Bir daha girmeye cesaret edebilir misiniz? Yıllardır boş olan bir ev. Bu eve giren herkes esrarengiz bir şekilde ölüyor.Kasabadaki birkaç kişi bu eve girdi fakat bir daha bulunamadılar. Peki sen girmeye cesaret edebilir misin? Ölümü göze alabilir misin ? Evin gizemi acaba ne ? Bunu hep birlikte öğreneceğiz.

Bir hayal kurdum. Kendime söz verdim. Ve inandım... Sonuçta, tüm bunların peşi sıra gelen bir başarıyı kucaklıyor olduğum için mutluyum. Sevdiğim, tutkunu olduğum ve inandığım bir sanatla hemhal olmak inanılmaz gurur verici. Herkes inandığı yoldan yürümeli, der büyüklerimiz. Zira o yolda hikmet vardır. Başarıyı, inanarak elde edeceğimi bilerek Mihrican'a tutundum. Kitabı yazarken; kâh bir kahraman oldum. Kâh bir yazar, kâh bir okuyucu... Güzel duygular içerisinde, kalemimi yoğurarak kıvama getirdim. Her karekteri ozenle seçip öznesine konuçlandırdım. Kelimeleri dansa kaldırdım. Hepsi satırlarda hayat buldu. Gerçek bir hayatın insanî değerlerini tiplerin üzerine giydirip hayal dünyama misafir ettim. Bu davetime icabet eden Mihrican karakteri, özel bir çalışmamın oluşumudur. Ergenliğin üstesinden gelmeye çalışan gençlerin; hırsları, havai hevesleri, hezeyanları ve sevgilerini işledim. Kimi zaman eğlendim, kimi zaman düşündüm, kimi zaman duygulandım... Gençlerimizin tüm duygularına bir parça değindim. Hataları, günahları, geçmişiyle hesapları, aşkları anlattım. Bu kitap; geçmişine sitemkâr ve asî mizaçlı bir genç kızın sevgiyi öğrenme öyküsüdür. Mihrican; sevmeyi ve sevilmeyi bekleyen, yitiğini ararken kendisiyle yüzleşen bir genç kız. O; kendisini dehlizlerde saklayıp zamanı geldiğinde incisini Okyanusun ortasında güneşe teslim eden bir küçük midye... Bana bu yolda destek veren, her duyguma koşulsuz iştirak eden ailem ve dostlarıma sonsuz sevgiler... Hep var olun emi ❤ Bu eseri okurken, bir parça kendinizi bulacağınız bir yolculuğa çıkacaksınız. Her duygunun tadını çıkarın ve kahvenizi soğutmayın sevgili okurlar... ☕ Sevgiyle kalın... Emine Tanırgan

Tanrıların Hükmü Son Bulmalı! Nadir bulunan bir melez! Bütün tanrıların güçlerini kullanabilen bir varlık! Tanrıların sonunu getirebilecek bir safkan! Tek vücut olursa? Pea 18'ine basmak üzereyken güçleri ona zorluk çıkartıyordu. Herkesten sakladığı güçleri kendisine zorluk çıkartırken Korint de kalması zorlaşıyordu. Tek zorlandığı konu bu değildi! Dean Earl! Korint'in baş avcısı ve koruyucusu. Güneş Tanrısı'nın Son Varisi. İkisi de yasak aşkın esiri olmuştular!

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------