Bu gidişlerin ardı arkası kesilmedi baba. Dön, geç kalma ! Yüreğimi kin sarmadan, içime öfke dolanmadan dön! Küçüğüm, çabuk affederim. Dön hadi! Ben henüz büyümedim. Babasının nedensiz gidişiyle büyüyen Ronya, onun hep birgün döneceğine inandı.Her gidiş bir terkediş değildi Ronya için. Ama O yıllar sonra anlayacaktı...
Bizimki zaten normal bir karşılaşma olmamıştı. Ne bileyim, ben taciz edilirken beni kurtarmamıştı yada birden çıkıp 'Sen benimsin.' falan da dememişti ki bu tarz şeylere normal diyor olmam da ayrı bir komik. Nasıl normal bir şekilde tanışabilirdik ki? O normal değildi. Şöyle söyleyeyim, soy ağacında belirdiği gün, o a...