"Öyle gül ki sevgilim, Ilkinde can vereyim, Ikinci gülüşünde dirileyim, Ve kıyametim ol benim." Iki yazar birleştik ve ortak bir şiir kitabı çıkarmaya karar verdik. KobaytEnsar ve Ceren Birinci 21.09.2016 "Belki usta bir yazar değiliz ama kalbimizden dökülen gözyaşları var, bizim." ©TÜM HAKLARI SAKLIDIR

Ailen.. Arkadaşların.. Akrabaların.. Güvendiğin.. Sevdiğin.. Hatta tanıdığın herkesi gözümü kırpmadan öldürebilirim. Sırf yakınımda durman için çevrendeki herkesi senden alırım ve yapayalnız kalırsın. Tabi bir kişi seni asla yalnız bırakmaz! "O KİŞİDE BENİM" dedi kendisini göstererek. Terazinin bir tarafında sıradan bir hayat yaşayan, deli dolu, kendi halinde bir kız... Diğer tarafında sınırları zorlayan, acımasız, tuttuğunu koparan genç bir adam... İkisinin de ortak noktası çocuklukları. Aile sevgisi görmemiş ikilinin bir birini tamamlama çabası. Her ne kadar biri yıkıp dökse, diğeri yıkılıp dökülse de... Dengelerin şaştığı bir hikaye. Peki hangi taraf ağır basacak? Bir taraf yükselirken diğeri batacak... Temelleri tehditten oluşan bir hikaye ne kadar sağlam olabilir ki? Tabi araya aşk girmediyse... ADA SOYSAL ve SAVAŞ ULUSOY' un hikayesi Sonunu kim bilebilir ki? SİYAH MEŞALE

"Tükenmişliği ilan edercesine akan göz yaşlarım var benim.. Onlar tuzlu sudan ibaret değiller. Herbiri bir acıyı taşıyor.." Tüm duygularını yerle bir eden Berke. Yaralarını saran, tükenmiş duyguları yeniden harekete geçiren Burak. Yanında her zaman ona destek olan, Berilsu. Kendisini herşeyden herkesten kıskanan öküz arkadaşları Umut ve Can. Başına açtığı ufak, ama etkili belalar... Bakalım Ezgi bu hikayeyle başedebilicek mi? Ya da hikaye mi Ezgi'yle baş etmeye çalışacak? Ezgi kaderini kendi yazdığını sanarken, yazdığı kaderin zaten kendi kaderi olduğunu er yada geç farkına varabilicek mi? "Sevgi" kavramını sekiz yaşına kadar bilmeyen Ezgi, sekiz yaşından sonra dünyaya gözlerini açar. Ama tek değil. Gerçek ailesi olan Umut Can ve Berilsu'yla... **Bu kitabı yazmamın en büyük sebebi benim kardeşlerim. Mutluyken benimle birlikte gülen, ağlarken göz yaşlarımı silen o üç kardeşim için. Onlara duyduğum özlemi bu kitapta gidermeye çalışıyorum. O yüzden bu kitap; tek bir tırnağını dünyalara deyişemeyeceğım kardeşim Ezgi'me, maç yaparken ibnelik olsun diye sahanın ortasına dalarak maç oynamasını engellediğim Sergen'ime, sırf kendisini kıskandığım için sevgilisine onu kötü diye tanıttığım Doğukan'a ithaf ediyorum..**