"Nigdy nie wiadomo, kto tak naprawdę mieszka za ścianą". Uciekłam. Schowałam się. Czekam. No, może nie do końca. Nie można przecież uciec od samego siebie i swoich wspomnień. Ja po prostu odeszłam, ale niezbyt daleko. Z półmroku prosto w ciemność. Znalazłam sobie kryjówkę, całkowicie na widoku, by się przyczaić. By się rozglądać, obserwować i poszukiwać. Szef powiedział mi, że nie wytrzymam tu nawet dwóch tygodni. Gdyby chociaż podejrzewał, czego tak naprawdę szukam, nigdy by mi na to nie pozwolił. Ale chcę mu udowodnić, że się pomylił. A wy? Myślicie, że wytrzymacie tu ze mną choćby dwa tygodnie? Co wam szkodzi spróbować? Przecież jesteście tylko podglądaczami, w milczeniu śledzącymi cudze życie. Nie możecie mnie ani ocalić, ani skrzywdzić, nie dano wam tej władzy. Możecie mnie jednak pokochać... albo znienawidzić. Możecie spróbować zostawić mi wiadomość, być może nawet ją przeczytam. Ale przede wszystkim możecie mi towarzyszyć... jak długo zdołacie.

Była czystą stroną, niezapisaną kartką papieru. Nieskalaną kleksami i pozbawioną przekreśleń. Gładką, świeżą, nieposiadającą żadnych nakreślonych słów czy znaków. Był opasłą księgą, złożoną z wielu zapisanych ciemnym atramentem stron. Składającą się z wielu kleksów, wielu przekreśleń i wymiętych kartek szeleszczącego papieru. Był zlepkiem znaków, zestawieniem nieuporządkowanych słów i skrzętnie sformułowanych zdań. Była białą kartką trzepoczącą na wietrze. Unoszącą się wysoko. Pozbawioną balastu w postaci przeszłości. Był ciężką księgą osadzającą się mocno w podłożu. Przyziemną, silnie zakotwiczoną w ziemi. Gorliwie trzymającą przez szpony rzeczywistości. Była chwilą. Była momentem. Ulotnością i nietrwałością. Był przeszłością. Był ciągiem zdarzeń. Konsekwencją i skutkiem. Była pełna nieuzasadnionego smutku. Pełna goryczy i czarnych myśli. Był pozornie szczęśliwy. Spełniony i oddany swojej pasji. Okładkę wykonała fakelilou.

W życiu wielu osób dochodzi do punktu zwrotnego. Może nim być przeprowadzka, rozwód lub praca. Jednak czasami bywa tak, iż te zmiany okazują się punktem krytycznym, który nie ma końca. I tak było w ich przypadku. Florence i Noah wiodą życie, jakiego nie chcieli mieć. Z własnych pobudek, impulsywnego zachowania i nacisku z zewnątrz są w miejscu zwanym 'zero'. A przecież nie tak to miało wyglądać. A przecież nie tego pragnęli. A przecież mogłoby być lepiej. Okładka by @fakelilou

Dla Daisy Gown życie się skończyło. I wbrew wszelkim przypuszczeniom, sama doszła do takiego wniosku. Po długich miesiącach spędzonych na byciu lekkoduchem i człowiekiem zbytnio nie myślącym o przyszłości, wręcz z dnia na dzień musiała przywyknąć do nowej roli, którą zesłał na nią los - roli żony i matki. Jedna, krótka choć intensywna noc brutalnie zmusiła ją do porzucenia stylu życia, który prowadziła większość ludzi w jej wieku i przewrócenia całego systemu wartości. Dla Teddy'ego Brathforda życie się skończyło. I wbrew wszelkim przypuszczeniom, sam doszedł do takiego wniosku. Po długich miesiącach spędzonych na pisaniu kolejnych hitów dla młodych gwiazdek popu i stawaniu się poważnym konkurentem dla starych wyjadaczy, wręcz z dnia na dzień musiał przywyknąć do rozrastającej się w zastraszającym tempie sławy. Jedna, krótka choć intensywna noc spędzona w Los Angeles otworzyła przed nim wrota do wielkiego sukcesu i jednocześnie zmusiła do porzucenia stylu życia, który prowadziła większość ludzi w jego wieku. Kiedy byli młodzi znali się nazbyt dobrze. Teraz to jedynie kolejne obce twarze mijane w hotelowym korytarzu, kolejne obce oczy wyglądające podejrzanie i niebezpiecznie, kolejni węszyciele głodni sensacji. A jeśli znowu się spotkają? A jeśli dziewczyna, która straciła sens życia i chłopak, który w tym sensie się zagubił przypomną sobie, jak to wyglądało kiedy byli młodzi?

Minęło już kilka lat od śmierci jego brata, jednak Micah nie potrafi pogodzić się ze stratą starszego brata. Dorasta, dojrzewa, ale nie zamierza wykorzystywać swojego nastoletniego życia, jak należy; zamyka się i pozwala, by demony zawładnęły nad jego myślami, emocjami, nad jego duszą. Opowieść Micaha jako nastolatka. Okładka: Dartisq #szklanyklosz One-shot pisany na konkurs na facebookowej grupie Wattpad Polska.

Na wstępie składam serdeczne podziękowania Audiser za wspaniałą okładkę. ;) Winę za to, że to tu trafiło zrzucam na tych upartych, którzy mnie namówili - nie wiedzieli chyba, co czynią. ;) Nawet jeśli nie wierzysz w przeznaczenie, ono nigdy nie przestanie wierzyć w ciebie. Zrządzenie losu stawia na wspólnej drodze kilka zupełnie różnych osób, które łączy tylko jedno - każde chowa w zanadrzu własny mroczny sekret, którego ujawnienie stanie się początkiem końca. I tylko nielicznym będzie dane odkryć, czy były tego warte.

Krótka opowieść o tym, dlaczego chłopcy ze słonecznikami, wstawione nastolatki ani w ogóle nikt nie powinien błąkać się po ciemnym lesie.