Asaf Bedirhan 30 yaşında karısını kaybetmiş, ikiz kız çocukları ile yaşayan daha doğrusu onlar için yaşayan bir adam. Sevmeyi,mutluluğu ve de insanlara güvenmeyi ölen karısı ile çoktan unutmuştur. Bir daha sevmek ya da evlenmek hiç istemediği bir şeydir. Alvina Diclehan 25 yaşında genç bir kız. Evleneceği adamın gerçek yüzüyle karşılaşıp yıkılmıştı. Dalından kopan yaprağın akıbetini rüzgarın belirlediği gibi o da güvendiği dalından kopmuştu. Öksüz yetim iken bir de sevdiği adam tarafından böyle bir darbe almıştı. Hayalleri kağıttan yapılan bir gemi gibi suya değdiği an dağılmıştı , umutları mı onlar ise kagıttan yapılan uçak gibiydi işlevsizdi. Herşeye rağmen gülümseyen gül yüzü solmuştu o gün. O da Asaf Bedirhan gibi sevmeye kalbini kapatmıştı. Bu iki kalbin yolu bir gün aynı damarda kesişirse onların hayatı nasıl bir yol izler sizce. Eğer merak ediyorsanız hikayemin satırlarına bir göz atın derim...

Ela, Ali'nin insanları iterek onlara taraf yürüdüğünü görünce karşısındaki adama daha çok kızdı. Madem Ali'yi daha fazla kendi çabasıyla itemiyordu tanımadığı bu yabancı adamdan biraz yardım alması sorun olmazdı. Adamın şaşkın -kahve karışımı yeşil- gözlerini görünce gülmemek için kendini zor tuttu. "Bana yardım etmek zorundasın" dedi Ela.. Adam ellerini, dudaklarına kapanan ellere uzatarak Ela'nın ellerini dudaklarından çekti. Tek kaşı havaya kalkarken tehditvari bir tonda sordu. "Zorunda mıyım?" Ela, sinirlenerek "Evet zorundasın!" dedikten sonra adama ihtiyacı olduğunu kendine hatırlatarak daha sakin konuşmaya çalıştı. "Bak sana her şeyi açıklayacağım ama şu an değil. Senden beni hemen öpmeni istiyorum" Koray kaşlarını çatarak olanlara anlam vermeye çalışıyordu. Karşısındaki kadın deli olamayacak kadar güzel, şaka yapamayacak kadar korkmuş görünüyordu. Ancak Koray yine de bunun şaka olduğunu varsayarak konuştu. "Ne tür bir oyun oynuyorsun bilmiyorum ama böyle emir vermeye devam edersen istediğini yapmam. " Ela kaşlarını çatarak cazgırlık moduna geçiş yaptı."Beni deli etme be adam, sen kahkaha atmasaydın Ali'nin dikkatini çekmez, buradan gizlice çıkıp giderdim." Daha sonra sabırsızlıkla arkasına baktı, Ali yaklaşıyordu. Karşısındaki adama tekrar dönerek yalvarır bir tonda konuştu. "Beni öper misin? Lütfen! Yalvarıyorum. Daha ne yapayım ayaklarına mı kapanayım?" son kelimelerini fısıldayarak söyledikten sonra omuzunda bir el hissetti, tam kafasını omuzundaki ele çevirecekti ki bir anda yerinden kaldırılıp kucağa çekildiğini ve dudaklarındaki baskıyı hissetti. Bir kaç saniye ne olduğunu idrak edemedi. Daha sonra omuzundaki el, barın basık havası, yüksek müzik sesi.. her şey silindi. Aklında sadece şu an karşılık verdiği adam ve dudakları vardı...

Güçlü, her şeyin üstesinden gelebilen, deneyimlediği kötü şeylere ve yaşadıklarına rağmen ayakta kalmayı başarmış, kızına ve kocasına tutunan ve onların varlığıyla yaşadığı zorlu günleri unutmaya çalışan iyi bir eş, fedakar bir anne... Çisem Zor. Kendi amaçlarının ve arzularının peşinden gitmekte ısrarcı davranan, bunun uğruna evliliğini tehlikeye atıp ailesini dağıtan bir adam... Alparslan Zor. Hırslı, doyumsuz, istediğini elde etmeye alışmış, hayatında herkesin isteyebileceği türden bir adam varken gözü dışarıda olan ve bir türlü geçmişinin geçmişte kalmasına izin vermeyen bir kadın... Ela Ekin Demir. Kimine göre karanlık, kimine göre acımasız. Başarılı, güçlü, ne istediğini bilen, geçmişi sırlarla kördüğüm olmuş bir adam... Asaf Cihan Güçlü. Onları bir araya getiren kader sonlarını en başından yazmıştı. Kimi hakettiği hayatı yaşayacak, kimisi gerçek mutluluğa ulaşacaktı, bir diğeriyse yarattığı kaosun girdabında boğulacaktı. Tüm hakları saklıdır©

Mizah #2 Umut #12 Kadın #7 Bebek #1 Patron #1 "Bir porsiyon koca lütfen!" *** Tamam, bu sadece fragmandı. Şimdi gerçek kısma geçiyoruz. Yaklaşık bir ay önce sekiz aylık evliliğimizi bitirecek noktaya geldik. O sekiz ay öyle güzel geçmişti ki! Koca ve sıcak bir eve ayrıca eşe sahiptim. Birbirimize olan aşkımız ve sevgimiz her halükârda belli oluyordu. Evliliğimiz büyük bir saygı çerçevesinde ilerliyordu. Taa ki ben doktora gidene kadar. Ben cidden sorumsuz bir kadındım. O ise beni tamamlıyordu. Biz çok yakışıyorduk. Sonra çocuk sahibi olamayacağımı öğrendim. Aslında olay tam olarak öyle gelişmedi. "Liya Hanım. Bir yıl içinde hamile kalmazsanız bir daha çocuğunuz olmayabilir." Bu cümleyi ilk duyduğumda gerçekten yıkılmışım. Kendimi evli bir kadın olarak hep eksik hissettim. Ve sonra döndüm ve düşündüm. Neden üzüldüm ki? Benim bir kocam var! Durumu anlatırsam elbette yanımda olacaktır. Allah işte. İnsana tükürdüğünü yalatmadan öldürmüyor. Benim kıçı kırık kocamın ilk işi ne oldu biliyor musunuz?! Beni boşamak *** Almanya 'da geçen keyifli bir aşk hikayesi. Tek gecelik bir ilişkiden meydana gelen minik bir umut. *** Not: Kitapta Almanca yazılan yerlerde hata olabilir. Kapak Tasarımı @mavipofudukbulut

Romantizm #1 Hiçbir hasta inancını kaybetmiş bir insan kadar umutsuz vaka değildir. Umudumu ve sahip olduğum tüm inancımı kaybetmiş ve son olarak da kendimi de kaybetmemle bitiş noktasına ulaşmıştım. Her şeyin bittiğine, hayatın acımasızlığına karşın kesin mağlubiyetimi aldığıma kendimi artık tamamen inandırmıştım ki, hiç beklemediğim bir anda gelen birkaç kelimelik bir soru tüm hayatımı sil baştan yapmaya yetmişti. " Çocuğumun Annesi Olur musun? " Ansızın gelen bir soru bir insanın hayatını en fazla ne kadar değiştirebilirdi? Burcu BATUR Tüm Hakları Saklıdır! Bu isimde yayımlanan ilk ve tek hikayedir. Noter tasdikli olup, çalınması halinde yasal işlem başlatılacaktır.

2021 Watty Ödülleri Romance Kategorisi Kazananı Not: Saygısız İnsanlar Kitaba Giremez!⛔ Her ayrılık insandan bir şey mi götürür? Bazı ayrılıklar insana çok şey katar; insanın yeniden doğmasına ve tekrardan büyümesine vesile olur; halının altına süpürülenlerin gün yüzüne çıkmasına yol açar. Öyle ayrılıklar vardır ki insandan çok şey alıp götürdüğünü sanırız ama belki de yıllar sonra bize kattıklarının farkına varırız. İşte bu hikaye de kaybedilenlerin kazanç olduğunu bize gösteren bir ayrılık hikayesi. Kapak Tasarım: @Wbrunette

"Ben buyum işte Murat. Sana göstermek istemediğim şey buydu. Elimdeki kandı, içimdeki canavardı. Gözüm dönüyor benim. Ben, ben olmaktan çıkıyorum. Etrafım kan kokusuyla sarmalanıyor. Ölüm kokuyorum resmen. Ölüm kokusuyla büyüdüm, ölüm kokusuyla yaşadım. Buna alıştım. Ben yapmazsam başkaları yapacak, beni öldürecekler. Zaten ölenlerde yaşamayı hak etmiyorlar, emin ol." Onu mu ikna ediyordum kendimi mi emin olamamıştım. İçimdeki çaresiz bir taraf onun kalmasını istiyordu. Gitmesi en mantıklısıydı ama kalmasını istiyordum. Çünkü görmüştü artık. İçimdeki canavar gün yüzüne çıkmıştı. NOT: Bölümlerde ara ara argo kelimeler ve yetişkin içerikler vardır. BAŞLANGIÇ TARİHİ: 20 Mayıs 2021

Babam tam kendisine göre bir damat bulmuştu. Altmış yıl, yok yok... Tam yüz sene öncesinin terbiyesine sahip, aşırı kibar; sinir bozucu derece de centilmen ve ahlaklı... Görünüşüne gelince... Yani hoş evet... Tamam, tamam yalan söylemeyeceğim. Tanrım! Çok ama çok yakışıklı! Ağzım açık onu saatlerce seyredebileceğim kadar yakışıklı hem de! Tanrı diğer adamları bırakıp jübilesini bu adamla yapmış olmalı! Saçmalıyorum... Allah'ım şu aciz kulunu affet! Gerçi güzel görünmesi benim için bir önem taşımıyor çünkü ruhsuz gözlerinde bir enerji bir his yok... O, saatlerce çalışmanın sonunda kusursuz görünen heykeller gibi hareketsiz ve sıkıcı. Bense daha 22 yaşındayım, yaşamak, eğlenmek istiyorum! O zaman yapılacak tek şey var. Acımasızca özgürlüğüme vurulmak istenen o darbeyi geri püskürtmek... Bunu yapabilir miyim? Evet! Çok eğlenceli olacak!

BETÜL ÇEZİKER EMRİ HİKAYESİDİR...

AŞK GELİYORUM DEMEZ! ||TANITIM|| Yazan: İremm Eroğlu // Kimliksiz // “Hey! Uyan artık…” diyerek dürttüğüm adamın ölmüş olabileceğinden ölesiye korkuyordum. Hayatımda ilk kez, dün gece bara gitmiştim ve eve yaralı bir adamla dönmüştüm. Adamı benim yaraladığım gerçeğini hiç saymıyorum bile… İşte, bu yüzden ^ikinci kez^ asla ama ASLA bara gitmeyeceğim! Hatta kapısından bile geçmeyeceğim mümkünse… Ama o pek mümkün değil, çünkü okula giden en kısa yol barlar sokağı ve ben erken uyanmaktan ‘nefret ederim’ … Çift kişilik yatağımı tek başına işgal eden bu kimliği belirsiz şahsiyet garip sesler çıkartmaya başlayınca derin bir nefes almıştım… Aslında dün gece eve getirdiğimde kimliğine baktım ve adından tc numarasına kadar inceledim. Ama yine de ona böyle sesleneceğim, çünkü samimiyeti ilerletip adıyla hitap etmeme hiç gerek yok. Aslında adı biraz ironik, Toprak… Ama olsun, onunla konuşmayacağım ve samimi olmayacağım. “Ahh başım…” Nihayet uyandı kimliksiz bey! “Geçmiş olsun