Μισό μπουκάλι Μπρούσκο, λίγο γάργαρο νερό και η κυρά βγήκε μέσα στα αγιάζι... Στάθηκε απέναντι και κοίταξε τρομαγμένη... Οι μοίρες μέθυσαν , έμπλεξαν τις κλωστές τους και στης ζωής τον αργαλειό τα έβαψαν όλα κόκκινα... Πόσα είδη υπάρχουν άραγε; Το κόκκινο του πάθους... Το κόκκινο του αίματος.... Το κόκκινο της αμαρτίας.... Μια ψιχαλίδα πέφτει στα μαλλιά της και σαν σηκώνεται το χέρι του να αγγίξει, το Μπρούσκο σπάει... Κάποτε μια βεντέτα έκλεισε με πόνο και το χωριό βυθίστηκε στην αγάπη.... Δύο οικογένειες ενώθηκαν κάτω υπό το φως της ελπίδας και έμειναν χρόνια αγαπημένες... Κλείνουν άραγε οι βεντέτες; All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά

Η Ορτανσία έχει πολλά χρώματα... Έτσι λένε... Έτσι δείχνει...Έτσι την έκαναν να δείχνει... Κάτω όμως από το πολύχρωμο πέπλο της Ορτανσίας, κρύβεται πάντα το λευκό... Κρύβεται το πρώτο... Το αγνό... Το αληθινό... Εκείνο που δεν αλλάζει ότι κι αν κάνεις... Πάντα της έλεγε πως το όνομα της ήταν το πιο όμορφο από όλα... Εκείνος από την άλλη ήταν το δικό της λευκό μέσα σε ένα κόσμο που ζωγράφιζε την Ορτανσία κατ'όπως ήθελε... Εκείνος ήταν ικανός για ολα... Ξεφτιζε τα χρώματα... Κρατούσε την αγνότητα της... Μα τι έμεινε τελικά; Μια ξεθωριασμένη μπλε Ορτανσία, ένα βιβλίο και ένα ματωμένο παρελθόν που ενώνεται νωχελικα με το μέλλον φτιάχνοντας τη πιο όμορφη , δυσοίωνη σκοτεινή εικόνα... All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά

Μα τι είναι το σήμερα; Ένα γεμάτο χθες.... Γεμάτο λάθη. Γεμάτο πόνο. Γεμάτο δίψα για ζωή μα τελικά καταλήγει στο θάνατο... Είναι η διδαχή της μέχρι πρότινος ζωής μας... Σωστά; Κράτα με σήμερα... Ίσως το αύριο να μην ξημερώσει για εμάς... All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά

Από τη Δύση στην Ανατολή και από την Ανατολή στο πουθενά.... Εκεί που φτάνεις, χάνεσαι και ξεχνάς... Βλέπεις, μισείς μα και πονάς... Ο χάρτης άπλωσε και εκείνος έβαλε το στόχο. Μόνο που αυτή τη φορά, ο στόχος έκανε εκείνον στοχο.... Το 6° μέρος ξεκινάει! All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά

{Η Μία Λέξη υπάρχει πλέον σε μορφή ebook στο σάιτ Carmela's books στον παρακάτω σύνδεσμο, με νέο εξώφυλλο, ένα τραγούδι αποκλειστικά γραμμένο για το βιβλίο και ένα bonus chapter δώρο για εσάς που το ζητούσατε διακαώς.🎁❤️} https://carmelasbooks.com/product/mia-lexi/ Η Αναστασία Λασκαράκη ζει μια καθημερινότητα χωρίς εκπλήξεις, μέχρι τη μέρα όπου βρίσκεται αντιμέτωπη μ' ένα γλυκόπικρο κομμάτι του παρελθόντος της και ταυτόχρονα με ακόμη ένα, που θα αποδειχθεί το πιο πικρό και που θα μετατρέψει τη ζωή της, έτσι όπως η ίδια την ήξερε, σε συντρίμμια. Μέσα σε αυτά, το μόνο που θα την κρατήσει όρθια, είναι ένα μυστικό της, μια δυνατή φιλία κι ένας έρωτας που θα επιστρέψει ορμητικός αλλά γεμάτος εμπόδια. Μία Λέξη θα είναι αυτή που θα σπρώξει την Αναστασία να κυνηγήσει ένα όνειρο που δεν ήξερε καν πως είχε και ταυτόχρονα, μέσα από αυτόν τον έρωτα, να βρει τη γυναίκα που δεν ήξερε καν πως ήταν.

Ποιο μίσος άραγε πονάει πιο πολύ; Εκείνο της προδοσίας; Εκείνο που γεννιέται ξέροντας πως ο άνθρωπος σου σε έβαλε φυλακή; Η μήπως πονάει περισσότερο το γεγονός πως δεν έχεις δει ποτέ τα παιδιά σου; Παιδιά που δεν ήξερες καν ότι έχεις... Κι αν αυτά τα δύο συνδυαστούν μαζί; Πόσο καταστροφικός μπορεί να γίνει ένας άντρας με τη γυναίκα που για εκείνον ήταν κάποτε ολόκληρος ο κόσμος μα εκείνη του στέρησε ότι πολυτιμότερο είχε; Πόσα μυστικά θα μείνουν άραγε θαμμένα; Πόσα ακόμη ψέματα; Κι αν τα μυστικά γίνουν αλήθειες κατά πόσο θα είναι πλέον αργά; All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά

Η Αντα εφυγε σαν κυνηγημενη απο την Κρητη. Μολις στα 18 της χρονια αναγκαστηκε να αφησει την οικογενεια της, τους φιλους , την πατριδα και οτι αλλο γνωριμο στην μεχρι τοτε ζωη της. Αφησε ομως και κατι ακομη. Τον μεγαλο της ερωτα. Τον Δημητρη Γιανακκακη. Δωδεκα χρονια αργοτερα αποφασιζει να επιστρεψει πισω για να κλεισει τους λογαριασμους της με το παρελθον.Μονο που τωρα δεν ειναι το αθωο κοριτσι που ηταν οταν εφυγε για την Αμερικη . Τωρα ειναι μια καταξιωμενη εισαγγελεας με εναν γιο και εναν αρραβωνιστικο, τον οποιο προκειται να παντρευτει σε λιγους μηνες. Νομιζε οτι ξεχασε ....... Ο Δημητρης, ομως, δεν ξεχασε ποτε και η επιστροφη της κοπελας που με τοσο παθος αγαπησε φερνει τα πανω-κατω στην ζωη του. Θα προσπαθησει να την κανει να θυμηθει. Θα τα καταφερει ? Και πως να ανθισει ενας τετοιος ερωτας κατω απο μια μακροχρονια βεντετα που ξαναξυπνα ?

Η Νάταλι Μπρούκς εργάζεται σαν χορεύτρια σε ένα από δεκάδες νυχτερινά κλαμπ του διάσημου νονού της νύχτας Σέθ Ναβάρο. Αποστασιοποιημένη για χρόνια από την οικογένεια της, ένα βράδυ λαμβάνει ένα τηλεφώνημα που θα ταράξει την ήδη ταραγμένη της ζωή... Θα κληθεί να πάρει επί τη κηδεμονία της, μια ανιψιά που δεν έχει γνωρίσει ποτέ... Εκείνος αγνοεί την ύπαρξη της και εκείνη θα αναγκαστεί να ζητήσει βοήθεια από το πιο αδίστακτο άνθρωπο της Νέας Υόρκης. Πόσο εύκολα μπορεί το νήμα της ζωής της να κοπεί; Κι αν κοπεί, πόσο μπλεγμένο θα είναι με το δικό του; Don't copy Ζέτα Ορφανού ©2018-19 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Το λευκό δαντελενιο της φουστανακι, ειχε λερωθεί από τις λάσπες. Ήταν συνήθεια όμως... Πάντα έλεγε στη μητέρα της να μη τα φοράει για να βγει να παίξει... Έσφιξε τη δεξιά της παλάμη , γύρισε το κεφάλι και του χαμογέλασε. Έπειτα έσφιξε την αριστερή παλάμη, χάρισε ένα ακόμα χαμόγελο και γύρισε προς τον ουρανό. Ήταν ξαπλωμένη ανάμεσα τους . Λαχανιασμενη από το κυνηγητό και χαρούμενη. Κρατούσε στις χούφτες της τα χερια τους και χαμογελούσε. Τρία μικρά παιδιά που μεγάλωναν μαζί... Πολλά τους ένωναν και άλλα τόσα τους χώριζαν... Διαφορετικές ζωές... Οικονομική κατάσταση... Ενδιαφέροντα... Τρόπος ζωής... Μα ένα πράγμα είχαν κοινό... Τη δυνατή φιλία και αγάπη μεταξύ τους... Πόσο αντέχει όμως άραγε ένας τέτοιος δεσμός με το πέρασμα του χρόνου; Πόση δύναμη χρειάζεται για να κρατήσεις τα όρια; All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια

Η Αρετή Ραΐση , μεγάλωσε... Τα αγοριστικα ρούχα που της άρεσε να φοράει στην εφηβεία , μετατράπηκαν σε σακάκια . Τα αθλητικά σε γόβες. Τα ανακατεμένα της μαλλιά σε ένα αυστηρό κότσο και το ύφος της, είχε χάσει εντελώς την αθωότητα έπειτα από όσα είχαν δει τα μάτια της. Τελείωσε με επιτυχία στη σχολή και κατάφερε να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα σαν δικηγόρος και μάλιστα , ήταν από τις πιο σκληρές γυναίκες στο τομέα της που είχαν περάσει από τα έδρανα. Κι όμως...Εκεί που νομίζεις πως έχεις φτιάξει τη ζωή σου, όλα αλλάζουν... Ένα πρωί, πληροφορείται πως είναι πλέον η μοναδική κληρονόμος μιας κατοικίας, βαθιά μέσα στα βουνά της Κρήτης. Δεν είχε ιδέα από ποιόν. Δεν είχε ιδέα γιατί. Δεν είχε καν ιδέα αν είχε κάποιο συγγενή εκεί... Ποτέ κανένας δεν είχε αναφέρει τη Κρήτη μέσα στο σπίτι κι αυτό ήταν που της κίνησε ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον... Μια μέρα, και ύστερα από ένα άτυχο γεγονός, αποφασίζει εν μια νυκτί να φύγει. Και η Κρήτη ήταν η επιλογή της... Μια επιλογή, ζωής μα και θανάτου. All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια