Książka pełna zagadek :)

„Ten statek powoli tonie. Myślą, że jestem szalony ale nie znają tego uczucia."

'' I przerywana linia na dłoniach to tylko znak, że żyjesz. Ale tak naprawdę to tylko istnienie, a nie życie. Tak naprawdę to koniec. Całkowity koniec. '' ~7 samobójstw Kate Cooper

"... - Muszę coś zrobić -powiedziała odrywając się od niego ale łapiąc go za rękę i ciągnąc. Podniosła z ziemi pamiętnik i stanęła razem z Josephem na brzegu, tuż pod mostem gdzie płynęła malutka rzeczka. Dziewczyna najpierw spojrzała w oczy chłopaka a potem biorąc głęboki wdech zamachnęła się i rzuciła pamiętnik do wody. Rzecz od razu opadła na dno pozostawiając po sobie jedynie kilka bąbelków. - Dlaczego to zrobiłaś? -zapytał zdziwiony. W końcu miała tam dużo ważnych notatek. - W pierwszym wpisie napisałam, że będzie to "pamiętnik samobójczyni", a ja już nią nie jestem i nigdy nie będę. Znalazłam to jedno światełko w ciemności, w której byłam. Wyprowadziło mnie ono na prostą. Oświetliło drogę do szczęśliwego życia. I jeżeli umrę tylko i wyłącznie gdy moje światełko zgaśnie. Wtedy ja też zgasnę. - Będę świecił dla ciebie najdłużej jak tylko mogę, jeśli ty będziesz świeciła dla mnie- odparł patrząc głęboko w jej oczy. - Kocham cię Joseph -szepnęła zbliżając się do niego. - Kocham cię Nessie -odpowiedział złączając ich usta w najczulszym na świecie pocałunku. ..." Kontynuacja opowiadania pt. "Pamiętnik samobójczyni"

Część druga opowiadania; „ZŁAMALIŚMY ZASADY". Nie miałam pojęcia czy sobie bez Ciebie poradzę. Nie miałam pojęcia czy nie umrę z tęsknoty po Twoim odejściu. Nie miałam pojęcia gdzie jesteś i co robisz. Nie miałam pojęcia czy jesteś szczęśliwy. Nie miałam pojęcia czy jeszcze o mnie pamiętasz. Nie miałam pojęcia czy jeszcze mnie kochasz i czy w ogóle żyjesz. Nie byłam pewna prawie niczego. Ale wiedziałam jedno: kochałam Cię na tyle mocno, że pozwoliłam Ci odejść. [Fikcja literacka: placówki, miejsca oraz ich położenia geograficzne nie pokrywające się z informacjami rzeczywistymi]

"Czułam, że coś jest na rzeczy. Isaac miał jakąś tajemnicę, był taki... niezrozumiały, a ja miałam wrażenie, że coś przede mną ukrywają. - On po prostu jest... trudno mi to wytłumaczyć Nao, po prostu znam go. Chociaż raz posłuchaj mnie i proszę cię nie zbliżaj się do niego. Najlepiej... unikaj i uważaj. On jest jednym z tych chłopaków, przed którymi próbuję cię obronić... " !Opowiadanie (aktualnie rozdziały 30-40) jest w trakcie korekty pod względem ortograficznym oraz interpunkcyjnym. Fabuła nie ulega zmianie!