02/08/2016 Cici Bebe fanı bir Bulut, Bad boy+cool olmaya çalışan Uluç, Selfie çekmeden adım atmayan Emir, Her ortamın içine eden bir Koray, En üst seviye stalker+dedikoducu Asya, Salak +bad boy hastası Asuman, Bodruma tatile giderler. Ve orada Cafe açmaya karar verirler. Tüm Hakları Saklıdır.

''Neden konuşmuyorsun? Deli olmak üzereyim!'' dedi. Ve dudaklarını okumaya devam ettim. ''Sen tam bir azgın ergenin tekisin.'' Gözlerine baktım ve ellerimi havaya kaldırarak. Özür dilerim işareti yaptım. Ağlamamak için ise direniyordum. Hızlıca kütüphaneyi terk ettiğimde ise ağlamaya başladım. Ağlarken ses çıkarttığımı bile bilmiyordum. Aptal sağır ve konuşmayı unutmuş bir felakettim ben.

kader benim yüzüme ailemin ölmesiyle bir son getirdi ama kader bana acımış olmalı ki bana onu getirerek başlangıcımı buldurtu...

Geçmişteki acıların küllerinden doğmuş, büyü kitapsız hiç bir yere girmeyen, geçmişteki acılarını yaşatanlardan intikam alıcak, Özgür herkesin intikamını alıcak! İntihara kalkışan, beceremeyen, yaşamaktan korkan, acılarından yanan Kumsal! Kumsal Güçlenicek!

Keşfedilmeyi hak eden hikâye tavsiyeleri.

"Batur "diye fısıldadım. Adıyla seslenmeme şaşırmıştı. Arkasını dönüp soran gözlerle baktı. "Şey be-ben." diye kekelerken ilk defa ondan bir şey istemenin yükü binmişti omuzlarıma. "Söyle"diye kesin bir dille konuşunca. "Ben annemi özledim onu bir kere göre bilir miyim? "Bana bakıp eliyle ensesini kaşıyıp. "Bunu şimdilik yapamam." dedi. Cevabına şaşırmamıştım oysaki. Ama kalbimin bir yerlerinde, bir camın parçalandığını hissetmiştim. Boğazımı temizledim ve omuzlarımı dikleştirdim. Bunu ondan öğrenmiştim. 'Ne olursa olsun Zayıf yanını gösterme!' "Ne olursun ben artık dayanamıyorum." "Bu benim problemim değil "diye acımasızca konuşunca boğazımda bir yumru oluştu. Sinirlerim gittikçe kendini gösterirken, kurduğum cümlelerin bir önemi yoktu. "Sen ne kadar vicdansız bir adamsın.Tabi sen aileni her gün görüyorsun.Özgürsün kimse sana karışmıyor. Umarım bir gün benim bu yaşadıklarımın en ağır bir şekilde yaşarsın" "Kes sesini" diye bağırdı. "Neden doğruları söylemek zoruna mı gitti?Ben dayanamıyorum artık.Duvarlar üstüme üstüme geliyor.Kafayı yemek üzereyim."Gözyaşlarım çoktan bağımsızlığını ilan etmişti. bana acıyarak bakıyordu. "Bana öyle bakmayı kes! Acınacak haldeyim değil mi? Herkes gibi sende acıyarak bakıyorsun ama senin içinde (elimin ucunu göstererek)şu kadarcık acıma duygusu yok.Sen duygularından.tamamen arınmışsın.Senden nefret ediyorum...

Buraya kitabın içeriğini yazmayıp size içeride ne olduğuyla ilgili ufak bir sır vermek istiyorum. Sizde benim gibi sırları seversiniz değil mi? Bundan asırlar öncesinde başladı onların hikayesi. Kendilerini normal sanarken, Geçmişin Yansıması olduklarını nereden bilebilirlerdi ki? -Bu basit bir efsane değil.- -Bu,bir illüzyon değil.- -Bu,asırlardır beklenen an.- "Dünya'da yaşamak fakat Dünya'ya ait olmamak." Hikayem, sınırlarınızı zorlarken tek yapmanız gereken nefesinizi tutmak. Fantastik dünyamda göreceklerinizden dolayı çok şaşıracağınıza eminim. NOT: Bu hikayedeki unsurlar tamamen hayal ürünüm olup gerçekle hiçbir ilgisi yoktur. Kurgu tamamen bana özgüdür. Hiç bir yerden alınmamış veya emek hırsızlığı yapılmamıştır. Hikayede geçen şehir ve ülkeler belli bir kısma kadar gerçek olup geri kalanı tamamen benim hayalimdeki kurgudur. Karakterler, hayale en yakın biçimde bulunmaya çalışılmış geri kalanı sizin hayal gücünüze kalmıştır. Kurgunun veya kapağın başka bir yerde kullanılmasına iznim yoktur. Emek hırsızlığını sevmediğim gibi sizden de yapmamanızı rica ediyorum.

Ufak masum bir şakadan en fazla ne olabilir ki ?