O... Hayalini kurmaya cesaret edemeyeceğim bir adamdı. Yeşil ve mavinin karıştığı bir denizden almıştı gözlerinin rengini. O... Kudretli bakışlarının, güçlü duruşunun ardında neler sakladığını delicesine merak ettiğim tek adamdı. Tek bir gülümsemesiyle kalp atışlarımı hızlandırırdı. Hazar Çetin Durmaz. Burada, Ve, Beni istiyor. ● Her şey sıradan bir kız olan Eylül'ün, ünlü iş adamı Hazar Çetin Durmaz'ın ağına takılması ile başladı. Hazar'ın tek istediği Eylül iken, onu durdurmaya çalışacak her şeyi yok edeceğine emindi. Kapak tasarımı için, @yazanbayan14 ve @pariltiligokyuzu 'ne teşekkür ediyorum.

Gidenin beni bulmadığı bir dünyada toy halimle hayata tutunmaya çalışırken bir gecede tüm hayatım değişti. Attığım çığlıklar susturuldu, gözyaşlarım görmezden gelindi ve canıma can katarak ölümün eşiğine doğru sürüklendim. Yaşatmam gereken bir konumdayken hep ölmek istedim. Tecavüze uğradığım gün, O gün başladı ölüme duyduğum özlem... Ben Beril, soyadının bile öylesine verildiği bir kızım ve bu satırlar gözyaşlarımın hikayesi... **Klişeleri unutup derin bir nefes alın ve Beril ile birlikte mücadele verin! Not: KİTAP İSMİ DEĞİŞMİŞTİR. (Eski isim: ŞEHVETİN ESİRİ)

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

Yağmurlu ve sisli bir zamanı hatırlıyordu. Ruhunun ebedî çöküşlere meğer o an da tutulacağını bilemezdi. Hiç olmayacak birinden aşk itirafı aldığı gün kaderi değişmişti. Reddettiği adamın geri dönüp pes etmeyişini görünce içini korku kapladı kadının. Gaddar olduğu kadar, tüm tehlikeliliğiyle koca kasabada insanları diri diri gömdüğü kulaktan kulağa gezen kara topraktı o. Yavaş yavaş aşka kapıldıkça koca bir vaveylâ yayıldı. "Sana, aşığım.." ""Tüm hakları saklıdır."

'Sen güçlü bir kızsın, degil mi?' Dedi eli boğazımın tamamını kavrarken. 'Senin gücün yanında, benim ki bir hiç.' Dedim kısık bir sesle. Boğazımı kavrayan elini gevşetmesi için, elimi koluna koyup sıktım. Bakışlarını kolunu sıktığım elime kaydırdı ve hafif sırıttı; 'Senin ellerin küçük ve kırılgan, tıpkı bedenin gibi. Ama kalbin, öyle değil.' Dedi Gözlerini bile kırpmadan doğrudan gözlerime bakıyordu; 'Benim ellerim büyük ve güçlü, tıpkı bedenim gibi. Ama kalbim değil.' Dedi Yüzünü, yüzüme santimler kala durdurdu. Nefesi yüzüme doğru akıyordu, ve içime karışıyordu adeta. 'Belki benim bu gücüm, senin kalbini kırmaya'da yeter.' Bu bir " Kurtuluş" Hikâyesi değil. Bu bir " Hapsoluş" hikâyesi

Bir adamla iki kadının hikayesi...

Biri hiç sevilmemiş, diğeri hiç sevmemişti.

Yıl 1992 Aylardan Mart ... Yer Bosna Hersek ... 1995 Aralık ayına kadar sürecek bir savaş ... Bosna Savaşı ... Katledilen yüz binlerce masum insan ... Ülkesini terketmek zorunda kalan milyonlarca masum insan ... Tecavüze uğrayan binlerce Boşnak kadını ve kızı ... Ve onlardan sadece biri olan Emina ...

Xezal.. Kader onun için çok kötü çizmişti ağlarını. İlk aşkını kalbine gömmek zorunda kalmıştı. Hem de en yakını için, ablası Narin Bulut için vazgeçmişti gizli sevdasından. Bir sessizliğe bağlamıştı umudunu. Aşkını uzaktan, içinde, tertemiz yaşarken ellerinden kayıp gideceğini bilememişti. Şimdi sevdiği adam ablasıyla evlenecekti. Hewar Dijan. Urfa'nın en büyük aşiretinin ağası. Yıllar önce yarasına merhem olduğu kızın en büyük yarası olmuştu bilmeden. Ve daha onu ne kadar kanatacak hiç kimse bilmiyordu.. *** Eğer deselerdi, söyle yoksa bir daha hiç konuşamayacaksın deselerdi, haykırırdım aşkımı. Bağır çağır, sanki ölüyormuşum gibi, cehennemlerde yanıyormuşum gibi çağırırdım onu. Bilseydim, onu ilk gördüğüm gün 'bırakma' derdim. Beni öldür, yine de beni bırakma.. 07.07.2017