Hani ağaca sormuştun ya o gün "Ya inandığım aydınlık bir hiçse diye?" Eğer bir şeye gerçekten inanmışsan,o olmasada bu evrende senin dünyan için var olur. Çünkü Her İnsanın Kalbinde Ve Beyninde Yaşattığı İkinci Bir Dünyası Vardır.... MUTLULUĞUN,ADALETİN,MASUMLUĞUN var olduğu... ...

Quarsilta takvimlerime göre bundan yaklaşık beş milyon asır önceydi.Henüz bir sürü ruh ,beden ve irade sahibi olmak için sırada bekliyordu. 18.000 alemden sadece birinde yaşayabilecekti ruh sahipleri .Tek hakları vardı ve başka alemlerin varlığından haberleri olmayacaktı. Ruhlar aleminden çıkmadan hafızaları silinecekti .Tabi bir istisna vardı: Quarsiltalıların alemi bütün kuralları yıkabilirdi çünkü bütün bu alemi korumak onların göreviydi ,onlar hiçbir şeyi unutmayacaklardı. Ben de oradaydım sıranın sonunda bekliyordum. Sıra bana geldiğinde kulağımı bir şeyler fısıldadılar: -Artık sen bir Quarsiltalısın. 18.000'ci alem olma onurunu tatmıştım.Ve bir yemin ettirilmiştim , bu alemde yaşayan liderler olarak geride kimseyi bırakmayacaktık...

Mühür taşı gerçek mührüne kavuştuğunda kıyamet kopmalıdır. Her kıyametin sonunda, yitirilen hayatlar olur. Bu şeref hangimize ait? •Parmağımı dövmesinin çemberinde dolaştırdım bir tur. "Hissediyor musun?" diye sordum acıyla. "Tam burada kocaman bir işaret var." Cesur konuşsa damga derdi büyük ihtimal. Ya da lanet. "Görmüyorsun ama hissediyorsun. Tam burada. Seni sarıp sarmalayan bir ip." Diğer elim Cesur'un kolundan aşağı kaydı ve parmaklarım parmaklarına dolandı. "Her şeyi birbirine bağlayan bir ağ," dedim dövmesine hayranlıkla bakarken. "Tıpkı benim gibi." • Not: Merhaba! Eğer sağlıklı bir ilişki arıyorsanız bu hikaye size göre değil. Bu hikayede toxic bir ilişkideki iletişimsizliği ve bu iletişimsizliğin sonuçlarını göreceksiniz. Sabrınız için teşekkürler, keyifli okumalar.

[Fantastik türde 2019 Watty ödüllü] Son ejderha, uyandığı yeni çağı tanımak için bir insan yavrusu olarak yeniden doğar... Savaşları, aşkları ve gizemleri ile Marver 'in büyülü dünyasındaki maceralarına, serinin bu ilk kitabında siz de katılın.

Kendi hayatını yazıya dökmeye çalışan amatör bir yazar. Ve yazıya dökülemeyecek daha binlerce duygu. Her şey yazıya dökülemez bilirsiniz, bazı şeyler hissedilir de.. Hissettiklerimi hissetmeniz dileğiyle. İyi okumalar ☺

#Uluyan Kurt Kazananı - Soğuk bir kış gecesi duydular Kurdun vahşice uluma seslerini, ilk dördün evresinde olan Ay, döngüsünü tamamlamak üzereydi. Ölüm için gıcırdayan dişlerin sesini ilk duyan Ormanda odun kesen yaşlı oduncu olmuştu, hava kararmaya yüz tutmuş, döngü tekrardan başlıyordu. İlk dördün'ün son Evresinde yeni ve bilinmeyen bir vahşilik ormanda kol geziyordu. Kış ve soğuktu, tipi vardı... Dondurucu soğuğun orta yerinde bir çığlık gibi yükseldi Kurtadamın uluması, soğumaya yüz tutmuş beden soğuk terler dökerek dona kaldı. Bilinmeyen bir lanet'in ilk kurbanı olacaktı... "Tüylerinizi ürpertecek korku dolu bir Kurt Adam romanı" -ORMAN'IN KARANLIK RUHU-

Savaşlar çıktıktan, kıtlıklar sürüp, insanlar yıkıldıktan, Büyük Karanlıktan, Eski Dünya'nın parçalanmasından sonra, Yeni Dünya geldi. Kimse Büyük Karanlık biteli ne kadar oldu biteli bilmiyordu. On yıllar, belki de yüz yıllar geçmişti. Savaş yıllardında herkes zaman kavramını yitirmişti. Geçen zamanı belirten tek şey kullanılmayan arabaları kaplayan pas ve beton yığınlarını kaplayan bitki örtüsüydü. İnsanlar her zaman yaptıklarını yaptı, hayatta kalmak için yeni yönler buldu. Bu vahşi dünyanın karmaşasının ortasında bir kız vardı, Karanlık ile Aydınlık'ın dengesini korumaya çalışan Alacalar'ın üyesi, Linter. Linter hiç Eski Dünya'yı görmemişti. Büyük Karanlık'tan çok sonra doğmuş, bu dünyanın kurallarıyla büyümüştü ve bir sabah uyandığında öğrenerek büyüdüğü her şey değişmeye başladı. Bu yeni kuralları hemen öğrenmek ve onlara göre yaşamak zorundaydı çünkü en ufak bir hatası ölümü demekti.

Ariel Silverfang başını belaya sokmaya devam ediyor. Tekme. Ariel, bezgin bir şekilde göz kapaklarını kaldırırken karşısındakinin kim olduğunu biliyordu. Adamın yüzüne bakıp hafifçe gülümsedi. Tekmelerin, zincirler kadar acıtmadığını hala öğrenememiş miydi? Başını geriye yaslayıp huzurlu bir şekilde nefes almaya devam ederken; bunun adamı daha da sinirlendireceğinin farkındaydı. Burada olmayı o seçmemişti, başına gelenlerin hiçbiri onun seçimi değildi. Hala kendini huzurlu bir sahnenin içinde hayal ediyordu; etrafta kan ve ürkütücü yaratıklar yoktu. Güvendiği insanlar ona ihanet etmemişti. Mutlu bir şekilde kardeşine gülümseyip, ödevlerinde ona yardım edemeyeceğini söylüyordu. Sonraki tekme hayalleri yüzünden yukarı doğru kıvrılmış dudaklarına geldi. Unutmaması gereken şeylerden biri buydu, vaat edilen kişi olduğu iddia edildiği an hayalleri elinden alınmıştı. Ariel Le Fay, toprağın altında bir kutuya kapatılmış ve üstüne tonlarca kural yüklenmişti. İşkencecisi karşısında duran kayalardan birine çöktü. Onu izlemeyi severdi. Ariel, ona eski zamanlardan kalma bir Tanrıça tablosunu hatırlatıyordu. Burada alevlerin içinde bile Hades'in umutsuz aşkı Persephone kadar güzeldi. Evet!, diye bağırdı zihni. Ariel, Persephone'du. Bahar. "Bir canavar yarattım" dedi gülümseyerek. Kadın kapatmış olduğu gözlerini açarak ona baktı. Gözleri lacivertin en güzel tonunu taşıyor, adama asla ulaşamayacağı mutlu kıyıları hatırlatıyordu. Bir zamanlar kıpkırmızı olan dudakları şimdi soluk mor bir renk alsa da yine de güzeldi. Dudakları yukarı doğru kıvrılırken, adamın onu izlediğini fark etti. "Canavarı sen yaratmadın ..." cümlenin devamında onun adını söylemek istemiş fakat sözcükler yeniden karışmıştı. Düşüncelerini zincirleyen bu tılsımdan nefret ediyordu, adamın ismini bir türlü söyleyemiyor hatt

Tanrı her şeyi görür ve duyar, dedi kaderin ipliklerini ören muhafız hafifçe gülümseyerek. Tanrı tüm duaları ve isyanları duymuş ve onun hamurunu yoğurmuştu. Ariel Le Fay'in doğacağı yüzryıllar öncesinden kehanet edilmişti. O, edilen tüm duaların ve isyanın karşılığı olarak doğmuştu. Dilenen tüm dileklerin beden bulmuş hali gibiydi fakat ona sorsalar sakin bir hayatı tercih ederdi. Kimse Ariel'e ne istediğini sormadı. Tanrı ona huzuru geçmesi gereken onlarca sınavın sonunda armağan edecekti.

(Hikayeye yeni başlayacak olan arkadaşlarım 30.Bölümden sonrası Wattpad'den kaldırılmıştır.) Her şey genç avukatın bürosuna gelen o ölüm kokan gizemli bir mektupla başlamıştı. Sicili uyuşturucu ve şiddetle dolu başarılı bir cerrah. Dağ evinde işlenen onlarca acımasız cinayet. Ve kurtarılmayı bekleyen onlarca masum insan. Ortalıkta dolaşan acımasız bir seri katilin pençesine düşen herkes ölümü ve acıyı tadarken. Genç avukat ve polisler bir kurban daha vermeden katili yakalayabilecekler mi ? Ya da onlarda mı acıyı ve ölümü tatmak zorunda kalacaklardı?