-TAMAMLANDI- İçi kor dışı kor, yangınların arasında adama teslim etti kendini Hazer. Toprak insanın başlangıç maddesini oluştururdu. Bütün başlangıçları Bora olmuşsa o halde Hazer'in toprağı Bora'ydı. İnsan susuz ölürdü. Adam kadından her ayrıldığında kadın ölecek gibi hissediyorsa o halde Bora Hazer'in suyuydu. Onsuz her şey anlamını yitiriyorsa aşktı o halde. Bora Hazer'in her şeyiydi. Bütün evvelini silip sadece kendisini bırakmıştı geriye. Sadece adama ait olsun ve en çok onu sevsin diye. Hazer de öyle yaptı. Diğer parçasıyla bütünleşti. Tam oldu Bora'yla, o onun kadını adam da onun erkeği oldu. Gök titredi bu birleşmeyle. Nefesler tutuldu. Gecenin kulakları sağırdı. Kalpler deli gibi çarparken diller sustu. Bütün kelimeler anlamını yitirdi. Sessizlikle anlaşıverdi iki yürek. Bakışlarıyla birbirlerine söz verdiler. Bir daha asla dedi bu iki aşık, birbirimizi bulmuşken bir daha asla ayrılmak yok. Kadın adamın göğsüne dokundu ateş olmuş elleriyle. Tere bulanmış o kaslı göğüste bir çare ateşinin dineceğini sandı. Ama adam da onu göğsündeki ateşle karşılamıştı. Yeniden yandılar birlikte. Yeniden güneş indi yüreklere. Ay bulutların ardından çıktı. O da gök kadar yıldızlar kadar şahit olmak istiyordu, semayı bile hayran eden bu aşk muhabbetine.

Biz "2" kişiydik Sen gittin gideli "0" kaldık...