İki mezar kazdım. Biri tüm hislerim,yaşanmışlıklarım ve düşüncelerim için. Giderken benden alınan hiçbir şeyi geri istemiyorum. Diğeri de bizim için görsel. Sıkışık olur belki ama yanımda olursun. Bu her şeye değer. Sen her şeye değersin.

Aşk, farkında olmadan geldiğinde, Aşk dikkatsizce geldiğinde, Aşk sağanak yağmur gibi geldiğinde, Sanırım bu aşk.. .. Masumca aşık olurken, Aptal gibi aşık olurken, Çocuk gibi aşık olurken Şu anda sana aşığım...

Seni istemeye devam edersem.. Endişeyle dua edersem seni görebilir miyim? Bugün de titreyen bu kalbim için ne yapmam gerekiyor? Gideceğim yeri kaybettim. Uykusuz bir gece.. Delinmiş bir kalp.. Kederli bir gece..

Yıkıldığım zamanları düşündüğümde... Ve sürekli yanımda kalacaklarına inandığım insanlar... Terk edildiğimde Yalnız kaldım. Sana gelen yalnızlık ve acı ile dolu ben... Beni saramaz mısın? Ellerimden tutamaz mısın? Şu an sana ihtiyacım var...

Birbirini tanımayan, daha önce hiç karşılaşmamış iki grup... Kendi aralarında birbirlerini çok iyi tanıyorlar fakat iki grubun birbiri hakkında bildiği tek bir şey bile yok. İki grubunda sonuna kadar çalıştıkları tek bir amaçları vardır; Dünyaca ünlü K-pop grubu olmak... Ama bu savaşın sadece tek bir kazananı olacaktır. Tabi her şey bununla bitmemiştir. İki grubun lideri okulun hiç fark edilmemiş kızına aşık olurlar. Tüm dikkatler kıza çevrilirken iki grup arasında 2. bir savaş ön görülmektedir...

Sadece tek bir yalan hayatlarını değiştirmişti...

"Hanımefendi! Bakar mısınız?" Beni duymasına rağmen durmuyordu ve aksine daha da hızlanıyordu. "Hanımefendi! Duymuyormusunuz beni?! Bir dakika bekler misiniz? Cüzdanınızı düşürdünüz." Sonunda durduğunda arkası dönük bir şekilde bekliyordu. Sonunda ona yetişmiştim. "Ah! Sonunda durabildiniz! Cüzdanınızı düşürdünüz." Hiçbirşey demeyip elini uzattığında şaşırmıştım. Ne yapmaya çalıştığını anladığımda cüzdanı uzatmış olduğu eline verdim. Hiçbirşey demeden yürümeye başlamasıyla sinirlendim. Bir teşekkür etmeliydi değil mi? "Ah! Bari bir teşekkür etseydiniz! O kadar arkanızdan koşturdum." Umursamayıp yoluna devam etti. Ne acaip biriydi böyle. Ne konuşmuştu ne de yüzünü göstermişti. Zaten giydiği pançoyla yüzünü gizlemişti. Acaba çirkin diye mi yüzünü gizliyordu? Belkide bir katildi? "Saçmalama Woohyun. Ne katili. Eiyhh! Sungjong'un filmleri iyice psikolojimi bozdu." Biraz ilerledikten sonra aniden durdu ve elindeki poştleri yere atıp ellerini başına götürdü. Bir anda benimde kalbim ağrımaya başladı. Ona baktığımda iyi görünmüyordu. Ne olduğunu merak edip zorla yanına gittim ve o elleriyle başına baskı yapıyordu. "Bayan. İyi misiniz?" Cevap vermedi. Vücudu gerilip havalandığında neye uğradığımı şaşırdım. Gözlerim hayretle büyümüştü. Havalanmasıyla pançosunun kapşonu kafasından çıktı ve bembeyaz saçları ortaya çıktı. "B-bu ne b-böyle? Hayal görüyorum ben değil mi?" Havada yatar pozizyonda öylece duruyor ve ellerini boğazına götürüp çırpınıyordu. Tam yere düşecekken son anda onu yakaladım. Kalbimin ağrısıda geçmişti. Kapalı olan gözlerini açtığında şaşkınlık ve korkudan az kalsın küçük dilimi yutacaktım. Gözleri çok farklı bir maviydi. "Gö-gözlerin..."

''...Myung Soo elindeki cam şişeyi masaya vurup parçaladı. Elinden oluk oluk kan geliyordu.Kanayan eli ile yakama yapışıp beni kendine çektikten sonra bağırmaya başlamıştı. -Yorgun musun?Kimin umurunda?Çalışmak zorundasın!Alt tarafı bir kitabı okuyup yazanları sırasıyla yapacaksın!Bunu bile yapamıyor musun?Saçmalık,deyip sertçe geri itmişti beni.Sonrada hızlı adımlarla odadan çıkmıştı...''

Fazla asosyal olduğumu düşünen yeni tanıştığım arkadaşım sayesinde hayatım değişmişti. O şapşalla tanışmıştım. "Hahahah ilk öpücüğün müydü? " "Üzgünüm artık olan oldu, daha fazla kızarma patlayacaksın diye korkmaya başladım." © Tüm Hakları Saklıdır