Ölüm gibi sessiz, ceset gibi soğuk sokaklar. Taşları kanla boyalı yollar, son nefeste verilen çığlık gibi amaçsız, umutsuz bekleyişler. Huzurun olmadığı, inancın köreldiği bir şehir. Kin ve nefretle doğan tecavüz kurbanı bebekler. Yalanlara aşık kadınlar. Bedenlere köle erkekler. Kanatları ölüm saçan, kanlı melekler...
Kış'ın en hırçın olduğu zaman da gömmüştü Yıldız, annesinin cansız bedenini toprağa. O zaman her mevsim kış olmuştu onun için. Aşk demişti artık, gökyüzünde süzülen beyaz kar tanelerine. Ama aşk onun için farklı bir anlam taşıyacaktı. Yıldız'ı olduğu Uzay'da kaybolacaktı çünkü. "Hayalleri kadar yaşar insan. Hayaller...