Bizi tek kişi sanıyorlar , oysa benim gölgemdin sen..🌜 Bir kız düşünün.Henüz 7 yaşında annesinin babası tarafından öldürüldüğünü gören bir kız.Babası yüzünden sokaklara bırakılmış bir kız.Zengin bir aile tarafından evlat edinilmiş fakat büyüdüğü zaman acılarında boğulmayı tercih etmiş bir kız.Küçük bir kız çocuğu saklar en derinlerin de aslında; Gizemli,havalı,güzel,siyah-i takılır ama içinde ki küçük kız çocuğunu dışarı çıkarabilecek biri lazım. Acılarını geride bırakması için onu saran kollar olmalı,sımsıkı saran kollar.Kızımız bu kolları bulabilir mi.? Yoksa acılarını şehrin karanlık sokaklarına mı hapseder.?Yaşadığı acıları yıllar sonra öfkeye,nefrete,kine dönüşmüş ama 'Geceleri' onun için çok farklı.Karanlık sokakların kaldırımlarında bir yer açar kendine sigarasını içer,yağmurun süzülmesini izler.Kapşonu her zaman başındadır zaten.Siyah botları,deri ceketi ve eldivenleriyle gecesine hapseder kendini.Acılarını geride bırakamamış küçük kız 'Gecenin' hikayesi.

Ayaz'ın hayranlarına Kilomik sözler

Ailesini şüpheli bir yangında kaybeden Arya, kimliği gizlenerek yetimhanede büyümek zorunda kalır. Vasisi olan aile avukatının izniyle küçüklüğünden bu yana yalnızca telefonda konuşsalar da aralarında bir bağ oluşan gizemli bir kadının vesilesiyle on sekizine basmasına yakın bir zamanda yetimhanede çıkar ve kendi evine yerleşir. Kader ağlarının örer, geçmişin silik raflarından bir tanıdığı, bir yabancı olarak karşısına çıkarır, çarpıştırır, bir kaldırımda kader ağlarını birbirine dolaştırır. Bu tanıdık yabancıyla yolları kesişip dururken bazı olaylar silsilesi sonucunda onunla özel bir bağ kurar, zaman zaman da geçmişin perdesini aralar. Acı bir sır gün yüzüne çıkmak için gün sayar. Aşktan kaçmak ve aşkın öznesini korumak arasında kalan Ulaş, yok sayamadığı bir fizik kuralıyla baş etmeye çalışırken Arya çoktan hayatının merkezinde yerini alır. Sırlarınsa zamansız anlarda ortaya çıkmak gibi kötü huyları vardır. Ben bir kelebeğim. Yarına ihtiyacım var. Biraz da sana... Biraz dediğime bakma. Kelebekler için biraz ne kadar önemlidir bilemezsin...

"Kurallar mı??" Yere bakarken pis pis sırıtıyordum. Kızlara hareket etmeleri için başımla işaret ettim. Giriş kapısına yaklaştığımız sırada çocuğun sesini tekrar duymamla durakladım. "Bu okulun kuralları var ve kim olursanız olun, bu beni ilgilendirmez. Herkes bu kurallara uymak zorunda." Benim duraklamamla kızlar da duraklamıştı. Geri döndüm ve çocuğun yanına yavaş adımlarla ilerledim. Kızlarda beni takip ediyordu. Çocuğa iyice yaklaşmıştım. Çocuğa doğru döndüm ve konuşmaya başladım. "Biz, bizden başkasının kurallarına uymayız. Eğer ki bizi kurallarınıza uymaya zorlarsanız işte o zaman kendi kurallarımıza göre oynarız ve bu sizin için hiç iyi olmaz." Tekrar hareketleneceğimiz sırada bir başkası konuşmaya dahil oldu. " Neymiş sizin şu kurallarınız??" "Birinci kural: Bu çeteye asla bulaşma..(!)" --- Ada, Pamira, Yankı ve Gece dört en yakın arkadaş Hepsi birbirinden farklı ama onlar daima birbirlerine bağlılar Peki bilinmeyen gerçekler ve büyük sırlar bu güzel arkadaşlığı bozabilir mi?

Hangisi daha kötü? En yakın arkadaşlarının ölümünü görmek mi? İçinizden birinin katil olduğunu bilmek mi? SEÇİM SİZİN...

Sekiz yaşında toz pembe hayalleri olan çocuktum ben. Sekiz yaşında hayallerim gibi dünyamda karardı. Yalnızdım. Küçücük bedenimle hayatla tek başıma mücadele ettim! Düştüğümde kaldıranım olmadı. O yüzden düşen kendi kalksın... Ve yemin ettim! Canımı yakanın canını almaya. Ben NEFES SEFEN. Bana yapamazsın dedikleri ne varsa yaptım! Midenizin kaldıramadığı şeylerden ben zevk alacağım. Ben acımam! Yakarım, yıkarım ama arkama bakmam. Ben bu yolda göz yaşlarımı bulutlara,hüznümü maziye,kalbimi mahsene emanet ettim... "Özlem duyduğun biri veya birşey var mı?" Diye sorduğunda burukça tebessüm ettim "Baba demeyi çok özledim. Ağzıma o kadar yabancı olmuş ki bu kelime tuhaf geliyor kulağa..." 📓 Kitap Tasarım: gergedansever

En yetenekli öğrencileri toplayarak onlara en güzel geleceği vermekle ünlü okula davet aldım ve yatılı olarak bu okula geldim.Bir anda bütün hayatın değişebilir diyorlar. Bu okula geldim ama bu okuldan sadece bir şekilde çıkabilirim. ÖL YA DA ÖLDÜR. Benim gibi her şeyden habersiz 16 çocukla birlikte hayat mücadelesi vereceğim. Fakat en büyük sorun ise, sadece bir kazanan olacak. Gerçekten öyle mi? Eğer bu hikayeyi okursanız emin olun ki bırakamayacaksınız. En sonda kimin kazandığını görmek istiyor musunuz? O zaman kitabı okumaya hemen başlayın! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Merhaba bu hikaye benim ilk hikayem. Ben bu hikayeyi, DANGANRONPA adındaki bir animeden bakarak yazıyorum ama tabiki bazı değişiklikler yapacağım. Eğer bu animeyi izlediyseniz bu hikayeyi begenmeyebilirsiniz. Çünkü değişiklikleri kimse sevmez. Remix gibi oldu bu hikaye. Fakat Danganronpa yı izlemediyseniz gerçekten hoşunuza gidebilecek bir hikaye oldu. 》

Aşk hiç bu kadar karanlık olmamıştı... Bir tarafta zenginlik ve lüks içinde yaşayan Buket, bir tarafta herkesin korktuğu, tehlikeli ve insafsız Kağan! Buket'in hayatı babasının iflasıyla değişir ve eski kusursuz günlerini İzmir'de bırakarak zorlu bir yaşam süreceği Ankara'ya taşınmak zorunda kalır. Buket, çevresine ve yeni başladığı liseye uyum sağlamaya çalışırken öyle büyük bir hata yapar ki her tavrıyla belayı temsil eden Kağan'ın tüm dikkatini üzerine çeker. Hiçbir sınır tanımayan Kağan, Buket'e olan öfkesini göstermekten geri durmaz. İkisi de birbirinden ölesiye nefret ederken, kaçınılmaz sona doğru adım adım yaklaşıp kendilerini imkânsız bir aşkın içinde bulurlar. Tehlike, bir gölge misali Buket'in üzerine çöktüğünde, Kağan'ın ürkütücü karanlığını aşkıyla aydınlatabilecek mi? Yoksa etrafını saran karanlığa yenilerek ruhunu siyaha kaptırıp yok olup gidecek mi?

Ben geceysem sen günüme doğan güneşsin... Simsiyah gökyüzümde parlayan yıldız, dondurucu kışımda içimi ısıtan yaz, karanlığımı aydınlatan saf ışıksın... Sen beni iyi yapan her şeyin ta kendisisin!

(SATIŞTA) O an, bana döndü ama yüzü yoktu. Şaşkınlıkla ona baktığımda gözlerimi kıstım, korkudan nefes alamıyordum. Başında bir pelerin olduğunu ve o yüzden yüzünü sakladığını anladığımda derin bir nefes alabildim ama korkum hâlâ geçmemişti. Ve sonra konuştu. "Gelmişsin," dedi korkunç bir sesle. "Seni arıyor." Sonra garip bir şey oldu, havalandı ve üstümden uçarken bana saldırdı. Bir el ateş sesi duyduğum zaman bilincimi kaybettim. 28 Ağustos 2014