Serseri#1 Sen ki; maviliğinden arınıp siyaha bulanmışsın. Tüm bekleyişlerin arkasındaki bir tükeniş. Ve sen ki; haramına bulaşıp kaybolmak istediğim, aşkına kanıp yanmak için beklediğim, bir aşkın yasak halisin. Ve sen; küçük bir kızın büyük hayallerisin. Hiç gerçekleşmeyeceğini bildiği ama hep gerçekleştirmek istediği... İlk yayınlanma tarihi: 25 Kasım 2014 İlk düzenlenme tarihi: 13 Şubat 2016

Ellerini göğsünün üzerinde bağlamış,sessizce bavulumu hazırlamamı izliyordu.Acı çekiyordum,hemde daha önce hiç çekmediğim kadar. "Eminmisin?"diye sordu. O ana kadar bütün serin kanlılığımla gözyaşlarımı tutmuş,bir damla gözyaşı akıtmamıştım.Ama bu soru,tamamen dağıtmıştı beni.Kirpiklerimi kırpmadan dökülüyordu yaşlar. Kendimi engelleyemiyordum.Yanına yaklaşıp burnunun dibine kadar girdim.Gözlerinin içine bakarak,"Şimdi neden bunu soruyorsun?Sen beni istemiyorsun ki!"dedim. Gözlerini kapattı."Beni hiç kalbine sordun mu?"diye cevap verdi ve gözlerini açtı. "Kalbime sormama gerek yok,aklımı kullanabiliyorum."dedim ve bavulumu alıp kapıya yöneldim. Tam yanından geçerken, "Bu kapıdan çıkarsan,bir daha geri dönemezsin."dedi. Olduğum yerde durdum, birkaç saniye bekledim,yüzüne bile bakmadan "ELVEDA"deyip dışarıya çıktım.

Ölüm. Tek kelime, 4 harf. Bir kuşun ölümü, sevdiğiniz birinin ölümü... Yakın bir arkadaşın, dostun ölümü... Anne babanızın ölümü... Her şeyden habersiz eve geldi. Ailesini kanlar içerisinde yerde görmeyi... Kesinlikle beklemiyordu. Aynı gün hem ailesini, hem de abisini kaybetti. O günden sonra eski benliğini, hayat enerjisini kuytularına gömdü. Eski Zümrüt'ü kalbinin mahzenine kapattı; kendi elleriyle kilit vurdu. Bu haline yıllar içerisinde alışmıştı. Değişmek istemiyordu. Ama hayat önümüze her zaman istediklerimizi sunmazdı. Zümrüt'e ise... hiçbir şekilde ayrıcalık tanımayacaktı. © Tüm hakları saklıdır.

Aşkı için herşeyi yapmaya hazır bir genç kızın hikayesii :)

Bazen kötü diyebileceğimiz tesadüfler hayatımızda vazgeçilmezleri verir bize

Genç bir kızın; annesinin hakkı olduğunu düşündüğü mirası alabilmesi uğruna, sahte bir evlilik yapması ile başlayan bir serüven... Uyumsuz bir çift... Saklanan gerçekler... Karşılıksız bir aşk... Biri; zengin, yakışıklı, ailenin yükünü omuzlamış tek erkek torunuyken... Diğeri; çocukluktan çıkmak istemeyen, ağabeylerinin uslanmaz kız kardeşiydi. Karadeniz'in hırçın dalgaları arasında hayat bulan bir aşk... Karadeniz dağları gibi zirvelere uzanan bir tutku... Karadeniz'in denizi gibi hırçın... Ve Karadeniz toprağı gibi hoyrat... Karadeniz'den Ege'ye uzanan... Bitti derken, başlayan... İmkansızken, çıkar yolu bulmaya çalışan bir aşk... Gerçek aşkın önüne, hangi engel durabilirdi? Aşk için sev, aşk ile sev...

İskoçya'nın bağımsızlık savaşı ortasında geçen bir tutku ve aşk hikayesi. RobThe Keith,Robert Bruce'un savaş meydanlarında en güvendiği Lordu.Korkusuz,cesur ve öfkeli.Kralından gelen emirle erkek kardeşi için evlilik anlaşması yapmak için gittiği İrvine klanını leydisinin düşündüklerinden daha da deli olduğunu gördüler. Duydukları dedikodular kesinlikle karşılaştıkları kadının deliliğini anlatmak için yeterli değildi. Lindsey İrvie kendi kendine bir yemin etmişti. Aşık olmayacak, asla evlenmeyecek ve Lord Ranald'ı öldürecekti. Bu nedenle de babasının evlilik baskılarından kurtulmak için kendince bir yol buldu. Deli rolü yapmak. İşe yaradı mı? Evet hem de nasıl... Taki kraldan gelen emirle kanlı bıçaklı oldukları klanla evlilik sözleşmesini genç kıza dayatmalarına kadar... Lindsey ne yapmalı? Deli olan bir kadın ne yaparsa onu yapmalı elbette... Daha da delirmeli...

Karadeniz, Akdeniz.. Beyaz, Siyah.. Nazik, Kaba.. Bunlar kadar zıtlardı kendilerine. Biri Karadeniz'in altın kızı diğeri Akdeniz'in yağız oğlanı. Birbirlerine bir o kadar zıt ve yine bi o kadar muhtaç olacaklardı. *** Altında şalvarı üstünde anne penyesi başındaysa kırmızı yemenesiyle tam köylü kızıydı. Ama böyleydi Anıl. Ne zaman Trabzon'a gitse dönüşü mutlaka bu şekilde olurdu. Arkadaşları bu halini çok tatlı bulurdu ama İstanbul'da bu şekilde gezemezdi. Allah biliyor ya güzel kızdı vesselâm. Bu güzelliğini işine yaradığı an kullanırdı hiç gocunmadan. Katıldığı ihalelerde rakipleri güzelliğine ve dişiliğine aldandığı an iş biterdi, ihaleler kaçınılmaz ona kalırdı. Babasından yadigar kalan holdingi ellere yâr edecek değildi, büyüte bileceği kadar büyütecekti. Havaalanı çıkışına doğru yol aldı Anıl. O kadar dalmıştı ki karşısından gelen adamı göremedi ne yazık. "Hey dikkatli olsana köylü kızı! Off bütün çanta dağıldı. " Bütün suç kendisininmiş gibi patlamamış mıydı şimdi bu adam? Tamam birazdan biraz fazla kendisinde olabilirdi ama dev cüsse sinirlendirmişti işte Anıl'ı. "Uyy! Hadi uşagum ben tikatli olmadum, sen neydeydun senun gözun yok midur? Kör misun görmeysun da!" "Hey Allah'ım çattık iyi mi! Tamam laz güzeli tamam suç benim, ben geldim kendime çarptım. Hadi güzelim işim var benim kalabalık yapma, hadi canım hadi. " Bu kadar lafın altında kalmazdı laz damarı tutmuştu bir kere Anıl'ın, bu işin sonu iyi değildi ya hayırlısı dedi içinden. "Sana hadeee!" Dediği gibi kol çantasından dökülenlerden eline aldığı bir şişe suyu boşalttı dev cüsseye. "Hade eyvallah" Dediği gibi hızla çıkışa ilerledi. Nasıl olsa bir daha görmeyecekti değil mi dev cüsseyi?

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."