- O zaman seninle bir anlaşma yapalım. - Söyle bakalım. - Madem ikimizde ailelerimizi sinir edeceğiz. - Biraz yardım fena olmaz demeye mi çalışıyorsun? - Kesinlikle. - Olur ama benim bir kuralım var. Merakla kuralının ne olduğunu bekledim. Nefesini suratıma doğru üfleyerek konuştu. - Bana aşık olmayacaksın. - Seni kim ne yapsın be?! Söylediğim cümlenin ne kadar saçma olduğunu biliyordum. Ona aşık olmak istemiyordum. O belaydı. Kalp kırardı. Kalbimin artık kırılmasını istemiyordum. Uzattığı elini sıktım. Artık ortaktık. Havada patlayan hawai fişeklerle dikkatimiz dağıldı. Aşık olmak yoktu. Söz konusu o olunca bu biraz zor olacaktı

eğer öğrenciysen bence bunu okumalısın ;))

14 yaşında yazdığım bir hikaye. Birçok eksik var farkındayım. Ancak lütfen, 14. En azından burada dursun, 14 yaşında iyi iş çıkardığımı düşünüyordum. Dolayısıyla o yaşlardaki kitlenin hoşuna gideceğini de biliyorum. İyi okumalar. -Beyza Doğuç.

İyi kız kötü erkek bırakın bu klişeleri. Hayat gerçeklerle dolu ve biz gerçeklerle yaşıyoruz. Defne hayatı alt üst olmuş geçmişiyle savaş veren her şeye rağmen neşeli bir kız. Mert iyilik meleği ve iyi kız kötü erkek ikilemesinin arasında sıkışıp kalan yakışıklı ve bir o kadar duygusal erkek. Kerem ise kötü erkek kelimesinin tamamıyla vücut bulduğu kötü çapkın bir karakter. Hayatımın Anlamı artık kitap oluyor. Aşk üçgeninin kesin ve net olarak dışlandığı bir hikaye. ...Hayatımın Anlamı...

Beni kendine doğru çekip son kalan iç çamaşırımı da yırttığında artık saklanabilecek bir yerim kalmamıştı.. Bacaklarımı aralayıp üstüme uzandığında sadece fısıldayabildim.. -"Ben hala bakireyim... Lütfen.. Lütfen.." Ama bu sözlerim onu pek etkilememişe benziyordu.. -"O halde en eğlencelisinden başlayalım" dedi ve beni yüz üstü çevirdi.. Çığlıklarım hıçkırıklara dönüşmüş, yalvarışlarım ise fısıltıyla sessizleşmişti..

**KARAKTERLER GERÇEK HAYATTAN ALINTIDIR ** Merhaba. Ben Ozan. Hayallerinin peşinden koşan gerizekalı Ozan. Kızların hayali olan, yakışıklı Ozan. Yakışıklı olduğu kadar, aptal olan Ozan. Aptal aptal hayal kuran Ozan. Okulumda bütün kızlar beni konuşur. Beni ve sürtük sevgilimi. Beni ve hayatımı. Nasıl birisi olduğumu, beni ne kadar çok kızın sevdiğini, yakışıklılığımı ve daha sayamayacağım kadar çok şeyi... **** GERÇEK HAYATTAN ALINMIŞTIR.****

Taşınmak. Bütün aptalca masallar böyle başladı zaten. Genç ve güzel kız yeni bir liseye başlar, harika arkadaşlar falan edinir, aşık olur falan filan. Ve tüm bu aptal peri masallarının bir tanesinde bile kahve delisi bir ucubenin, başka dil konuşulan bir ülkeye tanışıp o korkunç, lise denen cehennem çukurunda hayatta kalma çabalarını anlatan hiçbirşey bulamazsınız. Tahmin ettiğiniz üzere o ucube ben oluyorum. Durumun ne kadar berbat olacağını belki de tahmin edebilirdim, ama benim bile tahmin edemeyeceğim şeyler vardır. Mesela kimseyi kahveden daha çok sevebileceğimi tahmin etmezdim, çünkü bu imkânsızdı ! En azından şimdilik buna inanıyordum.

Emma okulda burslu olduğu için dışlanan, amacı babasının tek isteğini yerine getirmek olan bir genç kızdır. Bu kız gün gelip kütüphanede favori kitabının arasına sıkıştırdığı notla tüm yaşamının değişeceğini nasıl bilebilir?