(Şafak Serisinin 2. Kitabıdır.) Koyu kızıla boğulmuş bir hikayenin baş kahramanlarının kanından gelen gençler... Hayatları boyunca dostluk, aile, sevda, umut ve destek olmanın anlamını büyüklerinden öğrendiler. Bütün zirvelerin gücü olacak insanlar bir araya geldiğinde yenilmez zannedilen her şey yıkılmaya mahkum kalırdı. Ve gençlik her zaman toyluk anlamına gelmezken, her yaşanmışlık da daha güçlü yapmazdı insanı. Eğer ki gözü kara birisi olacaksa asla tek başına yaşayamazdı. Her düşman sanıldığı kadar düşman değilken, her aşk da sanıldığı kadar vefalı olamazdı. Zirvedeki bir devrin başlangıcı sert rüzgarlara karşı koyuşla başlarken, gökkuşağının her rengini kalbinde yaşayabilen insanlar olmasını dilemek en büyük güçtür. Peki ya hem gökkuşağı hem de gecenin şafağı olsaydı? Her gün mutlu eder miydi insanı? Veya her kadın fark edebilir miydi dibindeki sevdalı adamı? Bir adam ne denli katlanabilirdi bağıran yüreğini susturmaya? Her umut edilen koca bir boşluğa sürüklerse adamı ve her kahkaha yakarsa bir kadını... Sevda az kitlenin nasibi ise, Umut güçlü bir kitleye hitap eder. Her kararan günün doğan bir güneşi, Her günün çöken bir karanlığı vardır. Ve bir adam namludan çıkan kurşun kadar tehlikeli severken, Bir kadın kara şafak kadar sert gömebilir yüreğine sevdasını. Sevda hiç bir zaman basit bir zar atma oyunu değildir. Aksine sanıldığından daha ağır bir sahneye çıkmıştır insanoğlu. Asıl mesele o sahnenin perdesi; Siyah mı? Beyaz mı?

Uzun mu, kısa mı? Kaç hayat sığar bir saniyeye? Kaçı mahvolur? Kaç ömür kurtarılabilir peki? Bir saniyenin değerli olduğunu toprakları uğurunda verilen kanlar ile ölçüp biçmişlerdi. Üç adam, üç cengaver, nasıl anlatılır bilinmez ama bir araya gelmeleri vatan sevdaları sayesinden olmuş üç aslan yürek. Gurur, Onur, Tugay... Duruşlarında Türk topraklarının yenilmez çevikliği, bakışlarında alevlenen bir vatan evladı, ruhlarında ise kaybetmeyi asla kabul etmeyen dik başlılık. Bu yola baş koydukları andan itibaren geride bıraktıkları hayatlar, onlar için yeni bir gelecekten ibaretti. 'Bayrağımız şerefimizdir bu bayrağa uzanacak her elin sahibi de bizim için bir leştir.' bir komutan sesi yankılandı duvarı olmayan arazide. Karşısındaki ekibin toyluğunu, içlerinden vazgeçeceklerin olacağını bilse dahi alnından akan terle, gırtlağından kopan bağrışıyla öğrendiği her detayı da bıkmadan öğretecekti. Ancak adam çakır mavilikleriyle öylesine emin bakıyordu ki daha şimdiden çekingenlik sarmıştı karşısındaki ekibi. Kan gibi kızıl bir söz, bayrak, vatan, millet, umut... Sırtlarındaki onlarca kilo, yüreklerindeki toprak sevdasından daha hafif geliyordu. Bir de her daim omuzları üzerinde olan kefenle meydan okuyorlardı hayata. Bu işin şakası yokken hayatın başlı başına bir espiri niteliği taşıması ise acımasızlığın ana rotasıydı. An geliyor derin mavi sular, an geliyor keskin soğuk hava ve an geliyor tek kişinin dahi aşması zor olan daracık alanlardan yürüyorlardı. Akıllarında da yüreklerinde de tek cümle; 'Biz şekil için yaşayıp, tarz için ölenlerden değiliz. Biz şeref için yaşayıp, vatan için ölenlerdeniz.' Onlar için sevda, Merhamet, Uyku, Onlar için huzurlu bırakılacak tek bir düşman dahi yoktu.

Rakı yarım doldurulur kadehe, hiçbir zaman eksik veya fazla olmaz sudan. Derler ki, rakı masasında yokluğuna küfür edecek bir can vardır mutlaka, o yüzden boş kalan yanı sana dolu olan yanı yarana... Bir adamın kalbi buzdan kalıplarda değilde kor alevlerdeyse vardır sorun. Dudaklarıyla buluşan her damla alkol düşer yüreğine alev aldırır tekrar ve tekrar. Beyninin içindeki bitmek bilmeyen bir muharebede galip gelsem mi gelmesem mi mücadelesiyle boğuşur. Bir yanı korkak çocuk olur rakı masasındaki adamın, bir yanı mert delikanlı, başka bir yanı ise yarım kalmış sevdasızlığı. Nasıl ki bardağın dolu tarafıyla mı yoksa boş tarafıyla mı ilgilendiğinizi öğrenmek isterse psikologlar, rakı masasına oturmuş bir adamın bardağında bir damlalık dahi yer kalmamıştır. O kadeh ağzına kadar dolmuştur, dudak payını unutmuştur saki ve parmaklar arasına sıkışan o kadehten mutlaka bir kaç damla dökülür dışarı. Hal bu iken bir kez kor olduysa kalbiniz, bir daha tatmam demek için her zaman fazla erkendir. Çünkü insan kendi yanılgılarının sonu gelmez esiri olur ve kendine ait dört duvarı kabullenmek başkasının yaptığı yüzlerce metre kareyi kabullenmekten daha kolaydır her zaman. Başlangıç Tarihi: 01.01.2017

Kitabımızın 'Elif'in Mim Durağı' adıyla yayın hayatına geçeceğini ve sayfalara karışıp evlerinize konuk olacağını gururla söyleyebilirim artık. Yakın zamanda son bölümleri kaldıracağımı da üzülerek söylemek istiyorum. Ve En yakın zamanda duyuru yapacağım!

Yaprak ya Rüzgâr'a kapılıp gidecek... Ya da mevsimsiz sararıp düşecek ve Toprak'a karışacaktı. O ise gitmeyi seçti bulutlarda asılı kalıp... Bilmediği memleketlerin iklimlerinde yeniden ölüp doğdu... Genç bir kız, iki genç adam... Sizce; Terk etmek ne kadar kolay? Tüm Hakkı Saklıdır ©

Türkiyeden ayrılmak üzerelerken karşına dikilmişti Yusuf ve sadece "Neden?" demişti. Nereden haber almış, onu nasıl bulmuştu hiç bir fikri yoktu. Yonca'nın cevabı ise tüm köprüleri yıkmıştı "Artık seni istemiyorum!" Yusuf boncuk gözlü kadını değiştiren şeyi deli gibi merak etti ama sustu. Serdar yüzünde saygılı ama pis bir gülümseme eşliğinde onları birbiriyle tanıştırmaya kalktı. "Merhaba Yusuf bey, düğünüme beklemiştim ama gelmediniz. Babanızdan iyi dilek ve temenni haberlerinizi aldım, çok teşekkürler..." O an Yusuf neye uğradığını şaşırmışsa da üstelememişti. Onu ne hakla pansiyondan aldığı, nereye götürdüğü ve neler konuşulduğunu sorgulamak aklına dahi gelmedi. O dilek ve temennileri, Yonca ile Serdar'ın resmini görmeden ettiğini söyleme gereği de duymamıştı. "Tekrar tebrikler Serdar. Allah bir yastıkta kocatsın!" deyip, arkasına bile bakmadan dönüp gitmişti. Tüm Hakkı Saklıdır ©

Ölümün cızdığı ayrılıq xəttində qalanlar...

Haylaz polis Sıla

Her şey tanrının planıyla başladı. Melek tanrıya ihanet etti, tanrı onu cehenneme hapsederek cezalandırdı. Sonra insan tanrıya ihanet etti, tanrı onları cennetinden kovup, dünyaya gönderdi. Sonra insan oğlunun ilk çocuklarından biri, yer yüzündeki ilk katil oldu. Tanrı, onu dünyada cehennemini yaşamaya mahkum etti. *** Adam elindeki anahtarı usulca sapladı, kadının kalbinden akan kan yerleri kızıla boyadı. Adam gülümsedi. "Gitme vakti geldi." Ve kadının bedeni yere yığıldı. 'Herkes bir şekilde, kendi cehennemini tadacaktır. Kimi kendinden eksilenlerle, kimi gözünün önünde yitirdikleriyle.' ￠TÜM HAKLARI SAKLIDIR!

Kendimi çok sosyal biri olarak tanıtamam lakîn film izlemeyi, dizi izlemeyi, kitap okumayı, müzik dinlemeyi veya müzik yapmayı çok severim. Tarih severim. Sanat severim. Öğrenmeyi severim. Kimsenin merak etmeyeceği konuları merak ederim, araştırırım. Sevginin paylaştıkça çoğalacağına inanırım, ve yukarıda saydığım herşeyi sevgi olarak gören birisiyim. Sevgiyi paylaşıyorum, çünkü çoğalmasını istiyorum, ve çoğalacağına inanıyorum. Siz okumasanızda paylaşacağım. Her zaman paylaşacağım. Çünkü hayat paylaştıkça güzel. Aslında benim yaptığım kopyalamak falan da değil, size keşfettirmek. Ama tabi siz buna kopyala yapıştır da diyebilirsiniz. Sizde paylaşın. Sevgi dolu olmanız dileğiyle; Iyi okumalar.