Herkesten farklı olduğunu biliyordu. Farklı olmanın yanlış olduğunu da biliyordu. Yanlış olan saklanmalıydı. Onu da tıpkı bir yanlış gibi gizlemişlerdi. Padişah kızını çok sevdiği için kuleye, kral nefret ettiği için onu korunaklı bir malikaneye kapatmıştı. İkisi de acımasızca yalnızlığa mahkum edilmişti. Bir fark dışında... Biri sevildiğini bilerek ölmüştü. Diğeri nefreti iliklerine kadar hissederek ölecekti. Güneş... Bizi ne hayatta tutar? Su mu? Yiyecek mi? Aşk mı? Sevgi mi? Onu ayakta tutan tek şey intikamdı. Aldığı nefesti intikam, uyuduğu uyku, yediği yemekti. Yanlışı biliyordu. Gizlendiğini biliyordu. Padişah da kral da umurunda değildi. O, yanlışın peşindeydi. Nefreti hissetmesine gerek yoktu. Nefret, yıllar önce yerleşmişti bedenine. O soğuktu, nefreti rüzgârdı. Ayaz... Yanlışların doğrulara, doğruların yanlışlara dönüştüğü bir hikâye... "BAŞLANGIÇ"

BAŞKA... Her şey o cümleyle başladı. Bu cümle, öylesine güçlü bir cümleydi ki daha bir çift göz onu gördüğü anda başlamıştı pek çok şeyi değiştirmeye. Karar verildi ve yeniden yazılmaya başlandı hayat defterine satırlar. Hayal bile edemeyecekleri şeyler yaşadılar. Sevdiler, aşık oldular, nefret ettiler, korktular, kaçtılar, acı çektiler... Ve bir gün, her şey sona erdiğinde, geriye tek şey kaldı söylenecek. "Belki de olması gerekeni gerçekleştirmek için değişti her şey. Ait olan ait olduğunu bulsun diye." ********** Birbirleri için o kadar Başka'ydılar ki... Kalbin, kalbimin ritmini yakaladığında... BAŞKA