Mardin'in 3 kapısı vardı.Birinci kapı girmek için,ikincisi Mardin'den çıkmak için.Üçüncü kapısı ise Konağa girmek için.Ama bu konağın çıkışı yoktur. Siz aşık oldunuz mu? Yandınız mı? Peki ya onun aşkı? Onun aşkı yaktı her şeyi kül etti bütün Mardin'i, konağı. Ayaz ağa sevdiği kız için her şeyi göze alabilirdi.

"Kapımın önünden başka bayılacak yer bulamadın mı?" "Sen ne kadar kaba bir adamsın ya? Sanki ben seçtim bayılacağım yeri! Hatta inanır mısın? Kapının önünden geçerken dedim ki burası bayılmak için çok uygun bir yer. Burada bayılırsam dağdan inen bir takım elbiseli ayı gelir ve beni kurtarır! O ayı da sen oldun!" "Sen benimle dalga mı geçiyorsun? Bana ayı mı dedin sen?" "Ben sana takım elbiseli ayı dedim. Sadece niye bir kısmını alındın ki?" * "Bu yazı da ne?" "Dikkat! Mafya var!" "Hadi ya! İyi ki okudun! Benim okuma yazmam yoktu zaten" "Sen kültürsüz bir mafya mısın? Hiç yakıştıramadım! Çok ayıp! İstersen öğretebilirim!" "Hay Allah'ım sen bana sabır ver! Sülük gibi yapıştın bir de gitmiyorsun ya! Ben sana ne yazıyor demedim! Niye arabamın camındaydı bu?" "Hani bebek olan arabalara yazıyorlar ya 'dikkat! Bebek var!' ben de düşündüm ve dedim ki mafya olan arabaya 'dikkat! Mafya var' yazmak gerekir? Kötü mü düşünmüşüm?"

Alara bir suçluydu. Eğer en yakın arkadaşının sevgilisini çekici bulmak bir suç olsaydı.

O diğerlerinden çok farklı. Ne masum. Ne kolay. Ne duygusal. Ne narin. Hiçbiri. O sadece öleceği günü bekliyor. Ya da doğacağı günü. O unutulmuş. Hatırlanmıyor. Umurunda da değil. Umurunda olduğu tek şey sigarasının bitip bitmemesi. Yaşadığı yeri hem seviyor hem nefret ediyor. Belki de hayattan korkuyor. Yaşamaktan. Arkadaşlık onun için pek bir şey ifade etmiyor. O sadece bazı kişilerle canı isterse takılıyor. Popüler değil. Okul onun için pek bir şey ifade etmiyor. Pazar günleri bir süper markette çalışıyor. Bundan nefret ediyor. Ve bir gün, Ed'le sigaralarını içerek yürüyorlar. Ve başlıyor. Hayat. Yaşam. Ölüm. Aşk. Arkadaşlık. Ve o bunun farkında bile değil.

Siyahın en koyu tonu sinmişti geçmişime Belki tonunu değiştirebilirdim Ama siyah yine siyahtı...

Bu evlilik ailesini kurtaran fakat kendisini öldüren bir anlaşmaydı! İki aile arasındaki kan davasını durdurmanın tek bir yolu vardı ve artık kimsenin bir kaybı daha kaldıramayacağı o gün karar çoktan verilmişti: Sıraç ve Derin ne olduğunu anlamadan, kendilerini zoraki bir evlilik arifesinde bulduklarında itiraz etmeye bile hakları kalmamıştı. Bu, mutlu bir aşk evliliği değildi. Mecburiyetler tarafından dört bir yanı sarılmış, nefretle kabullendikleri hayatı yaşamak zorunda bırakılmış bir çiftin hikâyesiydi. Her 'Seni istemiyorum!' dediklerinde daha fazla birbirine bağlanan, aşk ve nefret arasındaki ince çizgide boğulan iki yabancı... Aklın ve kalbin farklı işlediği,galibi olmayan bir aşk hikâyesi. Mendirek Yayınları farkıyla raflarda...

Kimse gerçeklerden sonsuza dek saklanamaz. Gerçek bir gün gelir ve onu bulur. Bu bir ''yanlış mesajla'' bile olabilir,''yanlış kişi'' ile de. Gerçek, duygu karmaşası yaratabilir. Gerçek, seni çıkmaza götürebilir. Ama gerçek, aşkı bulmanı da sağlayabilir.

İstanbul... bir genç kızın hayatını değiştiren şehir. Her şey o metrobüs ile başladı... Bazen seçim yapmak gerçekten her şeyden daha zor olabilir. Ve istemediğin halde hayatını değiştirirsin...