Ölüm gibi sessiz, ceset gibi soğuk sokaklar. Taşları kanla boyalı yollar, son nefeste verilen çığlık gibi amaçsız, umutsuz bekleyişler. Huzurun olmadığı, inancın köreldiği bir şehir. Kin ve nefretle doğan tecavüz kurbanı bebekler. Yalanlara aşık kadınlar. Bedenlere köle erkekler. Kanatları ölüm saçan, kanlı melekler. Damarlardan akan kanları nefes gibi içine çeken vampirler. Büyüye hapsolmuş cadılar, sahtelikle gerçekliğin arafında kalmış klonlar. Sahteler. Ruhları emilmiş canavarlar. İnsanlar, yoklar. Yok oluşlarını küf kokan demir parmaklıklardan izleyen köleler. Kabukları yosun tutmuş kurumuş ağaçlar, bitkiler. Ruhsuz cesetlere ağ ören örümcekler, iskeletleri ev yapmış diğer böcekler. Siyahın renklere karıştığı sokaklar, Sonsuzluğun doğup, papatyaya dönüştüğü şehir... Arkadya. Tüm telif hakları şahsıma aittir. Kopyalanması yasaktır! Bir kopyasının çıkması takdirde yasal işlemlere başvurulacaktır. 07.09.2016

Kış'ın en hırçın olduğu zaman da gömmüştü Yıldız, annesinin cansız bedenini toprağa. O zaman her mevsim kış olmuştu onun için. Aşk demişti artık, gökyüzünde süzülen beyaz kar tanelerine. Ama aşk onun için farklı bir anlam taşıyacaktı. Yıldız'ı olduğu Uzay'da kaybolacaktı çünkü. "Hayalleri kadar yaşar insan. Hayallerin kadar uzat saçlarını ki, ömrün uzasın." Bu hikayede ki karakterlerin ve yazarın hayat felsefesi bu söz. Hayal kırıklıklarımız oldukça keseriz biz saçlarımızı. Peki uzaması için yeni hayaller kurmamız gerekmez mi? Siz de yorulmuşsanız, tutunacak bir dalınız yoksa eğer, izin verin bu hikaye sizin dalınız olsun. Siz de burada Yıldızla beraber yeniden yeşermeye çalışın. Ay'ın tane tane süzülen gölgesine sığınmayı bırakıp, Güneş'e karışın. Hep birlikte. Güneş'e karışmış ay tanesi olalım... Tüm telif hakları şahsıma aittir. Kopyalanması yasaktır! Bir kopyasının çıkması takdirde yasal işlemlere başvurulacaktır. 11.09.2016