TÜM HAKLARI SAKLIDIR ® Ellerimi artık sen tutmuyorsun,artık sen beni sevmiyorsun.Gözlerimin içine eskisi gibi bakmıyorsun.

Ben hayatta ne acı keder cektiysem hepsi bana tapulu.kimsenin bir hatası bir kabahati yok seçimler bana ait.o yüzden yok kimseye sitemim yok zerzenisim.insan kendi seçimleri yüzünden çekiyorsa katlanır başkası sebep olmuşsa kinlenir.kin nefrete hiç gerek yok yalan üzerine kurulan bir hayattan ne beklenirki fazlaca.hayallerde bir yerde tıkanıp duruyor yerinde sayıyor yani.sonra oturup nerde yanlış yaptım diyorsun ama geç oluyor ve kardeşim.yasamaya çalışırken seni yaşamdan koparmalari çok acı.emellerine isteklerine geleceğine balta vurmaları kabul edilir hiç değil.sonra çıkmış birisi sen yüreksiz kalpsizsin,duyguların yok der gibi bakar.asil yüreklilik vurmakla olmadığını anlatamazsin.anlatamazsin katlanamadigin şeylere katlanmanin ne kadar yüreklilik olduğunu.susarsin geldiği gibi gitmesini istersin oylede olur.sen yine bir basinasin.heryer karanlık olsada çaresizce önünü bile goremezken içindeki o isik yeter der yoluna bakarsın.

Sen benim söylenmeyen sözlerim Sen benim unutamadığım ilklerim Sen benim içemediğim son kadeh Uzun yolum, şarkılarım, sevdiğim. -|17062017|- şiir içinde #3

İçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdeki çocuk. Mutluluk dedi, mutluluk ince iş. En incesinden hem de. Varlar yoktu hep o dehlizlerin kazındığı simalarda. Ve tek bir gülüş kalmamıştı koca dünyada. Kapak: @golgehayaller

Bir ömür adanır "Şiir Gözlere"

Aşıktı toprak gözlüsü. Güzel gözleri, aşık olduğu kişiyi görünce ışıl ışıl parlardı. Bakmaya, tutmaya kıyamadığı o erkeksi, güçlü, sıcak elleri başka bir kızın elini tutardı. Canı yanardı o zaman genç kızın. Canından bile çok sevdiği toprak gözlüsü, başka bir kızın elini tutarken, nasıl canı yanmasındı ki? Her şeyini bilirdi Aslı, O'nun. Neyi sever, neye kızar, çayına kaç şeker atar, kahvesini nasıl içer, en çok hangi kitabı sever, neyi ister ..hepsini bilirdi. Mehmet'in kendisinden bile daha yakındı Aslı, O'na. Bebeklikleri, çocuklukları, gençlikleri birdi onların. Kalpleri birdi. Ama Aslı, seviyordu işte çocukluk arkadaşını. Çok seviyordu hem de. İçi gidiyordu Mehmet'ine bakarken. Mehmet ona dostça sarılıp, öperken içi gidiyordu genç kızın. Titriyordu elleri, eriyordu kalbi. Öyle güzel bakardı ki Mehmet kendisine...toprak gözlerini öyle güzel gezdirirdi ki Aslı'nın üzerinde. Bir de tatlı tatlı gülümserdi ya hani! İşte Aslı, kaybederdi kendini. Mehmet'i onu sevse, onu görse, onu bilse, onu öpse, onun elini tutsa olmaz mıydı? Ne gerek vardı yabancı ellere? Onun için titreyen, onun tenine değecek olmanın heyecanıyla terleyen kendi elleri dururken, neden başka bir kızın elini tutardı ki Mehmet? Kalbi onun için delicesine çarparken, nasıl da fark etmezdi bunu genç adam? Peki ya Mehmet? Horoz ibiğini(Öyle derdi Aslı'sına Mehmet) paylaşabilir miydi kimseyle? Fark etmeden içine yerleşen o tarifi mümkün olmayan duygularla nasıl baş edebilirdi? --- Aslı ve Mehmet, Nefretten Gelen Aşk(NGA) hikayesindeki Elif ile Ali ve Kenan ile Hayal'in çocuklarıdır. Bu hikaye NGA'nın devam hikayesidir. NGA'daki Aslı ve Mehmet kısımlarını okumak için son bölüm ve özel bölümlere bakın. Hadi, başlayalım.