Ellerini göğsünün üzerinde bağlamış,sessizce bavulumu hazırlamamı izliyordu.Acı çekiyordum,hemde daha önce hiç çekmediğim kadar. "Eminmisin?"diye sordu. O ana kadar bütün serin kanlılığımla gözyaşlarımı tutmuş,bir damla gözyaşı akıtmamıştım.Ama bu soru,tamamen dağıtmıştı beni.Kirpiklerimi kırpmadan dökülüyordu yaşlar. Kendimi engelleyemiyordum.Yanına yaklaşıp burnunun dibine kadar girdim.Gözlerinin içine bakarak,"Şimdi neden bunu soruyorsun?Sen beni istemiyorsun ki!"dedim. Gözlerini kapattı."Beni hiç kalbine sordun mu?"diye cevap verdi ve gözlerini açtı. "Kalbime sormama gerek yok,aklımı kullanabiliyorum."dedim ve bavulumu alıp kapıya yöneldim. Tam yanından geçerken, "Bu kapıdan çıkarsan,bir daha geri dönemezsin."dedi. Olduğum yerde durdum, birkaç saniye bekledim,yüzüne bile bakmadan "ELVEDA"deyip dışarıya çıktım.

"İnsanlar değişir , ama bu değişmeninde ötesinde bir şeydi. Bambaşka birisine dönüşmüştü 2 gün önce sevgilim deyip boynuna atladığım kişi. Artık onu tanıyamıyordum. Onu bu hale kim, ne getirmişti? Bilmiuordum ama bu konunun peşini bırakmayacaktım. Anlatsan sevgilim? Anlatsan .. hiç bir şey kaybetmezsin.. Anlat bana .. hadi lütfen...."

"Zamanımız bitiyor Ailemizin , yakınlarımızın Yalanlarını kovalıyoruz. Her gün ölümünün küçük bir parçasını yaşıyoruz. Savaşmaya isteklisin Kardeşim haklı olmak için, bize söylenen yalanları su yüzüne çıkartmak için Bizim nefretimiz mermi bizim düşüncelerimiz bir silah . Ve savaş yok , öfke hiç kazanamadı bu bizim hikayemiz , ÖFKE KAZANACAK Mira." Dedim bir çırpıda ve Mira'nın elini sıkıca tutup karşımızda duran şeref yoksunun pis suratına , nefretle baktık...." Mira söze atıldı ; 'Neden yalanı seçtin? Neden herşeyi adam akıllı anlatmadın Baba!. Sana hala baba diyorum çünkü üzerimde az da olsa hakkın var , seni burdan kovmamak için zor tutuyorum kendimi. Şimdi açıklamanı , neden gittiğini , neden yalanı seçtiğini anlat , sonrada defol git bu evden.!' diye bağırdı "baba diye adlandırdığımız adam bir adım geriledi ve "SİZ BENİM EVLA... " dedi ve nefesi kesilip , yere yığıldı....

artık gitmişti... Ne başka şehire ne de başka bir ülkeye o, bu dünyadan gitmişti ve intihar mektubunda sadece şu yazıyordu '' bu ilk ölüşüm değil''

"Hey!sen park jimin yada çöl jimin sana aşığım anlıyor musun ?" Ellerini saçlarından geçirip bana baktı. "Hey!sen Wang Jiyeon yada Şevval sana maymunlar gibi aşığım evlen ulan benle benim Park Jiyeonum olur musun ?" Sevinçle cebinden çıkardığı yüzüğüyle bana umut dolu bakıyordu. "Evetttt" yüzüğü parmağıma geçirip dudaklarını benimkilerle buluşturdu. Bizim hikayemizi bilmeye var mısınız ? 🙈🙈🙈🙈🙈 Tüm hakları jiminin kaslarında saklıdır. Kapak : 1jhopes

Ölüme Fısıldayan Adam sevdalıları, okyanusumuz Özgür'de balığımız Yosun gibi süzülmeye ne dersiniz?

Özel bir üniversitede burslu okuyan Eylül, sakarlıkları ile hayatının daha güzel bir yer olacağını henüz bilmemektedir. Bu arada hayatında oluşan gelişmeleri kaleme aldığı masalımsı bir blog yazmaya başlar: "Bir küçük Eylül masalı" İşte asıl hikaye burdan sonra başlıyor, Eylül'ün eski bir masalın tozlu sayfasından gelen hayatını okumak istiyorsanız haydi hemen başlayın. Çünkü bazen masallar da son bulabiliyor... "Tüm haklarını sakladım. Kolaysa bulun bakalım

Bir daha kimseye güvenemeyeceğini düşünen yaralı bir kız. Bir daha asla sevdiği kadını koruyamayacağını zanneden umursamaz bir erkek. Tarifi olamayacak kadar büyük bir aşk. Ve sonsuza kadar birbirlerine verdikleri bir yemin. "Bizde ne öncesi olacak ne de sonrası. Sadece yaşadığımız an ve ikimiz olacağız. Bizim için, birbirimizden ötesi olmayacak."

Arkadaşımla eğlenmek için çıktığımız günün sonunda nerden bilebilirdim haytımı -hayatımızı- değiştireceğini? Sizce bu hikâyenin sonu nasıl bitecek? O zaman okuyup öğrenelim.