"Giden bir kere gider ama çok sevmissen eğer, sen o gidişi her hatırladığında yeniden terk edilirsin" İçinde birbirinden güzel anlamlı sözlerin bulunduğu bir kitapdır Ve sen bayım; "Karanlıktan korkan bi kıza Aslında sığınabileceği tek şeyin karanlık o Olduğunu öğretin... Adam sorar ; kaçınız çıplaklığınıza güvenmek yerine karakteriniza güvenecek kadar kadınsınız ? Kadın cevap verir ; Kaçınız çıplak bedene sahiplenmek yerine , üstünü örtecek kadar ADAM' sınız? Umarım kitabımı begenirsiniz Okurken bazen aklınıza gelecek sevdikleriniz sevmeye devam ettikleriniz bazen vazgeçmeyi bilceksiniz, bu kitapda Bazen affetmeyi Üzülceksiniz bazı satırları okurken Belki Unutmaya çalıştıklarınızı hatırlatacak Ama unutmayın insan unutmaya çalışırken hatırlar Bu kitapda kendinizi bulacaksınız...

Bana verdiğin mutluluk boğazımda kaldıo yuzdenmi beni arkamdan vurdun Eskiden altını çizdiklerimin simdi ise ustunu ciziyorum Sevmek olmektir bence bende sevmiştim ölmeden once

GÜZEL SÖZLER İŞTE AMA ÇOK GÜZEL BAK GERÇEKTEN ÇOK GÜZEL BİR BAKMANI TAVSİYE EDERİM HATTA SADECE BAKMA OKU HATTA VOTE DE VER BİR DE YORUM YAPTIN MI TAMAM İŞTE HARİKA---BU ARADA SÖZLER GERÇEKTEN ÇOK GÜZEL :)))))

Hayatımda geri dönüşüm kutusu hiç açılmaz tek bildiğim " bi kere de sildiğim"

Mitolojide kelebek ateşi simgeler, ateşe koşan pervane böceğinin yanıp ateşle bağdaşmasıdır. Eski Yunan'da ise ruhun beden üzerindeki etkisini ve bu etkinin yarattığı büyük değişimleri simgeler. Mavi kelebek, saf ruhu simgeler. Bu, monoton hayatını sürdüren sıradan bir insanın hikayesi. Bu, o sıradan insanın hayatının bir anda nasıl değişebileceğinin hikayesi. İnançlarınızı sorgulayın. Çünkü en büyük maceralar en akıl almaz şeylere inanmakla başlar.

yazdıklarım hoşunuza gitmeyebilir ama benim hoşuma gidiyor...

Havuzun dibine değen ayaklarımla yere oturdum. Bir anda beliren iki hayali gölgeye baktım. Burak ve Doğa'ya. Burak simsiyah bir şekilde sarmıştı mavi bedenimi. Yansımamın gözlerinde izlediğim korkuyla ürperdim. Siyah gölge hayali bedenimi tamamen sardı ve maviyi adeta yutup kendine kattı. Ne mavi ne de siyahtı oluşan kalıntı. Siyahın mavi tonuydu. Belkide en mavi tonu. Burak'ın gözlerinin rengiydi hızla bana doğru gelen renk. Dosdoğru kalbime çarptı. O an tamamen kanaat getirdim. Ölüm, bizim ulaşabileceğimiz tek zaferdi. Onun karanlığında yaşayamayacak kadar umut doluydum ben. Hayattım. Doğa'ydım. Maviydim. Yeniden doğmak için önce ölmeliydim. Bedenimi vahşice saran suyun o hoş tınısı ve ölen umutlarımın acı haykırışları kaybolurken can yakan bir sessizlik kapladı benliğimi. Gözlerim kapandı. Nefesim kesildi. Sustum... ***** ♡Başlangıç: 20.06. 2015 ♡