Kırgınlıkların kalbine battığı bir kız düşünün. Gülümsemeleri çoğu zaman burukla dolu. Bir gün, tüm acılarına rağmen, gülümsemeyi benliğinden uzak tutamayan bir çocuk giriyor hayatına. Gülümsemeyi öğreniyorlar birlikte, sonsuzluk da; sonla. ~ Her şeyin bir sonu olurdu. Lakin bu sefer son, sonsuzlukla son buldu. 25.01.2016 tarihinde yayınlandı.

"Elf gözlerin neler görüyor Legolas?" dedim, kaşlarımı çatıp manzaraya bakarak. Sarı saçlı Elf, kafasını bana çevirip anlamaz gözlerle baktı. "İlk olarak, adım Aramil Oronra Galanodel. İkinci olarakta çorak bir araziye bakıp ne görebilirim, söyler misin?" "Hiç eğlenceli değilsin." Söylediğim sözlere nazaran, arkamdaki bir yere bakışlarını dikti. Ve fısıldadı; "Bu topraklar eğlence arayışı içinde değil, küçük insan. Kan arayışında..." O sözlerini bitirir bitirmez, kulağımın hemen yanından geçen ok bana hangi Dünya'da olduğumu fazlaca hatırlatmıştı. Ben kendi dünyamda değildim. Kusurlu Topraklarda'ydım. Beni öldürmeye yemin içmiş iri yapılı bir ork, savaş naraları atarak koştuğunda, her seferinde nasıl daha fazla korktuğumu merak ediyordum doğrusu! *** Elf, insan ve cüce...Bu takım, artık ölü olan Kusurlu Toprakları, yeniden canlandırabilmek için yola çıkmıştı. Yanlarındaki küçük insan, başka bir dünyadan gelen üniversiteli bir genç kızdı. Üstelik esen rüzgardan bile korkuyordu!

çünkü sevgilim içimizdeki yara yeniden açılacağı günü bekler

Tezgahın üzerindeki kahvemi alıp sandalyeye oturuyorum. Bu gece sana yazacağım Mâşuk'um. Gidişlere, hayallere, umutlara, anılara, hüzünlere, kırgınlıklara, kızgınlıklara yazacağım. Her gün yazacağım ama bugün ilk sana yazacağım Mâşuk'um. ××× 13.07.2016

Bulut Yağmur'u oluşturdu. Yağmur ağlamaya başladı. Bulut ilk kez Yağmur'u oluşturmaktan nefret etti. Yağmur ağlamaya devam etti. Bulut ağladı. Yağmur sonsuzluğa boğuldu. 7.05.2016