Yaşamını anlamlı hale getir, Kalk dans et,yada bir şiir yaz, Ne kadar güzel olması önemli değil, Önemli olan seni mutlu etmesi, Kendine sınırlar koyma, Ben bunları yapamam deme, Sen her şeyi yapabilecek,akıllı nöronlarla donatıldın bunu unutma...D.Ç

Karakterler önemlidir hayatın akışı içinde.Gönlümüzden geçen bir karaktere can vermek gibi yaşamak ve bu hayatların içinde var olmak belki de en muhteşem şey.İnsan her okuduğu hikayede biraz kendini bulur.Kendi yaşadıklarını hatırlar yada yaşanması mümkün olan hayatlara konuk olarak onların yaşadıklarından ders alarak öğrenir.Bütün insanlar yada baktığında bir şeyler gördüğün canlar,belki sana ''çok şey'' öğretmez ama, kesinlikle sana ''bir şey'' öğretir. Aslında her aşk masumdur.Ama onu öldüren katiller olmasa...D.Ç

Her hikaye mutsuz sonla bitmez.Bazı hikayeler vardır mutlu sonla devam eder... Bu hikayede onlardan biridir belki! okuyup kendin ver kararını... Hadi şimdi başla..Keyifli okumalar hepinize...

Merhabalar, Aşkla Çarpmak kitabım Ritim Sanat Yayınları farkı ile satışa sunulmuştur. Ne tuhaf, insan bir gün uykusundan uyanıyor ve hiçbir şey hatırlamadığını fark ediyor. Ne geçmişi düşünebiliyor ne de geleceği hayal edebiliyor. İşte o zaman insan korkmaya başlıyor. Sonra zamanla onu üzen acılar ya da sevinçler parça parça görüntüler hâlinde zihninde canlanıyor ve bütün taşlar yerine oturmaya başlıyor. İnsan acı dolu geçmişini hatırladıkça da kalbinde biriken acı, sağanak yağmurlar gibi her tarafını tarumar ediyor. İnsan acıdan çok şey öğreniyor belki ama, o an o acının onu öldürdüğünü zannediyor. Ben de öyle sanmıştım. Ama insan her şeye rağmen ya-şamaya devam ediyor. Bir zaman ağlıyor, kendini hırpalıyor, kendini suçluyor, belki de kendine çok kızıyor. Ama görüyor ki eline kahrolmaktan başka hiçbir şey geçmiyor. Annemi ve kız kardeşimi kaybetmek tarifi mümkün olmayan bir acıyı yaşatıyor bana. En acısı da kardeşimin mezarını dahi bilmiyor olmam. İnsan en azından mezar bile olsa toprağını koklayıp öpmek istiyor. Orada yattığını ona her an yakın oldu-ğunu hissetmek istiyor. Ama insan bazen belki de bu kadar şanslı olamıyor. Bu kadar acının sonrasında bana iyi gelen, beni seven, beni sayan, yaşamımı güzelleştiren insanlar tanıdım. Onların sevgisi, ilgisi sayesinde yeniden yaşamaya başladım. Hatice teyzem ve biricik aşkım Kaan ve burada sayamadığım daha birçok güzel insana yanımda oldukları için sonsuz teşekkür ediyorum. Acım geçmiyor belki ama en azından eskisi kadar canını yakmıyor. Belki de insan alışıyor. Ve hayat her şeye rağmen akmaya devam ediyor.

Düşünsene bahar gelmiş,çiçekler süslüyor etrafı,hemde en muhteşem haliyle,sonra o çiçeklerin mis gibi kokuları geliyor burnumuza.Ben yere oturmuş,ayaklarımı uzatıyorum.Sen başını dizlerimin üstüne koyup,bakıyorsun gökyüzüne,hayat çok güzel diyorsun.Bende seni taklit ederek,hayat çok güzel diyorum.Sonra başını yüzüme çevirip,seni çok seviyorum diyorsun.O an bütün dünyayı kucaklamak istedim biliyor musun...D.Ç