"İhanet,iki yüzü keskin bıçak gibidir... Ne tarafından tutsan kanatır!.." ****************************************************** Sevgiyi ihanet de kaybetmiş, kırıklarla dolu bir kalbi 'AŞK' bulabilir mi?...Yada onarabilir mi?... Peki ya Pusulası belliyse 'AŞK'ın durdurabilir misin kaderi?... Sizi soluksuz bırakacak bir AŞK hikâyesine var mısınız? NOT:TÜM TELİF HAKLARI SAKLIDIR!..

Mirza, genç kızın sorusunu cevaplamadan masanın ortasında duran vazodan bir dal çiçek aldı. Parmaklarının arasında çevirirken, gözlerini karşısındaki genç kıza çevirdi. "Leylak çiçeği ne anlama gelir bilir misin?" Asuman boş gözlerle bakarak, göz ucuyla çiçeğe baktı. Mirza'da zaten bir cevap beklememişti, hemen kendi sorusunu cevapladı. "Leylak çiçeği ilk aşk anlamına gelir. Kişiler bu çiçeği ilk aşklarına verirmiş. Buyur, doğum günün kutlu olsun." Diyerek çiçeği genç kıza uzattı. Asuman şaşkınlıkla istem dışı uzanıp çiçeği aldı. Burnuna götürüp kokladı. Tamamen kendinden beklenmeyen hareketlerdi. Kendisini anın yoğunluğuna kaptırmıştı. Mirza karşısındaki kişiyi nasıl etkisi altına alacağını çok iyi biliyordu. Yaptığının farkına varan Asuman sinirle çiçeği masanın üzerine koydu. "Bende o zaman sana bir nasihat vereyim. Bir daha bundan sonra sakın bir kadınla dans etme. Ha bir de avukat adayı bir kız ile asla dans etme. Ön sezileri çok kuvvetli oluyor. Karşısındaki insanın hareketlerini okuyabiliyor." Diyerek tebessüm etti Asuman. Kızlar şaşkınlıkla Asuman'ın ne demek istediğini anlamaya çalışırken, bir de üzerine tebessüm etmesiyle iyice şaşkına uğramışlardı. Güldüğü için Asuman'ın Mirza'dan etkilendiğini sanmışlardı. Mirza, başını eğip güldükten sonra genç kıza çapkınlıkla göz kırparak ayağa kalktı. Kendi masasındaki arkadaşlarına bahsi kazandığına dair işaret çakıp, yerine yürüyerek oturdu. "İddiayı kazandım. Sözünü yerine getir." Büyük aşka vesile olacak olan intikam, bir leylak çiçeği ile başladı. Bundan sonra beraber yanıp, beraber kül oldular. NOT: KİTAP YOĞUNLUKLA DRAM İÇERMEKTEDİR!!!

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

Arel Uluhan; Güvensiz, sert mizaçlı bir adam. Helen Altındağ; Deli dolu, şımarık bir kız. Annesi tarafından kovulup İstanbul'a yerleşmesi ile başladı her şey. Sahte hikayelere, suçlamalara rağmen dimdik ayakta kaldılar. Aşklarına hiçbir şey engel olamadı. Ne kötü adamlar, ne kötü kadınlar. O şımarık kız herkesi karşısına alıp sahip çıktı aşkına. O sert adam bütün yaşadıklarına rağmen sahip çıktı aşkına. Aşk cesurların işi dendi, bu iki aşıkta cesur olmayı seçti. #Tüm Hakları Saklıdır #İznim olmadan kopyalanamaz veya kullanılamaz

"Gözlerin siyah olabilir fakat içinde yanan ateşi görebiliyorum." Dedi gülümseyerek. "Aynı şey gibi. Imm. İncir?" •••• Aşiret kurbanı iki insan. Fakat bu hikayede ne kuma ne de berdel yok. Mercan Salhan. Aslen yetimdir. Fakat sapık bir adamın eline düşüp Doğuya sürüklendiğinde, bütün yetimliğinin biteceğini bilmiyordu. Bir Türk askeri tarafından kendi himayesine alınmış, ailesini aile benimsemişti. Ta ki o asker ölene kadar. İşin sonuna geldiğini düşünmüştü ki Aşiret hükmü açıkladı; Nikahı damadın kardeşine düşecekti. Aksi takdirde kocası ölen kadın, artık o aileden sayılmayacak, eğer gitmemesinde diretilirse de öldürülecekti. Turan Ağa Mercan'ı kızı yerine koyduğu ve Baran ile aralarındaki nikahın gerçek olmadığını bildiği için izin verdi bu işe. Nikah kıyıldı. Fakat asıl kurban olan Hazar Salhan'ın hiçbir şeyden haberi yoktu. Kadını abisinin eşi biliyor, yanaşmak dahi yanaşmıyordu. Ama olur ya, kalp imkansızı ister... Aynı o misal, yavaş yavaş sevdi o kalbi güzel kadını. Sarı saçlarına tapacak kadar. Yine de ağzını açıp tek kelime edemedi. "Abimin karısıydı o! Nasıl dokunurdum onun dokunduğu yerlere?" Diye düşündü sürekli. İçi içini yedi, kendisi ile savaş yaptı. Ne için? Sırf hükmü kabul etsin diye. Ailesi biliyordu çünkü, Hazar'ın aşirete saygısını. Aşireti dinleyeceğini biliyorlardı fakat aslında böyle bir nikahın kıyılmadığını öğrenseydi kabul etmeyeceğini de biliyorlardı. Sonuçta olanlar oldu. Yalancının mumu yatsıya kadar misali her şeyi öğrendi Hazar. Terketti. Yıktı geçti. Kırgındı. Aşıktı. Sonunda buraya geri döneceğini bile bile gitti. Acısı geçene kadar uzaklaşacaktı buradan.

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Ben yolunu kaybetmiş bir Hüma kuşyum, Cennetini arayan oysa gözlerinin buğusunda saklı bir cennet görüyorum, Kapısı belki hiç aralanmayan. Koca bir mazi gizli gözlerinde Acı ve nefret dolu. "Ey Fırat kaç sevda sende boğuldu.? Kaç masumu esir aldı maviliğin.? Böyle eşsiz duruşun bu yüzden mi durgun oluşun.? Ey Fırat kendini dilden dile gezdiren Fırat sonunda tanıştım seninle.! Belki burada nice hikayeni dinleme fırsatı bulacağım. Kim bilir belki sen beni dinleme fırsatı bulursun. Seninle tanıştığıma memnun oldum ey koca Fırat.!"

-Sen iyi olan hiçbir şeyi haketmiyorsun sen acı çekmeyi, ölmeyi hakediyorsun- Diyip büyük bi öfkeyle tokat attı başım sola doğru döndü kulağım çınlıyordu. -Ama sende yakınını, her şeyini kaybetmenin ne demek olduğunu öğreneceksin-

Çalan bir zil ve vakitsiz gelen, ne vakitsizi vaktinden çok, çok erken gelen misafirler. Allah'ım hiç sabahın saat 11'de görücüyemi gelinir? Çok az aralık olan mutfak kapısından bakarken, anneannem beni çekiştirerek : " Kızım sen çok daha görürsün ben bakayım." Dediği için mecburen kapının önünden çekildiğimden gelenleri göremiyordum. Babam : "Oğlum elindekileri ver tutayım, sende buyur." Dediğinde Babama : "Efendim bunların sahibi gelsin alsın." Dediğini duyduğumda ben mutfakta : "Sabah, sabah sanki yatakları toplamaya geldiler. Birde babama ne diyor insan biraz çekinir" Diye sinirle söyleniyordum.