♡AŞKSIZ KAL... ♡ "Nasıl saklarsın ha!Bunu bana nasıl söylemezsin." "Söylemek zorunda değildim Emir." "O benim de çocuğum Elif." "Hayır. Ben onu bu zamana kadar tek başıma büyüttüm. Artık kimseye ihtiyacımız yok." "Aras benim oğlum ve sen onu benden uzak tutamazsın." "Küçük bir ayrıntıyı atlıyorsun Emir sen evlisin. Ve ben kısa bir süre sonra Amerikaya geri dönüyorum." Daha fazla dayanamadı Elif üç senedir içinde tuttuğu kini döküverdi. Karşısına geçipte böyle konuşamazdı. Üç sene önce yaptığı hatayla hayatı değişmişti. Üç sene önce bir başına kalmıştı. Gururunu ayak altına alıp sevdiği adama gittiğinde tüm umutlarını yıkan kelimeleri duydu. Evleniyordu. Ona sevgiyi aşkı veren adam başkasıyla evleniyordu. ✴Gece_asi 'ye kapak için çok teşekkür ediyorum...

Çok tehlikeli, ama o kadar da ukala. Ne hissettiğini anlayamayacağın kadar gizemli, bir o kadar da sevilmeye Muhtaç... Geçmişin karanlığına sıkı bir duvar örüp, artık kimseye güvenmeyeceğine yemin eden küçük bir erkek çocuk büyüdüğünde tüm bunların intikamını almaya ant içmiştir. Ta ki çok sevinceye kadar. "Önemli olan çok sevmek değil, güzel sevmek !" ** "Çok sevmek önemli değil, güzel sevmek önemli be güzelim. Ben güzel sevemedim, kabul. Canını yaktım, oradan oraya sürükledim, ağlattım. Peki güzel seven ağlatır mı ?" Dedi artık bana bakarken. "Sevilmek nedir ben ilk senden öğreniyorum, Masal. İlk defa bir insana güvendiğimde beni yüzüstü bırakmıyor, ilk defa bu kadar çok sevildiğimi hissediyorum. Ilk defa bu kadar çok seviyorum." Dedi ve sanki yerde gülünecek birşey varmış gibi başını yere indirip ruhsuzca Güldü. "Beni bırakma, senin sevgine muhtacım."

Karanlığın tanımı neydi? Uçsuz bucaksız, alabildiğine uzanan bir siyahlıktı onlar için. Kirli mürekkep damlalarına bulanmış düşünceler, yabancı insanlar ve zehirli bir geçmiş. Kimsesizliğin içinde kaybolmuş bir kız. Kendi geçmişiyle, kendi benliğiyle savaşan bir oğlan. Karanlığın siyahla buluşması, kanın nefrete, aşkın da ölüme dönüştüğü bir dünya onların dünyası. Siyah onları yaratmadı aslında. Onlar, siyahı yarattı. ... ©Tüm hakları saklıdır.

Bütün bölümleriyle tekrar yayında

Heyecanla başlayan yeni hayat. Yeni umutlar , yeni hayaller... Her istediğini yaptıran kontrol manyağı ve inatçı yer elmasının hikayesi. İyi ve kötünün yolu kesişiyor. Küçük bir anlaşma ile başlıyor herşey. "Kimse bilmeyecek bu anlaşmayı. En yakının bile" dedi soğuk bakışlarla. Sesi son derece sert ve kararlıydı. "Seninle anlaşma falan yapmam." deyip yoluma devam etmek için arkamı dönmek için hamle yaptım. "Sana fikrini soran olmadı" dedi ukala bir tavırla sırıtarak. "Hadi ama gerçekten mi? Bana bu egoist tavırların etki etmez. Yol yakınken başkasını bul" dedim kendimden emin bir tavırla. Karşımda sinirlenmeye başlayan adama alaycı bakışlar atmayı ihmal etmemiştim. "Ben sadece bir kez karar veririm." dedi kesin çıkan kararlı sesiyle. "Bende çok inatçı biriyimdir. İstediğini yapmayacağım" dedim kararlılıkla. "O kadar emin olma yer elması." dedi keyiflenen sesiyle cevap vermeme fırsat vermeden yanımdan uzaklaştı. (Not: Final bölümü kaldırıldı)

"Karanlıktan korkan birine yapılacak en büyük kötülük onu aydınlıkla tanıştırmaktır. Güzelim. Sana en fenasını yapıp ışıltıyla tanıştırmışlar." "Ben..." "Sen. Ruhunu parmak uçlarından kağıda, oradadan da ışıltıya taşıyorsun." "Üzgününüm." "Öylesin." *** "Bir kadın var. Uğruna ölecek kadar değil, yaşayacak kadar cesur olan. Onu sakın küstürme. Gülün yapraklarını alırsan geriye diken kalır şayet."

Hayal,adı gibi hayallerinin peşinde koşarken amansız bir maceranın içinde bulmuştu kendini bir sabah kalktığında.Tanımadığı bu oda;dün gece uyuduğu odaydı.Üstünde ki bu pijama;yaptığına çoktan pişman olmuş,ama vazgeçmeyeceğini düşünürken giydiği pijamaydı. O sadece hayalleri uğruna savaş veriyordu.Bu eve gelmişti,çünkü patronunu gözüne girmesi,ona güvenmesi gerekti.Eğer ki başarabilirse kendisini muazzam bir gelecek bekliyordu. Ama bilmediği bir şey vardı Hayal'in. 50 yaşlarında sandığı patronu Soner Bey;29 yaşında yakışıklı mı yakışıklı,otoriter mi otoriter bir herif çıkmıştı. Ne kadar kendini kaptırmamaya çalışsa da bir akşam bütün her şey tepetaklak olmuştu,dudağının üstünde hissettiği başka bir nefesle. O,o gece o adama ne denli aşık olduğunu anlamıştı. O,o gece çıkmaz bir sokağa girdiğini fakat geri dönmek için çok geç olduğunu anlamıştı. Onun için o gece yeni bir çağ başlamıştı; Aşk rüzgârının estiği,sevinç nidalarının kulaklar da yer bulduğu bir çağ.Aşkın,mutluluğun çağı.

Ne kadar tuhaf değil mi?" Bu sefer yaşadıklarımı düşünerek kurmuştum cümlemi. Belkide bu şekilde başlayabilirdim teşekkür etmeye. "Tuhaf olan ne?" Mirza'nın dikkatini çekmiş olacak ki, konuşmama kayıtsız kalmadı. Başımı Mirza'ya çevirip gözlerine baktım. "Sana güvenmemem gerekirken, kendimi yanında güvende hissetmem," ettiğim itiraf beni bile şaşırtırken, Mirza'nın ifadesizliğini koruyarak kaşlarını çattığını gördüm. "Yanımda kendini güvende mi hissediyorsun?" Öyle bir tınıyla konuşmuştu ki, cevap dahi vermemi beklemeden sert sesiyle tekrar konuştu. "Hissetme, etrafımda dolaşma, ben senin o küçük hayal dünyana sığamayacak kadar fazlayım," dedi derin bir nefes alıp gözlerini yumdu. Sinirlendiği boyun damarların belli oluyordu. "Be-n ben sadece güven verdiğini söyledim," bu adam benim dengelerimi alt üst ediyordu. Neden bu kadar sinirlenmişti ki? "Söyleme anladın mı? Yanımda olma, ben güvenebileceğin en son kişiyim. O heriflerin yarım bıraktığı işi benim tamamlamayacağımı nereden biliyorsun?" Mirza sesini yükseltip konuşurken, kurduğu cümleler yaşadığım iğrenç olaydan sonra kalbimin sızlamasına neden olmuştu.

Ölüm. Tek kelime, 4 harf. Bir kuşun ölümü, sevdiğiniz birinin ölümü... Yakın bir arkadaşın, dostun ölümü... Anne babanızın ölümü... Her şeyden habersiz eve geldi. Ailesini kanlar içerisinde yerde görmeyi... Kesinlikle beklemiyordu. Aynı gün hem ailesini, hem de abisini kaybetti. O günden sonra eski benliğini, hayat enerjisini kuytularına gömdü. Eski Zümrüt'ü kalbinin mahzenine kapattı; kendi elleriyle kilit vurdu. Bu haline yıllar içerisinde alışmıştı. Değişmek istemiyordu. Ama hayat önümüze her zaman istediklerimizi sunmazdı. Zümrüt'e ise... hiçbir şekilde ayrıcalık tanımayacaktı. © Tüm hakları saklıdır.