Poezi nga Fatma Jasini TË LUTEM, ZOTI KAMARIER ! Isha vetëm edhe pse mes dhjetëra njerëzish, Flokët , i kisha lëshuar si gjithmon', Shtyva pakëz mesin e tavolinës, E u ula si një gjethez që bie në tokë. Sytë më vezulluan kur po shihja qiellin, Përherë ngatërrohesha keq në të... Më frymëzonte aq sa ishte vetë i tëri, Shshshshsht ....mos të bëj' zhurmë asnjë! ''Zonjushë, zonjushë, do porosisni ndonjë gjë ?'' Dhe e tha jo një , po tre herë, Dhe unë , pa ia hequr sytë qiellit, i thashë, ''Të lutem , një laps dhe një leter , zoti kamarier!