(Bölümler kaldırılmadan düzenlenecek ❣️) Mela ve Çamer iki ayrı kutup. İkiside Karadeniz gibi hırçın. İkiside karadeniz gibi çok güzel. Mela Annesi ve anneannesi ile Karadeniz'de yaşayan köklü ailelerden birinin kızı. Çamer üç erkek kardeşlerden en küçüğü İzmir ve Karadeniz arasında mekik dokuyan genç iş adamı.. Mela, Çamer'e 6 yaşından beri yani kendini bildi bileli aşık.. Çamer'in ise kendinden bile haberi yok. Mela kendisinden 11 yaş küçük bir kız çocuğu.. :) Aileler bu iki gencin evlenmesini isterse.. Bakalım neler olacak..Mela dostu Esvara ile onun odasında bilgisayar başında sonuçlara bakıyordu ve kazanmıştı istediği şehir olmasa bile gideceği yerde denizden mahrum olsa bile özel üniversiteyi yüzde yüz burs ile kazanmıştı. Hızla merdivenleri koşarak indi. Tam merdivenlerin sağ kısmında ki çalışma odasına dalacağı sırada Çamer'in bağırması ile eli havada kaldı.. ---- "Dede baba!! Anlamıyorsunuz. Ben Mela'yı sevmiyorum. Sevmiyorum!! Nerden çıktı bu evlilik Allah aşkına.. Kız küçücük küçük. Hem siz ne biliyorsunuz benim İzmir'de sevdiğim olmadığını. Yapmayın. Gidip bu fikri de kızın kafasına sokmayın." ----- "Tren geçeli çok oldu. Ne bekleysun." deyiverdi. Çamer Mela'nın sesini duyar duymaz elektrik çarpmış gibi başını kaldırıp az önceki bakışlarına ek olarak öfke de katık olmuş bakışları ile baktı. "Hehehe çok şirinsin Mela. Çekil de geçelim. Kapatma kapıyı arkadan bizimkiler geliyor." Gülen Mela "Evvet canım biliyorum şirin olduğumu yavuz hırsız diye de sana diyorlardı sanırım geç hayde geç." deyip Çamer'e cevap hakkı tanımadan mutfak kısmına geçti. Akşamı hayr olsaydı iyi idi tabiri caizse kıç kadar evde kaçamazdı da Çamer'den.

Bir tarafta Urfa'ya yıllar sonra ayak basan Acemlerin yaşı küçük, aklı büyük oğlu Battal, diğer tarafta Avşar aşiretinin gözünün nuru, dillere destan güzelliğiyle boynunu bükmek nedir bilmeyen deniz gözlü kızı Zişan... Urfa onları kavuştururken, ayırmak isteyen çoktur. Bir araya geldikleri vakit, gayrı cihan karşılarında duramaz. Lakin, bunu her defasında büyük yaralarla öğrenirler. Hele gel, Acem oğlu Battal'la, Avşar kızı Zişan'ın göz göze değince filizlenen aşkına şahit ol. Ol ki, günü gelince bir Acem ağası, Avşar kızı ol. ... Aşığa ettiğin cefa değil zulümdür Eylediğin bu zulmün sonu ölümdür Sorarlarsa de ki o yar benim kulumdur Yeter ki gel yeter ki dön avşarın kızı ... -SÖZLERİME KULAK VERİN. ŞEHVET, ÖLDÜRÜR!- ... DİKKAT!!! BASİT BİR KURGUYU KALDIRAMAYACAKLARIN OKUMAMASI RİCA OLUNUR!!! ... Avşar Kızı adıyla yazılan ilk ve tek hikaye...

Kan davasıyla başlayan bir evlilik... Kübra ve Ömer'in hayatları kan davası bitsin diye birleşirken iki kişinin hayatı zehirli sarmaşık gibi birbirlerine dolanıyordu. Fırtına gibi esen Ömer Hancı için tek şey babasının katilinin kızından intikam almak o kızın hayatını burnundan fitil fitil getirmekti... Toplanan aşiret meclisinin aldığı kararla kan davasının bitmesi için iki aile arasında barış yemeği yenilecek ve ailelerin bir birine olan düşmanlığının bitmesi için bir evlilik gerçekleşecekti... Çıkan kararla ellerini yumruk yapan Ömer Hancı sert sesiyle konuşmuştu. Konuşması bomba olup ortaya düşmüştü. ''Saruhanlı kızı olan eminin yeğenini istiyorum.'' Yaşlı adamın yüreğine çöken acı abisinin emanetine sahip çıkamadığı içindi. Kızgın gözlerini Ömer'e diktiğinde mecburen başını sallamak zorunda kalmıştı. İşte bundan sonra başlıyordu yetim öksüz kalan Kübra'nın zehirli sarmaşık olacak hayatı öyle ya sarmaşık şimdiden başlamıştı sarmaya ve iki bedeni ya bir yapacaktı ya da zehrini akıta akıta ikisini yok edecekti... Kitabımın çalınması veya kopyalanması durumunda hukuki süreç başlatılacaktır. Kitap olacağı için sadece ilk beş bölüm vardır....

♠️Epsilon Yayınları ile raflarda yerini alacak. ♠️ /Tüm hakları Epsilon Yayınları'a devredilmiştir. İsim, konu çalıntısında yasal işlem başlatılacaktır. / Dudakları dudaklarıma değerken ikimizinde gözleri hafif aralıktı. Ben pes edip gözlerimi kapattığım zaman hayatımdaki en tehlikeli şeyi yaptım. Hissettim. Araladığım dudaklarımı ele geçirdi , ellerini yavaşça bedenime sararken beni daha çok kendine çekti. Etrafımızda sadece saatin 'tik tak' sesleri ve heyecandan atan kalbimin sesi vardı. Titreyen ellerini ve dudaklarını benden çekince hafif yaşlı olan gözlerini yavaşça açtı ve beni kavuran o kelimeleri söyledi... "Seni öyle seveceğim ki kadın; Kalbimde ki mührü sana bahşeden melekler bile kıskanacak... " // " Bir karanfil gibi solma sevgilim." ♣Yazılma Tarihi : 21 Mayıs 2015♣ ♣Bitiş Tarihi : 09 Ağustos 2015 ♣ Not: Evet kapağımız bu ❤️

"Bu konuşmanın nereye gideceğini biliyor musun?" Öykü büyük bir yutkunmayla cevap verdi. Tamer kırık bir gülüş gönderdi kadına bütün kasları gergin ve hazırdı, onu istiyordu. "Bana nasıl güvenebiliyorsun, benim iyi biri olduğumu nereden biliyorsun tutkum" derken üzerine daha çok eğilmişti. Masanın köşesinde olan Öykü belini yay gibi gererek arkaya doğru yaslandı. "Be.. ben bilmiyorum sadece ben güveniyorum" diyerek kekelemeye başladı. Tamer onun tatlı dolgun dudaklarını tatmak istiyordu. Teni yumuşacık görünüyordu acaba bütün vücudu bu kadar yumuşak mıydı? Bu kadının yüzüne bakarken vücudunda kan ters yöne akıyordu, bu kadına karşı tek bir kasının oynamasını dahi istemezken, bedenindeki hareketlenmeyi bir kez daha duyumsadı. İki kolunu kadının yanların doğru uzatarak onu masaya sıkıştırdı. "Bir gün pişman olacaksın Öykü ve o zaman bu dediğimi unutma. Ben aziz değilim". "Hangimiz o kadar masumuz ki"

Bade tam kapıyı açarken kolundan yakaladığı gibi döndürüp onu kapıyla kendi arasına sıkıştırdı. Bade sinirden zannettiği düzensiz nefeslerini alıp verirken, Arat Bade'sine bu kadar yakın olmanın heyecanını yine yaşamaya başlamıştı işte. Bu hatun onu mahvediyordu. Yakıp, yıkıyor; küllerini her yere dağıtıyordu. Ama ne çareki; onun şifasıda, ilacıda bu kadındı! "Bana bak Bade gözlerime bak!" diyerek bağırdı. Bade gözlerini tekrar korkusuzca Arat'ın gözlerine dikebilmek için elinden geleni yapıyordu ama, içinde ki bu çelişki varya; onu bitiriyordu. Sanki aklı başka yüreği başka bir şey söylüyordu, ortak noktada buluşamıyorlardı. Tıpkı Arat ve onun ortak noktalarını bulamadıkları gibi. "Bırak beni!" "Bırakmıyorum, konuşacağız. O yüzden her kimse ara onu gelemeyeceğini söyle. Çünkü bu akşam o yemek sen istesen de istemesen de yenilecek" "Bunu bana zorla yaptıramazsın. Gelmiyorum. Elinden geleni ardına koyma!" "Peki sen bilirsin o zaman seni tam şu an da öpmemde bir sakınca yoktur umarım. Madem gelmiyorsun cezanı çekmen lazım. Bende elimden geleni ardıma koymamış olurum! Karar senin Bade KARAER!"

Asya Yüksel, hayallerinin ardından ilerlemeyi tercih etmişti. Tüm zorluklara rağmen Mısır'a gitmeyi başarmıştı. Her şey ilk zamanlar oldukça güzeldi. Ancak karşısına çıkan kişi ile Mısır'da başlayan hikayesi bambaşka yerlere sürüklenmişti. Şirketin genç sahibi Asaf Al Hamad gizemli bir adamdı. Yaşadığı zorluklar ile şekillendirdiği kişiliği onu bambaşka bir adama çevirmişti. Mohab Al Fayed ise sevdiği kadın için ölümü bile kabullenebilecek bir adamdı. O, tüm acılara rağmen Çöl Güneşine aşıktı. Ve onu bir kere görebilmek için yanıp kavrulmaya bile razıydı. Türk kızı Asya Yüksel, Dubai'li milyarder Asaf Al Hamad, Ve Mısır'ın yakışıklısı Mohab Al Fayed.. Bu hikayenin sonunda ne her şey eskisi gibi olacaktı, ne de herkes eskisi gibi kalacaktı! ** Hikaye 4-5 seneliktir ancak yeni düzenlenmekte olduğu için bölümler silinmiştir. Emek hırsızlığı yaparak, suçlama, iftira gibi şeylere başvurmayınız!