Renkli gördüğüm hayatım hızla koştukça grileşiyordu. Etrafımdaki her şey siyahın bir tonunu alınca durdum. Her yer renksizdi. Etrafımda sadece siyah ve tonları vardı. Bunu ilk defa fark etmiştim. SİYAH İLK DEFA BU KADAR GÜZELDİ. *Tanıtımım sığmadığı için yayınlamak zorunda kalacağım. İlk bölüm tanıtım.
Dışarıdan normal kamp gibi görünen, içine girdiğinizde kan gölünden boğulacağınız bir yer düşünün. İnsaların çığlıklarının kulaklarınızı delerek beyninizi uyuşturduğunu... Düşündüyseniz diğer bölüme geçin ve İŞKENCE KAMPI'na hazır olun.
Bir insanın kardeşi ne kadar mutluluk verir değil mi? Bazen sizi kızdıran da çoğu zaman eglenirsiniz peki ya hiç size söylenmiş bir kardeşini olduğunu düşündünüz mü? Peki ya kader tekrar o kardeşleri bir araya getirmeye çalışırsa? Kaderin oyununu kimse anlayamaz ama sonucunu herkes anlayabilir. Kaderini de resim...
"hayat zaten benim için zorken " "birde töre diye verdi amcam ,napayım " "kardeşimi göz göre göre ateşemi atayım " "o karanlıgım içinde aydınlık yere gitmem gerekirken karanlıga hapsoldum " "ve geri dönüşü de olmayan bir yerde hapis kaldım derken ömer çıktı karşıma"
