On sekizinde hayatı gülücükleri ile dolduran. Ailesinin ufak bebeği dünyalar güzeliydi o. Ta ki evlenene dek. Gülüşleri yüzüne çarpılan her tokat ile silindi gitti. Sırtında parçalanan sopaların, Teninde iz bırakan zincirlerin, güzelim saçlarını okşamak yerine acımasızca koparan ellerin kölesi olduğunda dünyanın gerçek yüzüyle tanıştı. Biri aşk hikayesi mi dedi? Bir vakitler gönlüne bahar getiren o kelimeyi tozlu raflara kaldıralı çok oldu Evelyn'in. Aşk Ömre Bedel Değil, Ömürden Ömür Çalandı. Aşk İhanetti, Aşk Acıdan Başka Neydi? Ha Vardı Bir Aşk. O da Evlattan Başka Bir şey Değildi... Geçmiş evliliğinde onu mutlu eden üç gün vardı. Biri bilmediği evliliğe adım attığı o kara gün, Biri evladını kucağına aldığı gün diğeri ise kocasının öldüğü o kutsal gün. Küçük bir kızken mutluydu Evelyn. Annesinin kaybıyla her şey solup gitmiş inandığı sevdiği her şey gözleri önünde kül olmuştu. Saçı en son ne vakit okşanmış hatırında dahi yoktu. Son altı yıl ömrünün kalanını alıp götürmüştü ondan. Aksi huysuz lanet bir kadına çevirmişti kendisini. Şimdilerde bir oğlu Daniel'e gülümsüyordu bir de dost edindiği sığındığı Leydi Ewans'a. Onu hayata tutunduran başka da ne vardı bilmiyordu. Lakin korktuğu başına gelmişti genç kadının. Ölümüne savaş açtığı püriten cemaati Baronluğun gelecekteki varisi olan oğlunu gerektiği gibi eğitemediğini öne sürmüş kendisini yine aynı görüşten bir adam ile evlendirmeye karar vermiştiler. Kaçarı yoktu şayet bir püriten ile evlenmezse oğlu ağabeyine teslim edilecekti. Sahip olduğu tek şey evladı iken onu kaybetmeyi nasıl göze alsındı? Daniel'den ayrılmamak için önündeki sezonda boy gösterecekti Evelyn. Ağabeyi ve karısından evvel ağına düşürecek dilediğini yaptıracak bir ahmak bulacak bu defa ipleri elinden bırakmayacaktı. Susmayacaktı Evelyn. Bir

"Toprak!" At bir anda telaşlandığında tutunduğum yer ellerim arasından kaydı. *** "Hayır!" Nefes nefese başımı ellerim arasına aldım ve biraz olsun sakinleşmeye çalıştım. Yine aynı rüya! Ne zaman şirkette işler yolunda gitmese bu rüyayı görüyordum. Psikoloğum sorun teşkil eden birşey olmadığını, sadece stresten olduğunu söylemişti fakat bazı geceler böyle uykumdan edilmek gerçekten hoş değildi. Yine sucuk gibi terlemiştim. Bekir amca kimdi bilmiyordum. Bana Toprak diye hitap eden çocuğu da. Hatta Toprağı da. Toprak kimdi ki? *** "Sus artık, tamam." Alayla nefesimi bıraktım. "Bana böyle davranamazsın! Şu yaptığın hareketlere bak! Sadece aramızda saçma bir iş anlaşması var Savaş Yüksel. Sınırlarını aşma." "Saçma olduğunu sen söyledin. Belki de sana böyle davranmam çok da yanlış değildir ha?" "Benim izin vermediğin sürece davranamazsın!" "Susmadığın ve sözümü dinlemediğin sürece davranırım." "Böyle yapmaya devam edersen susmam!" "Ama ben seni susturmasını bilirim." "Öyle mi? Nasıl olacakmı-" Yüzünü biraz daha yüzüme yaklaştırdığında burunlarımız birbirine sürttü. Arada olan kısacak mesafe dilimi yutmama sebep olmuştu. Belki de bunun sebebi dudaklarıma çarpan nefesi ya da burnuma dolan kokusudu bilmiyorum ama aşağı tarafta hoş şeylerin olmadığı belliydi. Vücudum tuhaf tepkiler vermeye başlamıştı çoktan. "Göstermemi ister misin? Uygulamalı olarak?" Evet... Yani şey hayır! Hayır! *** Yeni hikayeme hoşgeldiniz! Beğeneceğinizi umuyorum, iyi okumalar. ;)

Mahinev, yalnızlıkla arkadaş bir kızdı. Doğduğunda yalnızdı, acı çekerken yalnızdı, büyürken yalnızdı. Böyle öleceğini düşünüyordu ta ki bir ailesi olduğunu öğrenene kadar. Aynı şehrin içinde, kendisinden kilometrelerce uzakta; annesi, babası, abileri ve kardeşi vardı. "Artık yalnız olmayacağım diye düşünmüştüm. Beni sevseydiniz eğer, size bunu misliyle öderdim. Neden canımı acıttınız?" 🌠 "Bana ne istediğini söyle." "Seni." dedim. "Seni istiyorum." Pamir gülümsedi. "Pekâlâ, bu kolay. En başından beri bana sahiptin zaten."

Bir Mardin Masalı/ Kalbim Sana Sığındı diye değişti •~• Kaderin bir cilvesi.... ( a twist of fate ) •~Töre hikayesi değildir.~• "Aslında bizim hikayemiz durup dururken başlamadı. En başından beri biz birbirimizin kaderinde yazılıydık. Fakat yaşanmaması gerek olaylar yüzünden ayrı düştük ama ne diyorlar kaderde varsa bu işin kaçışı yoktur. Öyle değil mi meremin?" "Evet jinamin" "Aşkı birbirimizden başka birinde yaşayamayacağımızı anlayan kader, tekrar birleştirme kararı almıştı ama yıllar bizi iki düşman aile yapmıştı. Nasıl mı? Hadi! Toprak kokulu adam ve okyanus gözlü kadının aşk hikâyesinde kaybolma zamanı." ⚠️ DİKKAT!!! BU HİKÂYE ÖLÜMSÜZ BİR AŞK İÇERİR... ZÜMRA ... Ve.... ROBAR ...

Ortak bir geçmiş... Sırların karanlık perdesi aralanırken nefretle alınan kararlar için geri dönüş yolları kapanmış... Nefret intikamı getirdi, peki intikam aşkı getirebilir mi? Yoksa her şey için artık çok mu geç vakit? GÖZLERDE BAŞLAYIP İKİ KIRIK KALPTE BİTEN BİR AŞK HİKAYESİ!!!

Biz seninle gidilmeyen şehrin, çıkılmayan yokuşlarında soluklandık. Ve hiç olmayan panjurlu bir evin hayalini üstümüze çatı yaptık. Yani anlayacağın adamım ,seninle bir yalanı yaşadık! *** Yol gitti, Eleine bitti; fakat mesafeler hiç tükenmedi. Kırılan kalbinin acısı arkasında, gelecek için umudu önünde yürüdü, yürüdü; fakat ne arkasındaki acı yoruldu, ne de çöldeki bir serap misali gelecek umuduna ulaşabildi... Eleine'in sevgisi bir gecede ölmüştü; fakat kalp kırıklığı tükenmek bilmiyordu. Ve özlem... Geride ailesini bırakmıştı. Anılar, dostluklar ve bir de yarım bir hikâye... Bir acı bin mutluluğa bedel sanıp kaçarken kavuşmanın hayali ızdırap verir olmuştu. Yine de pes etmedi kadın, yine de vazgeçmedi. Yeniden bir bütün yeniden bir tam olmadan dönmedi geriye. *** Kırılan kalbimin parçalarını toplayıp bir kutuya hapsettim, düştüm yollara. Ne var ki eksik bir yanım bir parçam yarım... Yoksa kaldı mı bir parçacık arkamda? Kim bilir belki de bulacağım diğer beni... Bir parçam arkamdan sızlanırken, hissediyorum diğer yarım bekliyor beni uzayıp giden yollarda...

Umut (Karin) SANCAKOĞLU ve Umut SANCAROĞLU... Bu iki güçlü insanın en büyük tesadüfleriydi isimleri... Umut Karin geçmişine sünger çekmiş geleceğini dişi ve tırnaklarıyla kazıyarak inşa etmiş bir psikologtu. Sahip olduğu tek ailesi iki dostuydu ve daha fazlasına ihtiyacı yoktu. Ona göre hayatına yeni insanları almayacak kadar duygusal anlamda yetersiz ve güçsüzdü. Onun için insanlar ikiye ayrılıyordu. Zihinsel sağlığı yerinde olanlar ve olmayanlar... Ta ki 'O' karşısına çıkana kadar... Ve tüm isteksizliğine, öfkesine, alevden duvarlarına rağmen adam zorla hayatına dahil oldu. Umut geçmişindeki iki yıllık boşluk ve sürekli üzerine binen panik atakları ile yaşamayı öğrenmiş bir adamdı. Çevresindeki insanların başka başka insanlar olduğunu söyleyen iç sesi, sürekli izleniyormuş hissiyatı ve tüm deliliklerini 'mükemmel kazanova' maskesinin altında hapsetmişti. Hayatında yeni birilerini alma isteği ve güvenme lüksüyatı yoktu. Ta ki 'O' tüm kargaşasıyla hayatına bodoslama dalana kadar... Ve kadının kapalı düzlemine girmeyi onun olmayı onunla olmayı her şeyden çok istedi! Tanrı kadını yarattı! Adam kadına güvendi! ------ "İkna kabileyeti arşa çıkmış süpürgesi eksik kalmış bir psikoloğa tutuldum! Yoksa gerçekten aklımı kaçırdım mı?" "Arsızlığının arkasında kendinden büyük sorunları olan hastama tutuldum! Hiç mi profesyonel değilim?" ------ Şiddet ögeleri içermektedir!!! BU HİKAYENİN HAKLARI ŞAHSIMA AİT OLUP; KOPYA EDİLMESİ VE İZİNSİZ YAYIMLANMASI KESİNLİKLE YASAK ve YASA DIŞIDIR.

Bir cennetti düşünü kurduğum, Bir cehenneme verildiğimde. Düğün gecesi vurulan kocamın yerine kardeşine verildiğimde başladı benim kıyametim. Boran Safir, cennetime cehennem gibi sarıldı.

Ellerim hala kolyemdeydi. Bu kalp benim sarayımdı ve yanımda olduğu sürece ben her zaman iyi olacaktım. Zira kalbin sahibi bendim ve dört bir yanım onlarla çevriliydi. Kalp Muhafızlarıyla...