"Biliyor musun Roma, bence sen iyi birisin." Roma bana bakmıyordu. Yeşil gözleri çeşmenin ucunda, suyu usul usul içen karganın üstündeydi. Boynunu hafifçe eğmişti. Buna rağmen belli belirsiz bir gülümsemenin, benden gizlenmeye çalışarak ortaya çıkmaya çalıştığını gördüm. "Ya?" Beni her zamanki gibi çok ciddiye almadan alaycı bir ifadeyle yanıtladı. Şaşırmamıştım fakat pes edecek de değildim. Biraz daha ona yaklaştım. Bunu beklemediğini çok nadir yakaladığım şaşkın, ne yapacağını bilemeyen bakışlarının arasında anladım. Ne zaman ona yaklaşsam bedenim beni ondan uzaklaştırmak istiyordu sanki. Vücut ısım düşüyor, ellerim titriyor, tenimi yakacağını bile bile bir alev topuna yaklaşıyormuşum gibi hissediyordum. Fakat yine de durmadım. Çeşmeyle arasına girdim. Gözlerinin içine korkmadan baktım. Ondan korktuğum falan da yoktu zaten. Yalnızca bana hissettirdiklerinden çekinmiştim bunca zaman. Sert yüz hatları gerildi. Şakağının altında, çenesinin yanındaki kemik oynayıp dururken iri gözleri yüzümde geziniyordu. "Ciddiyim. Kötü biri olduğunu düşünmüyorum." Hiçbir şey söylemeden beni izlemeye devam etti. Kalbim gümbür gümbür atarken ondan uzaklaşmamak için çok büyük bir çaba harcıyordum. Roma Vergilius'un karşısında böyle dimdik durmak benim için bir meydan okumadan başka bir şey olamazdı bir süre önce. "İnsanlar senin benden korkacağını bekler," dedi. "Çekineceğini, geri duracağını, yaklaşmayacağını." "Korkmuyorum," dedim kendimden bu kadar emin olmama ben bile şaşırırken. Başını salladı. Kalın kaşlarının arasına küllü, mat, kahve rengindeki bir tutam saç düştü. Yutkununca etrafta yağan kar tanelerinin kristalleri bile onun bu sesinde yankı yaptı sanki. Gözlerini benden uzun parmaklarına çevirdi. "Biliyorum. Ama sen beni korkutuyorsun."

"Dedim ya, en çok içine doğmuştu o sabah güneş." 27.09.18/24.02.19 melikuşuma ithaflarımla.

Ölü bir oğlanın üzgün bir kız ile kalp kırıklığı ve muammanın arasında katilini bulmak için birlikte çalışmaları ve belki de ölümün bir son olmadığını öğrenmelerinin trajik hikayesi. (Harry Styles Fanfic AU) author: seasidestyles

Sizde 3 Dakika AŞK'ın bir parçası olmak isterseniz : https://www.facebook.com/groups/1645395052364061/ * * * Olay bir akıl hastanesinde geçmektedir. Kızın hayali arkadaşıyla birlikte hastaneye girişiyle hikâye başlıyor. Burada tedavi gördüğü sürece yaşayacağı olaylar anlatılmaktadır. Hikâye de isim kullanılmamaktadır. Kişiler, betimleyici özellikleri ile anılmaktadır. Örneğin: Su Gözlü Çocuk, Pembe Etek, Renkli Saç... Kahraman ve hayali arkadaşı B hayata küsmüş, artık hayattan zevk almayan kişilerdir. Ana kahraman hayatı boyunca kahraman olmak istemektedir; fakat kahramandan kastı bir Superman veya ona benzer bir şey değildir. Kitapta da sürekli buna vurgu yapmaktadır. Kahraman, hastanede bir çocuk ile tanışır ve ona Su Gözlü Çocuk adını takar. Bu çocukla sürekli resim atölyesinde buluşur. Konu bunların üzerine kurulmuştur. İkisinin aşkı, ana karakterin gel-gitleri, psikolojik hastalıklar, farklı karakterler bu kitabın içinde bulunanlar. Bütün bunların yanı sıra bir de 3 Dakika Kuralı var. Bu B ve ana karakterin arasındaki bir kural. Birbirleriyle 3 Dakika'dan fazla konuşmayan bu arkadaşlar aynı kuralı diğer insanlar üzerinde de uygulamaktadır. Tabi bu kişilerin arasında Su Gözlü Çocuk da bulunmaktadır. Ancak bu iki arkadaşın hesaba katmadığı bir şey vardı. 3 Dakika Kuralı Su Gözlü Çocuk üzerinde işe yaramıyordu. Hepsi aşk yüzündendi. 3 Dakika sürecek bir AŞK yüzünden.

"Saçlarına neden çiçek takıyorsun?" Ona doğru döndüm. "Mezarıma koyacakları çoğu çiçekleri daha yakından görmek için."