___magdak___
"Κατανοώ, βρισκόμαστε σε παρόμοια θέση.."
Όχι.
"Δεν μπορώ να μιλήσω..
Φοβάμαι,
όχι την αντίδραση τους,
αλλά την δική μου.
Συγνώμη που δεν άντεξα.
Σε χρειάζομαι, είναι δύσκολος αυτός ο κόσμος.
Έλα να με πάρεις, φοβάμαι.
Η ανάσα μου γίνεται όλο και πιο αδύνατη και αρχίζω να φοβάμαι.
Αυτές είναι οι τελευταίες μου στιγμές και είμαι τόσο απελπισμένη.
Νομίζω,
ότι όλα ξεκαθαρίζουν,
όταν πλησιάζεις τόσο κοντά στο τέλος.
Μου λείπεις."
Είπα, και άφησα μία γλυκοαίματη ιστορία μπροστά του..