Okula geç kalmamak için hızlı hızlı giderken çok beğenerek aldığım ayakkabıcıklarımın bağcıklarınin gazabına uğradım ve yere kapaklanıcakken kolumdan tutulmasıyla yerle öpüşmekten kurtuldum. Kafamı kaldırdığımda teşekkür edicektim ama ultra yakışıklı yunan tanrısı tipli kasları ben burdayım diye bağıran çocuk "Tanışmak istiyorsan düşme numarası yapmana gerek yoktu tamam biliyorum cazibeme karşı koyamıyosun ama daha yaratıcı fikirler bulmalısın bence. "dedi. 04.06.2017 tarihinde Gençkurgu #1.

Öncesinden tek farkı Denizle çarpışmayı istiyor olmam. Birazdan garsonun biri tüm tepsiyi üzerime boşaltacak sonra da telaşından Denize toslayıp onu benim üzerime ittirecekti ve sonuç olarak Deniz ve ben yerde boylu boyunca seriliyor olacaktık. O bana yardım edecek, ceketini verecek ve beni evime bırakacaktı tabi ki numaramı aldıktan sonra. Kaçınılmaz çarpışmayı beklerken tahmin dahi edemeyeceğim bir şey oldu. Onu gördüm, onu ve öpüştüğü kızı...

Ben Alya. Ergenlik ortalarında bi kızım . Normalde benim yaşımdaki bi kızın 40 50 kilo civarı gibi olması lazımsa ben kesinlikle normal değilim. Anormallikte boyut atladım resmen. Uzun zamandır da böyleyim. İlk başta insanların durmadan benimle dalga geçmeleri çok sinirimi bozsa da bir süre sonra alışmaya başladım. Ama alışmam bu halimden memnun olduğum anlamına gelmiyor. Vücudumdan nefret ediyorum. Ben bile kendimi sevmezken başkası nasıl beni sevebilir ki ? Ama bazen hiç bir şey düşündüğün gibi olmaz. Mucize diye bi şey var sonuçta. *Okumakta olduğunuz ya da okuyup "Bu ne lan?" diyiceğiniz bu hikaye tamamen ve maalesef gerçektir.

Hayatım, fotoğraf kareleri gibi gözümün önünden geçerken duygularım bir ip misali birbirlerine karışmıştı. Sessizlik, yanımda var olan tek şeydi. Gözlerimi karşılayan büyük beyaz ışık beni hayallerimin, duygularımın içinden çekip almak istercesine parlıyordu. Daha fazla direnemediğimi hissettiğimde göz kapaklarımı isyan edercesine araladım. Işıkla karşı karşıya geldiğimde iç çektim, yine aynı yerdeydim. Hiç bir değişiklik yoktu. Başımı mavi örtü kaplı sedyeden kaldırıp küçük beyaz odaya baktım '' Bu günlük bu kadar yeter mi?'' ayaklarımı yere sarkıttım. Her zaman ki, her gün ki gibi soluk ve beyaz tenim karşıladı gözlerimi. Üstümdeki beyaz elbiseyi bacaklarımı örtmek umudu ile çekiştirdim. Sarkıttığım ayaklarımı yere kenetledim ve sedyeye yaslandım. Beyaz odanın içinde kaybolan kapı aralandı. Gelen Semih'di, yanıma yaklaşırken gülümsedi, gülümsedim '' Nasıldım? '' Kafasını salladı ve ellerini kaldırdı ''Her zamankinden çok daha iyi'' Ellerini kafamdaki iğnelere yöneltti tek tek çekerken devam etti ''Nasıl hissediyorsun?'' Dudaklarımı büzdüm ''Bilmiyorum, nasıl hissetmeliyim?'' Elbisemin omuzlarını düzeltti ''Daha iyi hissetmelisin, git gide iyileşiyorsun'' Yüzüme minik bir gülücük taktım, ''Sevindim''

Okulun Sadistleri fırtına gibi geliyor! Bir grup. Hepsi 22 den büyük olduğu halde liseye giden bir grup. "...Gözlerime öyle bakıyordu ki, 'Üst düzey bir askerle aynı yeteneklere sahip sadist olduğumu, yetmezmiş gibi bir çetem olduğunu, çetede 8 farklı dövüş sanatı bilen bir balerin olduğunu, bir şizofren olduğunu bu şizofrenin hem en yakınımı hem de en büyük düşmanımı barındırdığını, bir bilgisayar dahisinin olduğunu, daha o gözünü kırpmadan onu bir çok farklı yerinden vuracak biri olduğunu söylesem bile bakışları değişmeyecek gibiydi. Eh, bende söylemeye karar verdim. Ne mi oldu? Güldü!..." '' Ben Beril İnanç , Lucifer'ın Kızı. Okulun Sadistleri' nin tek ve gerçek lideri.'' '' Burada aşk yok,burada rahat yok, sahip olduğunuz tek şey ya kapana kısılmış sizin sırlarınız ya da kapana sıkıştırdığınız onların sırları.'' " Ben sadece aslanı bağlayanlara yardım ediyor sonra da aslandan ipi çıkarıyorum. Ben buyum." '' Eğik çizginin insanları korkuttuğu diyar..'' '' Siyahın Çocukları '' Sıkı tutunun!

Bir hastalık ansızın sizi uykuda yakalayıp öylece yaşamınızı anlamsızlığa boğabilir miydi? Peki anlamsızlıkta anlam aramak bir denizin dibindeki kum taneleri arasında ufacık bir boncuk aramayla ne kadar eş değerdi? Mira 20 yaşında uykuya dalıp 26'sında uyandığında tüm bu soruların ana kahramanı haline gelmiş,evli ve bir çocuk sahibiydi. İşin en sinir bozucu yanı, hafızası sadece 6 yıl öncesini hatırlıyor ve bu yeni uyandığı hayatına bir yabancıydı. Kapak Tasarımı: @bsudeee Başlama Tarihi : 09.11.2016 Genel Kurgu #30: 24.12.2016

Hazal, babasının ölümünden sonra annesi ve abisiyle birlikte İzmir'e taşınır. Orada gideceği kolejin sahibinin oğlunun gazabına uğrayacak yeni kişidir. Batu ve Hazal'ın birbirlerine olan nefreti ne zaman aşka yol açacak? Aşk ilk hangisini yakalayacak?

TANITIM Küçük yaştan itibaren şiddete maruz kalmış mozoşist ama bir o kadara ezik bir kız lise son a kadar kimseye bulaşmamıştı ancak baloda yapılan bir şaka sınırları zorlamıştı ve Maja nın bunlara tahammül edecek gücü yoktu her geçen gün dahada alay konusu olup dahada dibe batmıştı ve bu şaka Mayanın sadist ruhunu ve intikam ateşini ortaya çıkarmıştı.Bakalım MAJA(MAYA)nın intikamı ne olacak bu intikam yolunda başına neler gelecek? Okuyun ve görün... ~~ ÖNCE SAYFAYI KIRMIZIYA BOYADIM SONRA SİYAHLA YAZMAYA BAŞLADIM~~

Oh be sonunda yaz tatili derken kendi tatlı belamı bulacağım nereden aklıma gelebilirdi?

"Abii!! Bak ABİİ diyorum sana ABİ diyorum!! Sen nasıl o gözle bakarsın bana yaa ?" "Kızım ben ne yaptım be sevdim sadece unutmaya çalıştım ama olmuyor. Suç mu sevmek ? Halini görünce kötü oldum birden. Allah'ım rüya olsun bu lütfen. Bu adamı kaybetmek istemiyorum ben. "Bak benim için ne kadar kıymetli olduğunu biliyorsun ama ben dizden yukarı bakmadım sana hiç. Bugünü hiç yaşanmamış sayalım sen bana böyle bişey yapmadın hiç bir şey söylemedin tamam mı " "Yapamıycaksın Sinem hiç bişey olmamış gibi davranamıycaksın. Mesafe koyacaksın bana aşkım diye sarılmayacaksın en çok bu kahredicek beni. Keşke kalbime gömseydim seni keşke söylemeseydim"