Duygularını rafa kaldırmayı hayat biçimi olarak seçen genç adam, sevmenin ne demek olduğunu bilse de sorumluluğunu almak istemez. Kendisi için biçtiği gelecek yalnızlık üzerine kuruluyken, hele kendi şeytanlarıyla savaş verirken hiç istemez. Tabi mecbur kalmazsa!.. Yaşantısının içine kötü bir tesadüf eseri giren Gülizar'ın, sorumluluğunu almak zorunda kalana kadar. İstemese de koruyup kollayacağına ant içene kadar. Gül'e ait tek varlık, kurtarıcısı, meleği olana kadar...

Kapat gözlerini... Karanlık hala çekici, yalnızlık hala en kalabalık sokak.. Dinle sesleri! gürültülü yalnızlık hepsi... Hisset beni...! Rosalie Storm... Elleri kayıplarla dolu, ruhu paramparça olmuş, uçurumun kenarında rüzgara karşı dans eden bir kız..! Birgün o uçurumundan onu bekleyen canavarının kollarına düşüverirse neler olur? Bu o uçurumdan sonrasının hikayesi... Bu, karanlık canavarına aşık olan avın hikayesi. Karanlığın ışığa karışmasının ve onu boğmasının... Tüm kötülükleri ellerinde tutan bir adam! Masum olduğu kadar tehlikeli bir kız! Kanla yazılan yasak bir aşk hikayesi! Cennete gitmek kimi zaman cehennemi yanında getirir. Cenneti istiyorsan yanmasını bileceksin, ve yaşamak istiyorsan belki de öleceksin. Tehlikeli bir tohum Acımasız bir avcı Yasak bir aşk *Tüm hakları saklıdır*

"Ruhumu cezalandır güzel adam. Bedenimin hisleri tatmasını sağla. Bir Anka kuşu misali, Önce usulca yakmaya başla beni, Daha sonra küllerimin içinde boğ bedenimi. Ruhumu cezalandır hisli adam. Hak ettiğim tüm günahların bedeli, Bedenimin üzerine usul usul bırakılsın. "Kanatlarındaki o katran karası tüyler ile, Ruhumun mürekkepini tüketen kişi ol. Ey güzel adam, Alevler ile bezenmiş cehennemin Azraili, Hak ettiğim şekilde öldür beni." Varoluşun Hissi'ne hoşgeldiniz.

Zeynep Çalışkantürk; Okuduğu eczacılık fakültesinin başarılı öğrencisiydi Zeyno hayalleri vardı, iyi bir eczacı olacaktı ve hastalarına elinden gelen en iyisini yapacaktı. O mesleğinde ilerleyip başarılı bir eczacı olmak hayalleri ile yanıp tutuşurken gelecek hiç de onun düşündüğü gibi ilerlemiyordu. Her zaman ki gittiği aile yemeklerin birinde, oturduğu yemek masasında evlenmek üzere olduğu haberini almayı hiç düşünmemişti. İstemiyorum çırpınışlarını duyan bile olmuyor du. Karar verilmişti ve Zeyno İlkeroğlu'ların tek varısı olan Kemal ile evleniyordu. Kemal İlkeroğlu; Uzun zamandır yurtdışında eğitimin almış alanın da masterini yapmış ve İlkeroğlu Holding başına geçmek için geri dönmüştü. Onun gözünde sadece iş hırsı vardı, yıllar önce aşka olan inancını kaybetmişti, masum duygularla sevdiği Carolin onu aldatmıştı. Kadına olan güvenini yerle bir etmişti. Aşka küskün bir adam yirmisinin başında, üniversiteli bir kızla evlenmek üzereydi. Üstelik hiç bir şekilde karşı koyamadığı, koyduğu taktır de her şeyden men edeceğini söylemişti babası. İki delinin birbirine aşkını, okuyacaksınız kah gülecek, kızacak belki biraz da duygulanacaksınız ama Zeyno ile Kemal'i çok seveceksiniz..! Not: Tutkulu Mücevher adı altında yazılan ilk eserdir. Wattpad'e!

Hayatım, fotoğraf kareleri gibi gözümün önünden geçerken duygularım bir ip misali birbirlerine karışmıştı. Sessizlik, yanımda var olan tek şeydi. Gözlerimi karşılayan büyük beyaz ışık beni hayallerimin, duygularımın içinden çekip almak istercesine parlıyordu. Daha fazla direnemediğimi hissettiğimde göz kapaklarımı isyan edercesine araladım. Işıkla karşı karşıya geldiğimde iç çektim, yine aynı yerdeydim. Hiç bir değişiklik yoktu. Başımı mavi örtü kaplı sedyeden kaldırıp küçük beyaz odaya baktım '' Bu günlük bu kadar yeter mi?'' ayaklarımı yere sarkıttım. Her zaman ki, her gün ki gibi soluk ve beyaz tenim karşıladı gözlerimi. Üstümdeki beyaz elbiseyi bacaklarımı örtmek umudu ile çekiştirdim. Sarkıttığım ayaklarımı yere kenetledim ve sedyeye yaslandım. Beyaz odanın içinde kaybolan kapı aralandı. Gelen Semih'di, yanıma yaklaşırken gülümsedi, gülümsedim '' Nasıldım? '' Kafasını salladı ve ellerini kaldırdı ''Her zamankinden çok daha iyi'' Ellerini kafamdaki iğnelere yöneltti tek tek çekerken devam etti ''Nasıl hissediyorsun?'' Dudaklarımı büzdüm ''Bilmiyorum, nasıl hissetmeliyim?'' Elbisemin omuzlarını düzeltti ''Daha iyi hissetmelisin, git gide iyileşiyorsun'' Yüzüme minik bir gülücük taktım, ''Sevindim''

Onun gri kaldırımda oturup sigara içmesini bekleyen küçük kızdım ben. Bakışları bana döndüğünde 'Acaba ne için kızacak?' diye kendini korkutan Ufaklıktım ben. Gülümsediğinde ona hayran olan, onun güzelliğinden canı yanan biriydim ben. Bana sarıldığında bulutların üzerinde uçan onun Küçüğüydüm ben. Ben Su Yıldırım, Uygar Aral'ın kutsanmış olduğunu düşünen küçük kız. ★★★ 'Sigaran mı ben mi?'diye sordum, Güldü. sonra bir duman daha soludu olabildiğince.'Sigarama sebep olan sen.'dedi. ★MERVE GEZİCİ★

3 kız, saf ve masum. Güneş: 20 yaşında. Üniversiteye gidiyor. Annesi ve babasıyla yaşıyor. Sidal: 22 yaşında. Tıp öğrencisi. Hayata pozitif bakan saf ve masum biri. Ailesini trafik kazasında kaybetmiş, hayatın acı gerçekleriyle küçük yaşta karşılaşmış bir kız. Eslem: 23 yaşında. İşinde oldukça başarılı bir mimar. Zeki, inatçı. Ailesinden ayrı yaşıyor. 3 erkek arkadaş, sert ve acımasız. Araf: 24 yaşında acımasız bir mafya. Ailesini bir trafik kazasında kaybetti. Ailesinden ona sadece küçük kardeşi Aras kaldı. Acımasız, sert ve duygusuz. Rüzgar: 24 yaşında. Dışarıdan bakınca sert ve acımasız. Aslında iyi yürekli, naif bir mafya. Ailesiyle arası bozuk biri. Esat: 23 yaşında. Hayatı takmayan, yeri geldiğinde çapkın yeri geldiğinde acımasız bir mafya. Murat Bey'in tek varisi. ZAMANI DURDURAN MAFYALARIN AŞKINI OKUMAYA HAZIR MISINIZ?

Ada, 18'ine gireceği gün anne ve babasının ölümüyle sarsılır. Ailesinin ölümü üzerine hayatta kalan tek akrabası olan amcası, onu İstanbul'a götürür. Ada, artık hiç bilmediği yeni bir şehirdedir ve yapayalnızdır. Onu karanlığın pençesinden kurtaran biriyle tanıştığında ise tüm hayatı değişecektir. Kiminle mi? Mert Arıcan Nam-ı diğer KURALSIZ... © TÜM HAKLARI SAKLIDIR ©

Manevi ailesini kaybeden ve bundan dolayı manevi kardeşiyle arası açılan Berra Derin duyduğu hakaretlere, gördüğü dışlanmaya daha fazla dayanamayıp soluğu İstanbul'da alır. Kendine yeni bir yol çizmeye karar verirken hesapta olmadığı bir şey olur. Kaan Erdinç ile yolları kesişir. Kaan Erdinç'in geçmişi açığa çıkmasıyla beraber Berra kendini siyah beyaz dünyasında bulur. Bu dünyadan kendini uzaklaştırmak isterken Kaan'ın eli Berra'nın hep üstünde olur. ALINTI "Gideceksin dedim!" Dudağının arasından tısladı. Sinirli hali beni korkutuyordu. Fakat gitmemi istiyordu. Burasının benim için tehlikeli olduğunu söylüyordu. Beni mi düşünüyordu? Sanırım bu son soruyu bin defada tekrarlasam usanmayacaktım. Çünkü söz konusu bendim. "Benim hakkımda hiç bir şeye karar veremezsin anladın mı?" Yüzüne avazım çıktığı kadar bağırdım. İki ellerimle omzuna bastırdım. "Hiç bir yere gitmiyorum, bunu o taş kafana sok!" Kaan'ı omzundan iterek odadan koşar adımlarla çıktım. Arkamdan "Berra!" Diye kükredi. Asansörün kapısı açılınca '0' düğmesine bastım. Kapının hızlı kapanması için düğmeyi zorladım. Kapı yavaş yavaş kapanırken gözlerimi kapattım. Rahat bir nefes verip gözlerimi açtım. Asansör kapısının arasında el görünce çığlık attım. Tek eliyle asansörü durdurdu! "Sen manyaksın!" Yüz ifadesi beni çok ürkütüyordu. Üstüme doğru gelince kendimi kapana sıkışmış gibi hissettim. Hızlı bir hareketle herhangi bir asansör düğmesine bastı. Asansör ani bir çekimle durdu. Işıkların sönmesiyle gözlerimi kapattım. "Kes şunu!" Soğuk ve güçlü elini çenemde hissettim. Çenemi sıktığında acıyla inledim. Refleks olarak iki elimle, çenemi sıktığı elini tuttum. İtmeye çalışıyordum fakat gücüne karşı gelemiyordum. Ne yaptığını idrak etmeye çalışırken nefesini tenimde hissettim.

Kapak tasarım: buz_kralicesi_18 *** Öykü ve Burak.. Onların aşkı, bazılarına göre yasak, bazılarına göre hiç olmaması gereken birşeydi.. Ama insan kalbine ne zaman söz geçire bildiki, bu iki aşık geçire bilsin.. Onlarda biliyordu bu aşkın, yasak ve hiç bir zaman kolay olmayacağını.. Ama onlar yinede aşklarını en güzel şekilde yaşamak ve mutlu olmak istediler.. Bu aşkın onlara en büyük hediyesi ise.. Küçük meyveleriydi.. Taki geçmiş, birgün onların kapılarını çalana kadar.. İşte o günden sonra, mutluluğun yerini mutsuzluk aldı.. Mutsuzluğun yanına ise, acı geldi.. Ve bu iki aşığı yakıp kül etti.. Dokunamadığı tek şey ise.. Onların aşkıydı.. Çünkü onlar bu Aşk-ı'n Esaret'i olmuşlardı.. Peki bu iki aşık, o küllerden yeniden doğa bileceklermiydi? Aynı bir Anka kuşu gibi yeniden dogup, mutlu olabileceklermiydi?