Bazen katiller de dostunuz olabilir...

"Ben 19 yaşındayım, ağızımda iğrenç bir yarık var ve bir proxy'yim. Beni nasıl sevebilirsin?" Alayla sordu Toby, eldivenli ellerini kapşonlusun cebine sokarken. "Hayat hiç bir zaman yüzüme gülmedi. HİÇBİR ZAMAN." Clock, neon yeşili gözünü Toby'e çevirdi. "Seni sevmem bu nedenlerin hiç birine bağlı değil. Asıl bu nedenler sanki daha da güçlendiriyor gibi hissediyorum. Bunların olmasına rağmen hala ayaktasın ve hala buradasın." Bakışlarını ellerine çevirdi. "Sen benim için...mükemmelsin Toby." Toby bakışlarını Clock'a çevirdi ve iç çekti. "Hiç bir insan mükemmel değildir Clocky...Hele ben,o kelime ile uzaktan bile bir alakam yok benim." Clock alayla sırıttı. "Sen öyle san."

Umdun bittiğinde, Şansların tükendiğinde, Devam edecek gücün kalmadığında, Düşmanların bile kış uykusundayken, Dostlarını kaybetmişken, Hayatın verdikleri görmemişken, Yanlış kararlar vermişken, Hatalarından dönüş yok olduğunda, Yaşadığın her güne lanet ediyorsan, Ve artık geçmişinle yaşıyorken, Biri gelip sana "bunlar daha başlangıç" Derse; NE YAPARSIN?

--> başlık herşeyi açıklıyor.<--

Kız küçücük odada zar zor nefes alıp vermeye başlamıştı,üzerindeki kıyafetler onu sıkıyordu. Oğlan yanına yaklaştı ve kıkırdadı. Elindeki bıçağı kaldırdı. "Ben henüz son resmimi yapmadım sevgilim..."

Bu kitapta creepypasta hikayelerini yazmayacağım. Bilgi de vermeyeceğim. Zaten Creepypasta hayranı olanlar karakterleri tanır. :)

Katiller Kulübünün günlük yaşantısı...

kısa bir düşünüşten sonra olasılıklarla dolu bir dünyam bekleyebilir deyip bu kitabı yazmaya karar verdim bu kitabı yazarken koyu creepy pastacı olduğumu unutmayın her neyse daha bekletmeden başlayalım...

Jessica sıradan bir kızdı. Pek insanları sevmezdi ama onlara katlanırdı. Bir okul günü her şey değişti. Jessica artık eskisi gibi olamayacağını anlamıştı. Annesini ona bıraktı görev onu şok etse de çoktan her şey başlamıştı...