Tak bardzo nie chciałam go tracić. Potrzebowałam go. Te kobaltowe oczy były jedyną moją słabością, której już nawet nie próbowałam się oprzeć. Pokrzepiający był fakt, że ja także coś dla niego znaczyłam. Jeśli przeżyjemy i jakimś cudem nasze drogi się nie rozejdą, może stanę się dla niego kimś więcej. Kimś za kogo warto umrzeć. On był dla mnie kimś takim.