Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

~NEFRET KOLLARINA BİR BEBEK GİBİ TAZECİK GELDİĞİNDE AŞK İÇİN SAVAŞ BAŞLAMIŞTI~ "ÖLDÜRMEK İSTEDİM SENİ. Ne tan vaktiydi ne de dolunaydan bir geceydi Tam da gözlerine bakarkendi!.. .......... ................... ...... ........... " Miracın uzun , ince ve kanlı parmaklarından dökülen kelimeler GERİ DÖNÜLMEZLİĞİN KÜÇÜK HABERCİSİYDİ!!! ~~~~~~~~~~ Hiçbir zaman kendimdeymiş gibi hissetmemiştim. Hayatımı hep dışarıdan izlemişim gibi gelmişti. Ama şuan o kadar gerçekti ki! Sanki diğer anlar neden boş olduğumu anlatıyordu. Akciğerlerim bu düşünceyle ağzımdan taşacakmış gibi solumasını ve kalbimin ona eşlik ederek nefeslerimi derinleştirmesini hissediyordum.Evet..bu an gerçekti. Etraftaki cisimler dokunulmazmış gibi gelmiyordu.Gördüklerim bir fotoğraf karesinde gibi değildi. Ağzım sanki oksijeni fazla içime çekmekten kapanmazmış gibi duruyordu ve damağımdaki havanın basıncını hissediyordum. İşte tam burada ONUN YANINDA, ONUN KOLLARINDA hem felaketi görüyor hem de huzuru içime çekiyordum...