❝ Sen benim cennetim olacaksın,ben senin kurtarıcın.❞ Yedi rakamı önemliydi onun için,şanslı numarası falan değildi.Yedi rakamı önemliydi çünkü Yaratıcı dünyamızı yedi günde yaratmıştı.Yedi rakamı onun için önemliydi çünkü,Yaratıcı onu yaratmak için yedi günde bir gezegen yaratmıştı. O şanslı ve önemliydi,ta ki sıradışı turuncu saçlar gelip onu sıradan yapana kadar. [ Hikayenin hiç bir din ile alakası yoktur,hiç bir dine hakaret edilmez.] Beatrice © MrsDoctorStyles [ 15.10.2014 Hayran Kurgu #1 ]

Masumdu, evet, bu bir gerçek. Fakat masumluğu pek bir işe yaramadı. O artık LHQ'daki herhangi bir suçlu. LHQ ölüm demek. LHQ işkence demek. LHQ uzayda tüm ihtişamıyla süzülen bir hapishane. Ve Night Lockhard artık oradaki masum mahkum. Tek isteği LHQ'dan kurtulup Dünya'ya geri dönmek. Fakat bu isteğinin gerçekleşmesi biraz... imkansız? Göreceğiz. Harry Styles FanFiction. Tüm hakları beynimde saklıdır. Wattpad dışında hiçbir sosyal paylaşım sitesinde yayımlanmamaktadır. @berrystyles_

Kızın başına gelmesinden korktuğu kötü durum senaryosu gerçekleşmişti: kasvetli bir hava, tanımadığı biri ve bozuk bir kapı. [ Kısa Hikaye #8 ] ©TributeJessieJ

Gördüğüm her şeyi tarif edebileceğim tek bir kelimem vardı : Siyah. Bunun hayatınızı kolaylaştırdığını söyleyebilirdiniz ama yazar olmak isteyen kör biri için, yani benim için, hayatı çekilmez kılıyordu.

Tumblr'dan bulunmuş 1D ve 5SOS grubuna ait tek bölümlük hikayelerin çevirileri. *Uyarı kısmını okumadan geçmeyiniz.*

Lucius Malfoy, oğluna fısıldadı. " Hadi Draco, kızı bize ver. " Oğlu ise, babasının dediğine kahkaha atarak yanıt vermişti bile. Lucius Malfoy sinirden kızardı. " Bir seçim yapman gerek, Draco Malfoy. Büyük bir zenginlik, Lord'umuzun yanında bir ünvan, hayal edemeyeceğin kadar şeye şu bulanığı seçmezsin herhalde. " Bu sefer, kızarma sırası Draco Malfoy'daydı. Fakat sonradan babasını konuşturamayacak cevabını buldu, ve söyledi: " Sen, Lucius Malfoy. Yaşamım boyunca bana seçim hakkı tanımadın, beni kendinmiş gibi yönetmenden bıktım! Aptal Lord'unuzun yanında bir ünvan ve zenginlik istemiyorum. Dumbledore haklıydı baba. Yenileceksiniz. Sevgiden yoksun sizler, kaybedeceksiniz. Bana seçimimi mi soruyorsun? Cevabını aldığını sanıyorum. " Lucius Malfoy'un dudakları aralanmıştı, bir kez yutkundu; sonrasında da oğlunun ve bulanığın cisimlenmesini izledi.

Okulun popüler kızı Anastasia.. Erkeklerin ilgisini her zaman çekmeyi başarmış, ilgi odağı olmayı her zaman sevmişti. Birisi hariç.. Peki Anastasia onu elde edebilecek miydi?

Asırlar önce Yunanistan da olan bir patlamanın ardından, henüz isimlerinin hala belirlenemediği canavar türü yaratıklar meydana gelmiştir. Aynı zamanda zihin okuyucu olarak da bahsedilen bu canlılar, insana benzeyen özellikleriyle dikkat çekerler fakat beslenme ve yaşam açısından insanlardan tamamen farklıdır. Yine de yeterince ayırt edilemiyorlardır. Açlıklarını insanların hissettikleri duygulardan, acılarından, nefretlerinden, sevgilerinden ya da kısacası kalplerinden beslenerek gideren bu korkunç canlıların dağ gibi yerlerde yaşadığından söz edilirdi. İnsanların içine çıkamazlardı çünkü; onlara yaklaşımlarının her saniyesinde acı çekiyor ve günden güne eriyerek kendilerinin ölmesine yol açıyorlardı ve bu türleri için büyük bir tehlike demekti. Türünün son kalanları olarak tahmin edilen Harry ve Hector 'un şehirde ve insanların arasında normal bir yaşam sürmeye çalışmalarını ele alan hikaye aynı zamanda imkansız bir aşkı da anlatacaktır. İnsanlar için sadece tehlikeden ibaret olan bir şeytanın, masum ve günahsız bir meleğe olan imkansız ve aynı zamanda tehlikeli olan, aksiyon dolu bir aşkı, anlatacaktır.

... ''Bana bir söz ver '' nefesi yüzüme çarparken zorlukla yutkunup ela gözlerine baktım. Bakışlarında o kadar çok duygu besliyordu ki saatlerce gözlerine bakmak istiyordum. Aşk-Nefret-Özlem-Hüzün-Acı ve daha bir çok duygu dolu bakışları dudaklarıma kaydı. '' Ne olursa olsun , ölüm bizi ayırana kadar beni bırakmayacağına söz ver Lucy. '' Onun çok sevdiği dudaklarımı dişlemeye başladım. Bakışlarım gözlerinden , öpüşmekten dolayı pembeleşen dudaklarına kaydı. Seslice yutkunup heyecanla aldığım nefesimi düzene katarak konuştum. '' Ölüm bile bizi ayıramaz Zayn. Seni asla bırakmayacağım. '' Dudaklarımızı tekrar birleştirdiğinde gözlerimi kapadım ve kendimi ona teslim ettim. Since: 14.08.2013

Sonbaharda dökülen yaprakları biliyorsun, değil mi? Aslında başlangıçta hepsi harikadır, o kadar yeşil ve canlı gözükürler ki, onların buruşup çirkinleşebileceğine inanamazsın. Fakat o yapraklar dökülür, sonra İlkbahar geldiğinde yeniden eski hallerine dönerler. Kısır döngü gibidir. Dökülmelerini umursamazsın; çünkü zaten eski hallerine döneceklerdir, değil mi? Bir şekilde dönerler. Aklına hiç, ağacın hastalık kapabileceği, yok olabileceği gelmez. Sen her geldiğinde, ilkbahar gibi hissettiriyor. Ama sonra.. Dökülüyorum, Zayn. Eski halime döneceğimi biliyorsun ama ya yok olursam? Sen gelmeden önce, sonbaharın yalnızlığı beni yok ederse? *** Merhabalar! Bu benim wattpad'de yayınladığım ilk hikayem, ve çok heyecanlıyım aslında. Bu tanıtım amaçlı değil de, daha çok hikayenin adıyla bağdaştırabilmeniz için yazdığım bir kesit. Her neyse, okuduğunda beğenen kaç kişi var bilmiyorum fakat oy verip yorum yapmayı unutmazsanız, çok çok memnun olurum. Tanımasam da -ki tanışmamız size bağlı :D- sizleri çok seviyorum. İyi okumalar!