Abigail Wilson jest uczennicą liceum w Mullingar.Jej ucieczką od świata jest muzyka i praca w miejscowym sklepie z płytami.Życie Abi nie jest usłane różami, zmaga się z cukrzycą, a jej rodzice wiele od niej wymagają, ze względu na jej siostrę, która dostała się na studia prawnicze i jest chlubą rodziny. Pomimo nienagannych ocen, Abi w ich oczach jest tym mniej wartościowym dzieckiem, które nie wie kim chciało by zostać w przyszłości.Kiedy myśli, że został jej niecały rok, by wyjechać na studia i żyć od nowa, na jej drodze pojawia się Niall Horan. Chłopak, od którego przez całe liceum trzymała się z daleka, a może on od niej? W końcu jak najbardziej pożądany chłopak w szkole, mógłby spojrzeć na dziewczynę, o której istnieniu wie może jakieś kilkadziesiąt osób? Przez to, że Horan zostaje zmuszony przez dyrektora, by pomógł Abi w przygotowaniach do balu maturalnego, ich dwójka musi spędzać ze sobą masę czasu. Ten rok miał być łatwy i minąć szybko, jednak czy tak właśnie będzie? Co jeśli szkolny zły chłopak, będzie chciał sprowadzić na złą drogę dobrą dziewczynę? Czy ona będzie chciała? A co jeśli zobaczy, że jej życie dzięki niemu jest inne? Co jeśli spodoba jej się tryb życia Horana? A może szkolny dupek się zakocha? "Chce żebyś była moja. Samolubnie, bezmyślnie moja. Bo jak można się tylko przyjaźnić z osobą, którą chcesz non stop pieprzyć?"

okładka autorstwa cudownej @Angel_of_Darkness_17 '~* najtrudniej jest zostawić przeszłość i nie mieszać jej z teraźniejszością, w innym przypadku przyszłość nigdy nie nadejdzie. ©nnat93, 2016 #78 in fanfiction (27. 06. 2016)

Jej 160 centymetrów i cięty język wyróżniał ją w tłumie, ale była tylko taka, gdy ktoś jej nadepnął na nogę. Inaczej była miła i spokojna. Taka była Rose. Chris był inny. Cieszył się popularnością w całej szkole, nie tylko przez to, że był kapitanem drużyny koszykarskiej, ale także przez to, że był przystojnym blondynem, który ma 190 cm. Niby tacy niedostępni, a jednak. © PatriciaHoodless 2k16

17-letnia Lucy, mieszkała z rodzicami w niewielkim mieście. Z powodu awansu jednego z jej rodziców, musieli się przeprowadzić do Los Angeles. Dziewczyna jest nowa w szkole. Nie łatwo jest jej się dopasować do nowego otoczenia. Na niecodziennej lekcji poznaje ona Lare, Davida, Vanesse i...pewnego łobuza Maxa.

„(..)Przeniosłam wzrok na panią Hemmings, która teraz uśmiechała się do mnie, doskonale zdając sobie sprawę, że nie potrafiłabym odmówić dziewczynce. - No, dobrze - powiedziałam niepewnie, zagryzając wargę. - Zostanę opiekunką Molly. Molly Hemmings." „(..)Nie byłam osobą popularną i lubianą w liceum. Pewnie ze względu na to, że zamiast imprezować wolałam wieczorami poczytać książki, najchętniej związane z biologią bądź chemią lub po prostu pooglądać filmy, a najczęściej komedie romantyczne, żeby móc przeżyć tą prawdziwą miłość chociaż na ekranie.(..)" „(..)Stanęłam na palcach, kładąc dłonie na jego policzkach, które nieco mnie drapały przez dwudniowy zarost i wpatrując się w jego oczy, za którymi tak bardzo tęskniłam. Pochylił się do mnie tak, że nasze twarze i usta dzieliły zaledwie milimetry. Serce dudniło mi w piersi, a gdzieś z tyłu głowy pojawiały się wszelkie obawy, które skutecznie ignorowałam. Przymknęłam na moment powieki, napawając się tą chwilą i powoli zjeżdżając jedną dłonią na jego klatkę piersiową. Część mnie chyba nie mogła uwierzyć, że to naprawdę on. (..)"

Kiedy po szkole przychodzi czas na zadania i naukę Shawn codziennie pisze do Perrie, swojej koleżanki z klasy i jednocześnie najlepszej uczennicy, z pytaniem: jaką mają pracę domową. Dziewczyna odpisuje mu zawsze, mimo tego, że on poza pytaniem o pracę domową nie wykazuje nią większego zainteresowania, ona od początku liceum jest w nim zauroczona. Co jeśli zainteresowanie jej osobą wykaże ktoś inny? Ktoś, kto co przerwę podrzuca do jej szafki liściki? Czy wtedy Shawn odejdzie na boczny tor? A może właśnie wtedy zacznie się nią interesować?

Część druga opowiadania; „ZŁAMALIŚMY ZASADY". Nie miałam pojęcia czy sobie bez Ciebie poradzę. Nie miałam pojęcia czy nie umrę z tęsknoty po Twoim odejściu. Nie miałam pojęcia gdzie jesteś i co robisz. Nie miałam pojęcia czy jesteś szczęśliwy. Nie miałam pojęcia czy jeszcze o mnie pamiętasz. Nie miałam pojęcia czy jeszcze mnie kochasz i czy w ogóle żyjesz. Nie byłam pewna prawie niczego. Ale wiedziałam jedno: kochałam Cię na tyle mocno, że pozwoliłam Ci odejść. [Fikcja literacka: placówki, miejsca oraz ich położenia geograficzne nie pokrywające się z informacjami rzeczywistymi]

"Czułam, że coś jest na rzeczy. Isaac miał jakąś tajemnicę, był taki... niezrozumiały, a ja miałam wrażenie, że coś przede mną ukrywają. - On po prostu jest... trudno mi to wytłumaczyć Nao, po prostu znam go. Chociaż raz posłuchaj mnie i proszę cię nie zbliżaj się do niego. Najlepiej... unikaj i uważaj. On jest jednym z tych chłopaków, przed którymi próbuję cię obronić... " !Opowiadanie (aktualnie rozdziały 30-40) jest w trakcie korekty pod względem ortograficznym oraz interpunkcyjnym. Fabuła nie ulega zmianie!

Gra toczy się już dobre czterdzieści minut kiedy butelka w końcu zatrzymuje się na mnie, a na moje nieszczęście, osobą która zakręciła plastikowym pojemnikiem jest Ethan. Przełknęłam zdenerwowana głośno ślinę kiedy zaciekawione spojrzenia wszystkich zebranych przeniosły się na mnie. Chłopak spojrzał na mnie złowieszczy unosząc brew. -To jak Malia - kurwa nie - prawda czy wyzwanie, huh? Czy on specjalnie mówi to takim prowokacyjnym tonem? Chyba bym wyszła na totalną frajerkę gdybym jako pierwsza wzięła prawdę więc moja odpowiedź oczywiście brzmi - Wyzwanie. Szatyn uśmiechnął się szeroko przejeżdżając koniuszkiem języka po ustach. -Wyzywam cię do..- jak to możliwe,że uśmiechnął się jeszcze szerzej?- pocałowana mnie. Do kurwa czego? Co?

10:46PM "wannafuckyou dodał Cię jako znajomego!" ______________ wannafuckyou - @hikicius tommonohomo - @himaxus bylysmy 6 w fanfc ale nie zapisalysmy tego bo zapomniałyśmy TW: cringe, bo było pisane w 2016 pozdrawiam