Ne geldiyse başıma şu salakça oyun yüzünden gelmişti.Ben tehlikeyim diye bağırıyordu sokak adeta. Çok karanlık ve ıssız bir çıkmaz sokaktı.Bir çıt sesi bile yoktu. Sessizliğe bir kere daha lanet ettim. Yavaş adımlarla sokağa giriş yaptım. Burnuma gelen iğrenç kokuyla yüzümü buruşturdum.nefes alışverişimi duyabiliyordum.İlk defa bu kadar sessiz bir alana girmiştim. Bu oyunu hiç oynamamalıydım. Başımı yere eğerek ilerlemeye devam ettim. İleride şişelerin yuvarlanma ses daha da korkmamı sağlamıştı. Başımı yavaşca o yöne çevirip kaldırdım. Gecenin karanlığında inatla parlayan yeşil gözler ben bu sokağa aitim diye bağırıyordu.!!!!

Tüm seriler birbirinden bağımsız. :)) Yorum yapacaksanız da aklınızın varlığı ile yorum yapın. Gereksiz yorumlara gerek yok!

Şiyar Aşireti Mardin'in en büyük aşiretlerinden. 6 çocuğu olan Baran Ağa'nın tek inci tanesi en küçük ve tek kızı Fera. Nereden bilirdi ki en büyük acıyı da ondan yaşayacağını onu kaybedeceğini ve sırf berdel yüzünden... Baran Ağanın en zor zamanlarıydı. Yıllardır süren kan davası için bugün aşiret büyükleri toplanıp karar verilecekti. Babasını ve en büyük oğlunu bu yüzden kaybetmişti. En büyük oğlu Bartın kan davası yüzünden ölmüştü. Ellerinde karşısında ağıtlar yakan karısı ve inci tanesi Fera' nın boş korkulu ve kaygılı gözlerine bakarken oğlunun son nefesiyle her şey bitmişti. Şimdi ne yaparım derken daha erken aceleci konuşmuştu. Burası Mardin di her şey olabilirdi.

Yürekli sert bakışlı bir adamın merhameti ona yaptırmayacağı bir şeyi yaptırmıştı. Kimsesiz kalan bir kızı töreden kurtarıp kendine kuma yapmıştı. Fakat iki Kumanın birbiriyle nasıl geçineceğini hesaba katmamıştı.

- Sana neden zakkum diyorlar? Yamuk sırıtışı beni kendi dünyasının dışına iterken '' fazla safsın'' der gibi haykırıyordu. - Biraz düşün belki anlarsın papatya. Gözlerimi devirip bana taktığı ve duyduğum en anlamsız lakabı inkar eder gibi bağırdım. - Peki bana neden papatya diyorsun?! Bağrışım üzerine yanında duran sandalyeyi sinirle alıp önüme ters bir şekilde koydu ve arka tarafına kollarına dayayarak oturdu. Ağzındaki sigarayı çekip bana baktı. - Ben yakışıklıyım değil mi? İyi görünümlü biriyim? - Bence bunun cevabını zaten biliyorsun. Okuldaki tüm kızların ona hasta olduğunu biliyordu. Onun için ne hikayeler , şiirler yazıldığını ve kızların sıkıcı dersler sırasında nasıl onunla ilgili hayaller kurduklarını biliyordu. Benim bile onu beğendiğimin farkındaydı. O siyahın en güzel tonuydu. Gülümseyerek sigaranın dumanını suratıma üfledi. Bundan hoşlanmıyor olmam yapmasını tetikleyen en büyük etkendi. Elimle dumanları savuşturup ağzındaki sigarayı aldım ve yere atıp ezdim. Ardından sorumu bir daha sordum. - Neden sana zakkum diyorlar? - Çünkü zakkum , dışardan ne kadar hoş bir çiçek gibi görünsede içinde , özünde sadece zehir barındırır. - Peki neden papatya? - Çünkü papatya , zakkumun hayran olduğu ama asla sahip olamayacağı bir şeye sahip. O zakkumun zehrinin erişemeyeceği kadar saf. Zakkumun olamayacağı , yaklaşamayacağı kadar masum ve diğer tüm çiçekleri kıskandıracak kadar güzel.

Meğersem komşu çocukları hep zeki, çalışkan, terbiyeli olmuyormuş. En azından Lara'nın komşusu öyle değil. Bakalım bu 'Komşunun Oğlu' bizim saftirik Lara'nın başına ne işler açacak? Okumaya devam edin!