"Tükenmişliği ilan edercesine akan göz yaşlarım var benim.. Onlar tuzlu sudan ibaret değiller. Herbiri bir acıyı taşıyor.." Tüm duygularını yerle bir eden Berke. Yaralarını saran, tükenmiş duyguları yeniden harekete geçiren Burak. Yanında her zaman ona destek olan, Berilsu. Kendisini herşeyden herkesten kıskanan öküz arkadaşları Umut ve Can. Başına açtığı ufak, ama etkili belalar... Bakalım Ezgi bu hikayeyle başedebilicek mi? Ya da hikaye mi Ezgi'yle baş etmeye çalışacak? Ezgi kaderini kendi yazdığını sanarken, yazdığı kaderin zaten kendi kaderi olduğunu er yada geç farkına varabilicek mi? "Sevgi" kavramını sekiz yaşına kadar bilmeyen Ezgi, sekiz yaşından sonra dünyaya gözlerini açar. Ama tek değil. Gerçek ailesi olan Umut Can ve Berilsu'yla... **Bu kitabı yazmamın en büyük sebebi benim kardeşlerim. Mutluyken benimle birlikte gülen, ağlarken göz yaşlarımı silen o üç kardeşim için. Onlara duyduğum özlemi bu kitapta gidermeye çalışıyorum. O yüzden bu kitap; tek bir tırnağını dünyalara deyişemeyeceğım kardeşim Ezgi'me, maç yaparken ibnelik olsun diye sahanın ortasına dalarak maç oynamasını engellediğim Sergen'ime, sırf kendisini kıskandığım için sevgilisine onu kötü diye tanıttığım Doğukan'a ithaf ediyorum..**