Ακόμη τον αγαπώ. Ήταν από τους πρώτους φίλους που είχα ποτέ. Την πρώτη μέρα στο σχολείο, μου πρόσφερε τον κόκκινο μαρκαδόρο, το οποίο είναι το αγαπημένο μου χρώμα, έτσι γίναμε αχώριστοι . Ήμασταν σε μερικά μαθήματα μαζί, στις ομαδικές δραστηριότητες ήταν πάντα εκεί να με ενθαρρύνει και να με κάνει να χαμογελάω/γελάω...
Κάθε μέρα την έβλεπε να κάθεται μοναχή της στο ίδιο παγκάκι.Αυτός και οι φίλοι του της έκαναν τη ζωή κόλαση με την πρώτη ευκαιρία... Και γιατί;Επειδή απλά μπορούσαν.. Την θεωρούσε ξενέρωτη και βαρετή μόνο και μόνο επειδή ήταν διαφορετική.Η τουλάχιστον έτσι νόμιζε στην αρχή. Γιατί εντελώς ξαφνικά αρχίζει και την βλέπ...
Highest Rank: #1 σε fanfiction Την αγαπαω. Την λατρευω. Πιο πολυ και απο οτιδηποτε στον κοσμο. Την ηθελα δικη μου, μονο δικη μου. Δεν ηθελα να την μοιραζομαι με κανεναν. Σκοτωσα οσους εκανε πολυ παρεα. Εμποδισα την ζωη της. Την κατεστρεψα, γιατι εχασε τα σημαντικοτερα ατομα της ζωης της. Ισως και να μην την αγαπουσε...
Η τραγική ιστορία αγάπης ενός λυπημένου κοριτσιού και ενός νεκρού αγοριού που πρέπει να συνεργαστούν για να βρουν τον δολοφόνο του. Στο μεταξύ υπάρχει πόνος, μυστήριο, και η μάθηση πως ο θάνατος ίσως να μην είναι το τέλος.
Ήταν πολύ ξαφνικό για εκείνη. Και όχι μόνο. Ηταν ξαφνικό για όλους. Ποιός θα το πίστευε ότι υπάρχει ακόμη το "είδος" της; Υπάρχει αρρώστια που καταστρέφει τους πάντες. Τους τρελαίνει και στο τέλος αυτοκτονούν. Αυτοί που θα έπρεπε να τους προστατεύουν είναι εκείνοι που δημιούργησαν την τρέλα που καταλαμβάνει σχεδ...
Ένα μυστηριώδες τούνελ βρίσκεται στην πόλη της Carter. Από όταν ήταν μικρό κορίτσι, της λέγανε να μείνει μακριά από αυτό το τούνελ. Ο κίνδυνος παραμόνευε μέσα του και αυτό φόβιζε την Carter. Κανείς δεν ήταν αρκετά ικανός για να δει το τέλος αυτού του τούνελ, ακόμα και το φώς της ημέρας δεν μπορούσε να λάμψει μέσα του...
