*click for the start*

Finn'in Yaptığı Her Hareket Onu Öldüre Bilirdi. Her Zaman Finn'e "SEN BANA KALP KRİZİ Mİ GEÇİRMEYE ÇALIŞIYORSUN?" Diyordu. O Cidden Kalp Krizi Geçire Bilirdi. Hastamıydı? Bu Sorunun ve Daha Birçok Sorunun Cevabını Merak Ediyorsanız Tek Yapmanız Gereken Okumak!! Umarım Beğenirsiniz Görüşleriniz Benim İçin Çok Önemli Bu Nedenden Dolayı Yorumlarınızı Bekliyorum Beni Desteklemek İsterseniz Lütfen Oy Verin

Kız her gün hevesle mesaj atıyordu. Bilmiyordu kız ama Finn hep bekliyordu ve büyük bir zevkle mesajlarını okuyor, saatini Türkiye saatine göre ayarlayıp ne zaman mesaj atabileceğini hesaplıyordu.

|Finn Wolfhard Turkish Fanfiction|

D&C'nin cesaret kısmı gelince"Tamam şimdi Finn'e mesaj at!"dedi.Ona mal mal bakıp"Atsam ne olur zaten bakmayacak!"diye söylendim. En azından öyle zannediyordum.

Finn Wolfhard ile aynı okulda olmak ha?

for wolfhard

Bir gece yarısı başlıyor aslında herşey...

Videonun tam ortasında Finn arayınca videoyu kapatmadan aramayı onayladım ve hoparlörü açtım. "Alo? Ece size bir iyi bir de kötü haberimiz var." "Dinliyoruz." "İyi haber Jack kayboldu. Kötü haber ise hiç balık tutamadık." Hayran kurgu içinde #171 10/02/2018

"Yalan söyledim." kaşları çatıldı. "Neden! " ani tepkisiyle benim de kaşlarım çatıldı "Çünkü sen onu seviyordun! Aranıza taş koymak aptallık olurdu çünkü sen onu seviyordun Finn! Beni değil, onu! Ve ben, belki seni unuturum düşüncesiyle aranızı yaptım. Sen mutluydun, ben neden olmayacaktım ki değil mi? Sonuçta sen üzülsen,benim başıma gelmiş gibi ağlayan;sen sevinsen mutluluktan havalara uçan bir kızım. Ama yanıldım. Bu sefer işler değişti çünkü söz konusu senin değil, sizin mutluluğunuzdu. Ve sizin mutluluğunuzda ben boğuldum. Öyle ya da böyle seni unutmalıydım. Sonunda, 'miş' gibi yapmaya karar verdim. Mutluymuş gibi, sevinmiş gibi... Biliyor musun? O gün de, mutluluktan ağlıyormuş gibi davrandım. Bilmiyorum, ya sen çok saftın ya da ben çok iyi bir oyuncuydum ama her ağladığımda sen sunduğum sebeplere inandın. Sen inandıkça ben de devam ettim. Sonuçta işe yarıyordu, yarı yolda bırakmak olmazdı. Ama sen, Finn... Bana umut veriyordun. Bir an kendimi seni tekrar severken buluyordum ve o da ne? Evet, kendime kızıyordum. Sonra, her insanda bulunan bir şey olduğunu unuttuğumu farkettim dün. Sabır noktası. Ben kendi kendime iç tartışmalarımla boğuşuyordum. Dün ise son noktayı koydun Finn. Otobüste... " ******* ALINTI YAPMAYINIZ!