Na kilkunastu stronach chciała zapisać najważniejszy okres jej życia. W dużym skrócie. Nie przypuszczała, że będzie on zarazem najgorszym. Pomysł/okładka: NataliaG05 © NataliaG05, 2015

Jestem Z. Nic nie pamiętam, nic nie rozumiem. Od pewnego czasu śni mi się wilk, ale boję się o niego zapytać osoby, które przewijają się przez mój "pokój". Codziennie w moim pokoju ładuję puszka. Za każdym razem jak się budzę mam nowe kropki. Ale to tylko początek moich losów. Zostałem Alfą niecały miesiąc temu. Od tamtej pory usiłuję uporządkować sprawy Watahy. Szukam ukrytych projektów, w które Tyran pakował pieniądze zarobione przez resztę Watahy. Z marnym skutkiem... #5 in Paranormal 08.09.15

26 kwietnia 1986 roku wybuchł reaktor elektrowni jądrowej w Czarnobylu. Oficjalnie zginęło zaledwie kilkanaście osób, ale nieoficjalnie wiemy, że ofiary liczy się w tysiącach. Skażenie objęło ogromny obszar, a jego skutki odczuwamy po dziś dzień. Dwadzieścia lat po tej katastrofie miał miejsce kolejny wybuch w elektrowni - pogłoski mówią, że przeprowadzano tam tajemnicze eksperymenty. Promieniowanie jonizujące siało spustoszenie: ludzie i zwierzęta ulegli mutacjom, pojawiły się liczne anomalie i przerażające zjawiska. Wojsko zabezpieczyło teren w promieniu 30 kilometrów, tworząc zamkniętą, strzeżoną strefę zwaną 'Zoną'. Dwa lata później, tym razem z nieznanych powodów, następuje kolejny wybuch. Po jakimś czasie do Zony docierają stalkerzy - śmiałkowie poszukujący artefaktów, dziwnych przedmiotów i skarbów, które chętnie kupują ludzie z zewnątrz. Jednym z nich jest Aleksiej. Od lat mieszka w obozie przy Szarym Lesie, gdzie wiedzie spokojny żywot z daleka od niebezpieczeństw Zony. Pewnego dnia dowiaduje się, że jego ojciec nie zginął, tak jak pierwotnie przypuszczał Aleksiej, lecz uciekł. Młodzieniec postanawia więc wyruszyć w Zonę i go odnaleźć. Czy Aleksiej przeżyje w tym niebezpiecznym świecie i odnajdzie ojca? W co tak naprawdę był zamieszany jego rodzic i dlaczego za młodzieńcem ruszają najemnicy, którzy chcą go zabić? 'Zaskoczył mnie bardzo styl autorki. Nie spodziewałam się tak dobrze napisanego i dojrzałego opowiadania. Błędy ograniczone do minimum, ciekawe dialogi, trafne opisy i historia, która wciąga nawet tych, którzy nie gustują na co dzień w post-apokaliptycznych klimatach literackich.' - leemos_libros | Znajomość gry S.T.A.L.K.E.R. NIE jest wymagana do odnalezienia się w fabule. | #3 w s-f 10.09.2016. #4 w s-f 24.07.2016, 31.07.2016 #5 w s-f 29.04.2016... Bo to raz było #4 czy #5, już nie liczę ;) Okładka od @cursedpsychopath. Dziękuję!

Macie czasem wrażenie że jesteście inni? Ja tak właśnie czuję się od czternastu lat .Byłam w lesie, sama. Całkiem sama. Siedziałam na polance i bawiłam się z wróbelkami. Zawsze kochałam towarzystwo zwierząt. Miałam tylko dwa latka kiedy mama zginęła z powodu choroby. Nawet dobrze nie wiem jakiej choroby, nikt mi nie powiedział. Nie miał kto mi tego powiedzieć. Ojca nigdy nie znałam. Nawet nie wiem jak ma na imię i czy jeszcze żyję. Od tamtej pory mieszkam u cioci i wujka ,brata mojej mamy. Dobrze mi u nich, jednak i tak brakuję mi kogoś kogo mogłabym nazwać mamą czy tatą, brakuję mi rodzinnej troski jaką nic nie może zastąpić. Teraz mam szesnaście lat i wszystko się komplikuje. Mieliście czasem wrażenie że nigdzie nie pasujecie? Że nic wam nie wychodzi? Że wszystko czego się dotkniecie się psuję, a wy nie możecie tego opanować? Że ogromne silne skrzydła mogły by cię nieść gdzie chcesz, ale nie potrafisz ich zaakceptować? Ja tak mam, i boje się samej siebie.