AYKIRI SERİSİ'NİN İLK KİTABIDIR! *** Her gece pembe yalanlarına sarılıp uyuyan, tuhaf olduğunu reddeden aykırı bir kız düşünün. Hayatını 'sıradan' kelimesinin sözlük anlamı olarak nitelendirirken, yeni gerçekleriyle yüzleşmek zorunda kalan bir kız. Bambaşka bir dünyanın sırları içinde, akıntıya karşı gelmeye çalışan fakat yüzme bilmeyen bir kız... Beria. Hayat doğduğu gün takmıştı ilk çelmesini ona. Yürüyemeden düşmüştü, yalnızlığa. İhanet, acı, yalan, biraz da kan bulaşmıştı tertemiz ellerine... Dört ana elementin ateşi onda vücut bulmuş, en çok da onu yakmıştı... Yasaklarla düğümlü geçmişi yakasına yapışmış, küçük dünyasına büyük sırları musallat etmişti. Bir gece de alt üst olan hayatı, bir doğum günü gecesi almıştı onu sıcacık yatağından. Her şey tam da burada başlamıştı: Tanıdık gelen o sesin fısıldadığı iki kısa cümlede... "Zamanı geldi kızım! Şimdi ortaya çıkma vakti..."

AYKIRI SERİSİ'NİN 2. KİTABIDIR! *** Bu kez çok daha gizemli... Sırlar hiç bu kadar acıtmamıştı! Aşk mı!? Nefret mi? Hangisi daha yasak, hangisi daha mümkün? Aşk yasakken de güzel midir? İmkansız da sevilebilir mi? 'İmkansız' ve 'Mümkün' birbirine ne kadar uzak? Siyahla beyaz, yerle gök, cennetle cehennem kadar mı? Yoksa ATEŞ ve SU mu...? Sırlar bizi kanatıyorsa ve sırtımızdan vurabiliyorsa öğrenmemek, susmak mı gerekir yoksa kanayan yaranın daha derinine inip kendi mahvoluşluğunla buluşmak mı? Bu taşlı yolda yalnız mı kalacak yoksa içeride başka 'AYKIRILAR' da mı var...? Peki yasaklarla, kurallarla dolu bu ülke de aykırılara yer var mı!? Uyanmaması gereken o kabus, artan aykırılıklarla vaktinden çok daha önce uyanacak! Uyandırılacak! Fakat bu kabus diğerlerinden çok daha farklı, çok daha gerçek ve çok daha ölümcül olacak... "UYAN BERİA! KABUSUNA UYAN!"

Hoş geldiniz... Burası benim boğazımdaki düğümleri çözdüğüm satırlar. Kalbimi sıkan ve canımı yakan ne kadar kötü düşünce varsa bu düğümlere bağlayıp, sözcüklerimle onları liğme liğme ettikten sonra her birini okuduğunuz bu satırlara asacağım. Kalemimi sivrilttim. Kelimelerimi biledim. Zihnime bulaşan karaya, karanlığımla meydan okuyorum! Canınız yanarsa kapayın gözlerinizi. Söz veriyorum! Hepsi geçecek...

AYKIRI SERİSİ'NİN 3. KİTABIDIR! *** Zıtlıklar düğüm oldukları noktada da itebilirler mi birbirlerini? Yoksa verdikleri her tepki, bundan sonra onları itmek yerine birbirlerine mi çekecekti? Daha yakın! Şimdi herkes daha yakın! Hayaller ve gerçekler... Geçmiş ve gelecek! Ateş ve su... Elementa' da yeni ayak izleri var, uzaktan gelenler! Kimisi için beraberinde aşkı getirecek, kimisinin kaderini değiştirecek... Geçmişin geleceğe uzandığı anda, her şey tersine dönecek! Kimse neler olabileceğini kestiremezken, tereddüt etmeden bir sonraki adımını atacak! Güçler el değiştiriyor! Bilinmeze yürümek hiç bu kadar tehlikeli olmamıştı! Beria, artık yalnız değil! Aldığı nefes sadece kendisine ait değil. Ömrüne düğüm olan başka bir ömür onu ne kadar değiştirecek? Kendisine verdiği sözde durabilecek mi? Kimleri karşısına alıp, kiminle yürüyecek? Birbirlerinden kaçmaları imkansızlaşan bu ikilinin, düğümden kurtulmaları mümkün olabilecek mi? Ağızdan çıkan her sözün yemin sayıldığı bir ülkede geri dönüşü olmayan iki kelime beraberinde yaşamı mı getirecek... Ölümü mü? "YA YAŞAMIM OLACAKSIN YA DA ÖLÜMÜM! ÇÜNKÜ SEN ASLA DÖNEMEYECEĞİM, YEMİNİMSİN!"

Gelmesi imkansız olan bir gün, ölümsüz yapar mı insanı? Ölüm kendisini arzulayanın değil, kendisinden kaçanın peşine düşermiş. Kaçsan kurtulamaz, takılır yine önüne düşermişsin! Takıldı iki insan birbirine: Biri sonsuza düştü, diğeri asla gerçekleşemeyecek bir hayale... Azıcık ömrü kalan hayat dolu bir kız, her saniyesini ölümü arzulayarak geçiren bir adamı severse ne olur? Birisine 'kıymetli ama kısıtlı' olan zaman, diğerine 'uzun ve çekilmez' geliyorsa, nasıl çakışabilir iki farklı zamanda akan bu iki hayat? "Üç Dakika" Zaman onlara üç dakika ödünç vermiş. O üç dakikada sadece bir kereliğine de olsa ikisine birden yavaş geçmiş ve bu iki hayat, o üç dakikada kesişmiş...

AYKIRI SERİSİ'NİN SON KİTABIDIR! *** Bir, İki, Üç... Sıfır. Beria bir zamanlar terk etmek zorunda kaldığı küçük dünyasına geri döndü. Fakat artık hiçbir şey tozpembe değildi. Aklı ve kalbi geride kalmışken, şimdi bir parça eksik ama duygularına hakim başka bir kız vardı. O artık gerçek bir savaşçı! Ayaklarını bastığı yer: Şimdi, burası... Sıfır noktası. Burası her şeyin bittiği yer. En uç, en tepe, doruk noktası... Acının üst sınırı, onu hissedenin son anıdır. Tabii acının da... Burası eksinin ve artının ortası. Acının büyüdükçe büyüdüğü, sonunda kendi kendini tükettiği, bittiği nokta. İki zıt kutbun nötrleştiği, eşitlendiği nokta. Ne soğuk ne de sıcak... Ne gece ne de gündüz... Karanlık değil, tıpkı aydınlık da olmadığı gibi. Burası her şeyin bittiği yer, başladığı gibi... Her son bir başlangıçsa şayet ve efsaneler mutlu sonla bitemez diyenler çoğunluktaysa... HERKESİN SON DEDİĞİ YERDEN, BİZ YENİDEN BAŞLARIZ!

Korkuya bulanmış bir aşk hikayesi bu.. Ölümün soluklandığı, sırların örüldüğü, izlerin sıralandığı bir kasaba.. Bir katilin nefesini ensende hissetmek mi daha ürkütücü yoksa aşkın pençesine düşmek mi? Küçük ve kendi halinde bir deniz kasabasında yaşayan Damla ile arkadaşlarının en büyük heyecanı, lise son sınıfa geçmeleri ve hayatlarının yönünü belirleyecek üniversite sınavının gittikçe yaklaşmasıdır. Yaz tatilinden önce, Damla'nın erkek arkadaşı Arda aniden genç kızdan ayrılır. Oldukça zor bir yaz geçiren Damla, hem Arda ile yeniden karşılaşmak hem de dikkatini derslere vermek arasında gidip gelirken, kasabada ilginç ve bir o kadar da korkutucu cinayetler işlenmeye başlar. Kendine MEHDİ diyen katilin öngörülemez adımlarını takip etmeye başlayan son sınıf öğrencileri, yeni kurbanı bulmaya ve korumaya çalışır. Damla, Savaş, Beyza, Metin, Arda gündelik hayatlarındaki aşk sürprizlerine ve sınav telaşına devam ederken, bir yandan da ölümün soğuk nefesini enselerinde hissetmektedir.

(SATIŞTA) O an, bana döndü ama yüzü yoktu. Şaşkınlıkla ona baktığımda gözlerimi kıstım, korkudan nefes alamıyordum. Başında bir pelerin olduğunu ve o yüzden yüzünü sakladığını anladığımda derin bir nefes alabildim ama korkum hâlâ geçmemişti. Ve sonra konuştu. "Gelmişsin," dedi korkunç bir sesle. "Seni arıyor." Sonra garip bir şey oldu, havalandı ve üstümden uçarken bana saldırdı. Bir el ateş sesi duyduğum zaman bilincimi kaybettim. 28 Ağustos 2014