Severus Snape jest całkowicie nieświadomy faktu, że ma dziecko. Wolą Albusa Dumbledore'a było, aby nie dowiedział się o istnieniu córki, ponieważ mogłoby to zrujnować jego idealny plan pokonania Lorda Voldemorta. Nauczyciel eliksirów ma bowiem jedyne zadanie - chronić Harry'ego Pottera i doprowadzić go bezpiecznie na ścieżkę unicestwienia najniebezpieczniejszego czarnoksiężnika. Dyrektor Hogwartu, uważany za niepokonanego, słabnie. Poplecznicy Voldemorta wychodzą z ukrycia. Dzieci mugoli, uczący się w Hogwarcie, zaczynają być prześladowani. Kiedy nadzieja na lepsze jutro zaczyna umierać, Anne Rosier, nauczycielka mugoloznactwa, postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i wszczyna rewolucje. „Niczyja" nie skupia się jedynie na wojnie w świecie czarodziejów, ale przede wszystkim na relacjach i uczuciach łączących głównych bohaterów, które niekoniecznie muszą być pozytywne. Poza tym, czy możliwa jest przyjaźń pomiędzy uczniem, a nauczycielem? PS. Opowiadanie znajduję się również na moim blogu pod adresem http://alexandraise.blogspot.com 25.08.2017 - #263 w fanfiction 28.08.2017 - #226 w fanfiction 22.10.2017 - #168 w fanfiction 12.02.2018 - #160 w fanfiction 24.07.2018 - #45 w Malfoy 03.08.2018 - #53 w opowiadanie

-Co? Simon?! Żartujesz sobie?!- wrzasnał. Harry Styles, loczek z One Direction miał życie super gwiazdy. Był członkiem największego zespołu I w końcu zmienił się w osobę z największym ego. Sukces zespołu był nieprzeparty tak jak przystojny był Harry. Ale co jeśli jego manager, Simon Cowel, ma już dość jego obecnego zachowania I chce Harrego jako normalnego, bezczelnego chłopca, którym kiedyś był. -Mam nadzieje, że jesteś dobrym aktorem, Marcel.- Simon uśmiechnał się, wręczajac mu okulary. Druga część w czerwcu 2016 :)

Okładka wykonana przez PenGirl2111

Mała słodka dziewczynka rozejrzała się po sali. Dwóch mężczyzn zbliża się do niej, jednak ona się nie boi. Wręcz przeciwnie na jej małej twarzyczce pojawia się lekki uśmieszek. Gdy jeden z napastników atakuję Agatka szybko odskakuje i uderza go w wewnętrzną część kolana, podczas kiedy pierwszy upada , drugi biegnie z odsieczą. Zamachnął się , jednak sześciolatka blokuje atak i szybkim ruchem dłoni przewraca drugiego przeciwnika. - Bardzo dobrze wilku... Twarz dorosłego mężczyzny wygina się w miłym uśmiechu. Obserwował on cały wysiłek dziewczynki. - Dziękuje Agatka spokojnie i krótko odpowiada na pochwałę, jest wdzięczna jej trenerowi, opiekuje się nią i szkoli na agentkę tak dobrą jak jej zmarli sprzed roku rodzice. Cieszy się że może pomagać. Choć sama potrzebuje pomocy, ale ona milczy tylko lekko się uśmiechając. Historia nastoletniej już Agaty, która nie tylko stała się agentką ,,N.O.T.S.S'', ale też jako każda szesnastoletnia wilkołaczyca trafia do sfory, a jej wuj nawet nie próbuje jej zrozumieć. Czy sobie poradzi z tyloma rzeczami na raz?