Kendimi çözmek bir bilmece gibiydi ve bu bilmece ancak yazarak çözülebilirdi. Ben bir yandan kendimi ararken bir yandan da sıradan olmaktan uzak hayatımda koşuşturuyordum. Koşuştururkende hızla başörtümü tutuyordum. Bozulmasın diye... Ben kapalı bir genç kızdım. Günler hızla geçerken ben, bol tuniğimin cebindeki kalemimi çıkartıp tüm yaşadıklarımı gizli defterimle paylaşarak mutlu oluyordum. Ben bir bilmeceydim ve kendimi çözmeme az kalmıştı...