"Powoli podniosła głowę i spojrzała mu w oczy. Zastygli. Dlaczego? Dlaczego mi to robisz? Wpatrywali się w siebie, nic nie mówiąc. Dlaczego się tak zachowujesz? Ich twarze były coraz bliżej. Babet czuła jego oddech na policzkach. Dlaczego? Powiedz dlaczego... Ich nosy się styknęły. Sherlock zamknął oczy, widząc, że Babet również to zrobiła. Ich usta połączyły się w pocałunku. Był delikatny i krótki. Po chwili jednak Babet znowu go pocałowała, trochę śmielej, jednocześnie przysuwając się bliżej detektywa i zatapiając dłonie w jego włosach. Sherlock zaś objął ją w talli delikatnie oddając pocałunki." Moje fantazje oparte na "Uczennicy Sherlocka Holmesa" @Babette_127 Zapraszam :)

Sherlock Holmes: a może jednak istnieje osoba, dla której zapragnie dopuścić do siebie uczucia? Lilianne Ivy: co się stanie, gdy dowie się prawdy o swojej rodzinie? Kiedy zupełnie przypadkowo krzyżują się drogi dwóch osób, na pozór zupełnie rożnych - jednak czy w rzeczywistości tak jest? Przypadek, czy może tak miało być? Co zmieni kolejna sprawa, której podejmie się znany detektyw? Czy będą żałować podjętych przez siebie decyzji? *** - I że niby nie odwzajemniasz ich uczuć wobec ciebie? - Moja droga, jedyne uczucie, które aktualnie wypełnia moje ciało i duszę, to to, którym dażę ciebie. Prawie zakrztusiłam się śliną. Czy da się w ogóle nią zakrztusić? W każdym razie, spowodowało to moje nieubłagalnie długie kasłanie. - Rozdrażnienie tym, że jeszcze nie otrzymałem od ciebie moich informacji. I lepiej żebym je wkrótce otrzymał, Lilianne. *** Za okładkę dziękuję @chejka_ 💖 Dziękuję również serdecznie za wszystkie gwiazdki i komentarze❣️ *** Opowiadanie w trakcie edycji.

Nazywam się Caroline Johnson. To znaczy nazywałam się... Zacznijmy od nowa: Nazywam się Abigail Evans. Byłam tajną agentką CIA, dostałam za zadanie wytłumaczenie sprawy morderstwa w Narodowym Banku w Londynie. Myślałam że to będzie dzień jak codzień. Nie tym razem. Porwanie? Pobicie? Morderstwo? Ha. Ha ha. Ha ha ha. Ha. Głupoty. Po tym miesiącu moje życie zmieniło się o 179°(jak pofarbuję się na fioletowo to dam znać). 178° to poznanie jednego detektywa doradczego... #160 w fanfiction (23.12.2016) #192 w fanfiction (07.12.2016) #235 w fanfiction (19.11.2016)

„- Jedna z lepszych książek, które przeczytałem. Trochę nawiązywałaś do tematu sztuki dedukcji - zaczął się angażować w rozmowę. - Masz dziwne i intrygujące spojrzenie na świat. Jesteś bardzo surowa dla ludzi - dodał. - Tak, racja. Zawsze byłam surowa dla nich, ponieważ mam cały czas wrażenie, że są w cholerę przewidywalni - zwierzyła się - ale dziękuję za miłe słowa o książce. Cieszę się bardzo, że ludziom się ona podoba. Chciałabym jednak spotkać osobę, która mówi, że jest przeciętna. - Czemu? - spytał mężczyzna zaskoczony. - Myślę, że pokochałabym tego człowieka." • Smutne, pełne sekretów oraz zagadek opowiadanie o dość nietypowej dziewczynie, która potrzebuje pomocy Sherlocka Holmesa i Johna Watsona • Wszystkie podobieństwa do innych powieści są przypadkowe - nienawidzę nieoryginalności :) UWAGA. Nieszczęsna autorka (czyt. ja) tego opowiadania pisze bardzo wolno. Jeżeli możesz i dasz radę to uzbrój się w cierpliwość. Stawiam na jakość, a nie na ilość.

Czemu kocham Irene Adler? Naprawdę? Nie masz lepszego pytania, drogi czytelniku? Czy muszę mieć powód, dla którego ją kocham? Twoja przechylona głowa i uniesione brwi, sugerują odpowiedz twierdzącą. Dobrze więc, mam kilka powodów. Nie, nawet nie próbuj mnie zmusić do wymieniania ich! Ehhh... Nie wiesz nic na temat prywatności, prawda? Dobrze, jeśli to sprawi, że dasz mi spokój - proszę bardzo. Oto twoje pięć powodów, dla których kocham Irene Adler. Adlock Short Story, to krótkie opowiadanie złożone z pięciu - sześciu rozdziałów. Proszę nie mylić z One Shotem! All rights reserved by Nika2299 for Wattpad. Please, don't copy or translate my book without my agreement. Cover by Me. You can find me on Twitter! Username: Nika2299

Moriarty żyje... Johna nie ma... Ściana już dzisiaj oberwała... Lestrade nie ma ciekawych zleceń... Przychodzą do mnie debile, nie klienci... Nudy... Plastry nikotynowe skończone... Struny palą się od ciągłego grania... Potrzebują przerwy... Gdzie ci mordercy? Może... Ktoś mógłby zastąpić Johna? Ogłoszę nabór... To jest trudniejsze niż myślałem... Nikt Go nie zastąpi... *** Kim ONA jest? I czemu jest taka młoda? A jednak... Całkiem inteligentna... Niech zostanie. I tak nie mam nic lepszego do roboty... *Fanfiction powstało przed powstaniem czwartego sezonu Sherlocka.

Sherlock przechadzał się nerwowo po salonie. - Powiedz mi. Powiedz mi, kim jesteś. Czemu tu jesteś? Czy ktoś cię przysłał? Nie jesteś zwykłym człowiekiem. Jesteś inteligentna. ZA bardzo inteligentna. Przecież to niemożliwe, żebyś tak przypadkiem zapukała do moich drzwi... Ja nie wierzę w przypadki. Nie odpowiedziała, więc mówił dalej. - Ktoś cię przysłał, tak? Powiedz mi. To ON? Chociaż to do niego nie podobne... Chyba, że chce uśpić moją czujność... A może to mój braciszek się ze mnie nabija... Nie, wiedziałbym, że to on... Więc skąd się tu wzięłaś? Wciąż milczała. - I dlaczego się ciągle tak uśmiechasz? Przecież nikt się nie może ciągle uśmiechać. Ale na twojej twarzy zawsze gości uśmiech. Co ukrywasz pod tą maską? Dlaczego to ukrywasz? - Sherlock? - usłyszał głos Amber i po chwili dziewczyna weszła do salonu. - Co robisz? Obrócił się do niej, nawet nie próbując zakryć siedzącej na kanapie małej kukiełki, która na szyji miała zawiązaną jedną z apaszek dziewczyny. - Rozmawiam z tobą. - odparł, jakby nie było w tym nic dziwnego. - Ze mną? - obrzuciła go uważnym spojrzeniem. - Często tak rozmawiasz ze mną, jak mnie nie ma? - To był wyjątkowy przypadek. - Sherlock usiadł w fotelu, wyciągając przed siebie nogi. - John był bardziej chętny do rozmowy, gdy go nie było. - Ile razy mam ci powtarzać, że nie jestem Johnem? - Przecież wiem, że nim nie jesteś, nie jestem głupi. John nie nosił apaszki w groszki. Spojrzała na niego z politowaniem. - Jesteś niemożliwy... - Jestem Sherlockiem Holmesem. *** Sherlock ma nowego asystenta, a właściwie... asystentkę. Czy to oznacza, że słynny detektyw znowu będzie rozwiązywał zagadki kryminalne? Czy asystentka okaże się odpowiednia? Czy może tym razem sukces odniesie druga strona? Czy to możliwe, żeby ktoś rozumiał drugą osobę bez słów? No i - czy detektywi dadzą sobie radę? Fanfiction na podsta

Gra na skrzypcach, rozwiązywanie zagadek, łapanie morderców, strzelanie do ściany, ciągłe kłótnie, herbata pani Hudson i pojawiająca się od czasu do czasu uporczywa nuda. Wszystko takie same, oprócz jednej rzeczy. Współlokatora Sherlocka Holmesa. Komu przypadnie zaszczyt mieszkać ze słynnym detektywem?

Jak Moriarty'emu udało się przejąć Anglię? Jak do tego doszło? Gdzie był wtedy Sherlock? Co robił wtedy Mycroft? Dlaczego nikt go nie powstrzymał? Dlaczego wszyscy zwariowali? Co się stało z Rodziną Królewską? Czy Sherrinford odkupi swoje winy? Czy to właśnie on ocali Anglię? I może najważniejsze: Gdzie jest Babet? I czy w ogóle ,,jest"? Druga część powieści pt. ,,Uczennica Sherlocka Holmesa"