120 dagen
James in Australië. Rose in haar dorp. Gescheiden. 120 dagen lang.
Een klein, gezellig dorpje. Een klein, authentiek cafeetje. Twee jonge, onbekende mensen. Een onzeker, bruinharig meisje en een zelfzekere, blondharige jongen. En een koude, regenachtige dag in Maart.
Op een dag was er een post-it briefje op zijn deur geplakt en na die dag bleven ze maar komen. Iedere dag opende hij zijn deur, om er vervolgens weer een nieuw briefje van de anonieme afzender af te halen. Het was vreemd, maar stiekem keek hij er iedere dag weer naar uit. #1 kortverhaal
Altijd heeft ze dat papieren ding in haar handen. Altijd vraagt ze om een getal. Altijd zegt hij nee. Altijd zal ze blijven proberen. Altijd? #1 kortverhaal
Wanneer ik wakker word lijkt het of er een dikke, witte mist in mijn hoofd zit. Mijn gedachten zijn traag, voelen aan als dikke gelei die overal blijft plakken. Ik lig op en ziekenhuisbed dat door de witte gangen van een ziekenhuis gereden wordt. Ik ga rechtop zitten. Meteen voelt het alsof ik iets mis, alsof ik i...
'Hallo.' 'Hey. Hoe gaat het?' 'Goed, nu jij eindelijk hebt geantwoord.' Zo begon hun gesprek, op de deur van de eerste wc, helemaal boven in het schoolgebouw. ~*~ Prachtige cover gemaakt door Chris_Schum. <3
"Ik ben Sebastiaan", glimlachte hij en stak zijn hand uit. "Ik ben blind", zei zij zonder zijn hand te schudden of terug te glimlachen.